Ποιος έχει μείνει στις πιο πολλές συνοικίες της Αθήνας;

Ποιος έχει μείνει στις πιο πολλές συνοικίες της Αθήνας;

Εγώ έχω μείνει στου Μακρυγιάννη, γεννήθηκα στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου και αυτό που θυμάμαι περισσότερο είναι οι ταξιτζήδες που με έπαιρναν μαζί στις κούρσες τους.

Στο Ρουφ και θυμάμαι την Λαχαναγορά δίπλα στο γήπεδο όπου πιτσιρικάδες ξεφορτώναμε καρπούζια για να πάρουμε κανένα δίφραγκο.

Στα Κάτω και τα Άνω Πετράλωνα, από τα Άνω θυμάμαι την Εστία Φιλίας, τον Μάριο, τον Σταύρο το Γεωργίκο που δεν κατάφερα να δω ξανά από τότε και από τα Κάτω, τον Αντώνη τον Νυχτερή, τον Γιώργο τον Καλό, τον Γεωργίου και τους αγώνες του Παρθενώνα στο γήπεδο του Φωστήρα. Και βέβαια τις βόλτες σχεδόν κάθε μέρα στην Καλλιθέα.

Στα Άνω Πατήσια, συγκεκριμένα την Λαμπρινή, από εκεί θυμάμαι εσένα και τον κινηματογράφο Πολένα.

Στην Ιθάκης, τι να την πεις τώρα, Αχαρνών; Κυψέλη, δεν ξέρω τι ακριβώς ήταν, πάντως μέναμε απέναντι από το σπίτι που νομίζω έμενε η αδελφή ή η κόρη του Βουτσά.

Στο Νέο Ηράκλειο, από το οποίο θυμάμαι τις γύρω γειτονιές, Νέα Ιωνία, Πεύκη, Μαρούσι και τα Τρία Αστέρια.

Κηφισιά, τις ωραίες βόλτες στον Κηφισσό και τις γύρω περιοχές του και τις αναμνήσεις από τις βόλτες στο μακρινό παρελθόν σε Πολιτεία, Κεφαλάρι και όλα τα όμορφα μέρη μιας ξεχωριστής περιοχής της Αθήνας.

Κώστας Ζουγρής