Νομίζω ότι όλοι παλιοί έχουμε περάσει σε ένα στάδιο ωριμότητας ακρόασης της εκπομπής.
Απολαμβάνουμε ότι και να παίξει παλιά, νέα, οπότε όταν κάτι λέει ο Γιάννης για μηνύματα ακροατών που διαμαρτύρονται για τα επιμέρους, άλλων που δεν τους αρέσουν τα νέα, άλλων που δεν τους αρέσουν τα παλιά, σκέφτομαι τι κρίμα που δεν απολαμβάνουν την εκπομπή. Ουσιαστικά δεν απολαμβάνουν την μουσική και ψάχνουν αφορμές για να βγάλουν γκρίνια.
Κάτι που έμοιαζε μακρινό, κάτι που έμοιαζε άπιαστο ήρθε η ώρα και έγινε πραγματικότητα.
Ουσιαστικά προσπαθούσαμε να προβλέψουμε το μέλλον. Ήταν όλα τόσο ωραία που θέλαμε να έχουν διάρκεια να κρατήσουν πενήντα χρόνια.
Εμείς προσφέραμε με την ακρόαση στήριξη και σεις ανταποδίδατε με ομορφιά με αισθητική και τέλος με πληροφόρηση.
Βάζω την πληροφόρηση πιο πίσω γιατί εμπεριέχει το εφήμερο, ενώ ο τρόπος που μεταδίδεται η εκπομπή έχει την προσωπική σφραγίδα σας, φτιαγμένη με τα δυο πρώτα υλικά έχει κάτι το πιο διαχρονικό.
Ανακαλώ αναμνήσεις και μου λένε ότι λόγω ηλικίας δεν μπορούσα ν ακούσω την εκπομπή από την αρχή, αλλά και όταν άρχισα να την ακούω ήμουν πολύ μικρός για να ξέρω ή να μάθω συγκροτήματα και καλλιτέχνες. Εκείνο που ήταν μαγικό στα αυτιά μου ήταν το ηχόχρωμα της φωνής του Γιάννη και η μουσικές μελωδίες όποιες και αν ήταν αυτές.
Πέντε πάνω πέντε κάτω ότι και να γίνει έχει πάρει η εκπομπή την θέση της στην ιστορία, θα σταθώ για λίγο στον χαμό που έγινε όταν ξανάνοιξε η ΕΡΤ και μετά από λίγο όχι ταυτόχρονα ξαναξεκίνησε η εκπομπή.
Για επίλογο το συμπέρασμα έχει ως εξής:
Πώς να μην διαμορφώσεις χαρακτήρα και πώς να μην επηρεαστείς όταν σε μια μακροχρόνια σχέση και διαδρομή κυριαρχεί υπό των ήχων της μουσικής η ομορφιά.
Να είμαστε καλά να κάνουμε ωραία πράγματα που λέει και ο Καλόγερας.
Κώστας Σιέρρος
