Στην πλειοψηφία τους τα τσαρτς, ακόμα και στις μέρες μας μας δίνουν μία εικόνα το ποιοι έχουν το ταλέντο να κάνουν την διαφορά, ανεξάρτητα του τι μουσική παίζουν.

Αυτοί που είναι εναντίον των τσαρτς μάλλον ανήκουν στην ίδια ομάδα αυτών που πιστεύουν ότι δεν πρέπει να υπάρχουν άριστοι στην εκπαίδευση και να μη βαθμολογούνται οι μαθητές.

Αν δεν υπήρχαν τα τσαρτς θα ήταν δύσκολο να ξεχωρίσουν αυτοί που ξεχώρισαν, το ίδιο θα συνέβαινε και στον αθλητισμό, όπου ο πρωταθλητισμός είναι αυτός που προκαλεί το ενδιαφέρον του κοινού.

Ένας μέτριος αθλητής δεν θα συμπαθεί βέβαια τα ρεκόρ αφού είναι μακρινό όνειρο γι' αυτόν.

Ακούω τώρα τον Gordon Lightfoot, όπως και να το κάνουμε τα τσαρτς τον έκαναν να ξεχωρίσει από τον David Ackles, ο οποίος ήταν καλός, αλλά δεν ήταν βέβαια Gordon Lightfoot.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ευτυχώς που υπάρχει σε όλους τους τομείς το μέτρο σύγκρισης. Μοιραίο είναι βέβαια κάποιοι ταλαντούχοι να μένουν στην αφάνεια, αλλά μιλάμε γι' αυτούς που έμειναν εντελώς στην αφάνεια, όχι γι' αυτούς που έγιναν γνωστοί σε περιορισμένο κοινό, αυτοί απλά σχεδόν πάντα δεν ήταν τόσο καλοί.

Αυτοί που κατηγορούν όσους έχουν επιτυχία σε κάθε τομέα, είναι μίζεροι.

Κώστας Ζουγρής