Αυτό με την κλασσική μουσική είναι ωραίο και δυστυχώς αληθές . Οκτακόσια εκατομμύρια άνθρωποι στην Ελλάδα , ακόμα κι αν είμασταν , ελάχιστοι θα άκουγαν κλασσική . Μία κρυφή ντροπή τήν κουβαλάμε μέσα μας όσοι καμωνόμαστε τούς μουσικόφιλους .

Εχει βέβαια τα προβλήματα της , έχει μεγάλη διάρκεια , θέλει προσοχή , το ηχητικό σύστημα είναι must , η αδηφάγα επικαιρότητα προηγείται , και κυρίως αναρωτιέμαι κάτι άλλο , μήπως δέν φταίνε μόνο αυτά ; Πολλοί και πολύ αγαπητοί φίλοι εδώ στήν ταπεινή φάτνη τού site τα "έχουν" με τήν Ευρώπη , έχουν τα δίκια τους αλλά η γενική κατεύθυνση τής κοινωνίας μας ήταν πρός την πρόοδο και αυτό σήμαινε την Ευρώπη κάποτε .

Συγχωρέστε την ασχετολογία μου αλλά ίσως να μήν είναι . Βάλτε στίς παραμέτρους κάποιες χώρες τού κάποτε Ανατολικού μπλόκ και τήν τάση τους σήμερα για ακροδεξιά , φασιστικά κόμματα , μιά αιτιολογία πού θα μπορούσε να υπάρξει είναι ότι πολιτιστικά έχασαν τον 20ο αιώνα ,αντιρρήσεις δεκτές και καλοδεχούμενες , όμως μέσα στην συλλογική αντίληψη , υπάρχει ναί , η κλασσική μουσική ήταν κάποτε για τούς βολεμένους . Τέλος πάντων , εν κατακλείδι , έχουμε χάσει την Αναγέννηση σάν συλλογικό επηρεασμό , θέλουμε να προλάβουμε , να πλησιάσουμε και όλο κάτι μάς εμποδίζει , ένα από αυτά πού χάνουμε είναι και η κλασσική μουσική , θέλουμε να επανεφεύρουμε τον εαυτό μας , όποιος το κάνει να μάς πεί το κόλπο . Στο μεταξύ , αν η κλασσική είναι μιά φορά δύσκολη καί φέρει το φορτίο τής παλαιότητας , δύο φορές δύσκολο είναι να αντιληφθούμε τήν γέννηση τού πόπ , λέω τώρα , τό swing , πολλά ανοδικά σκαλοπάτια να ανέβουμε , έχουμε τίς προσωπικές μας κατάρες και χαρακτηριστικά , άς μην τα αφήσουμε να διαβρώνουν τήν κρίση μας για το ποιοί είμαστε και για το τί πρέπει να κάνουμε , μπροστά ολοταχώς , το παλιό πρέπει να φύγει και να αναδείξουμε το νέο . Τί πίνω ; grants , στήν υγειά μας βρε παιδιά .