Διονυσιασμός με αμοιβή ή μιμητισμός με άποψη?
Τα κακώς εννοούμενα που συμβαίνουν στα μπουζούκια κυρίως (φτηνά ποτά, μαραμένα λουλούδια, μεγαλομανία, επίδειξη κλπ) αποσιωπούνται φανερά ή κρυφά γιατί αυτό που προέχει είναι η επαφή με τον διονυσιασμό.

Να θυμίσω ότι τις καλές εποχές, οι φίρμες στα συμβόλαια που έκαναν, υπήρχε και ο όρος ποσοστά από τα λουλούδια. Και πολλά ακόμα. Όλοι ήξεραν και κανείς δεν μίλαγε, ήταν καλά τα λεφτά.

Αν είσαι οργανοπαίχτης πας για το νυχτοκάματο, αν όμως θες να λέγεσαι καλλιτέχνης έχεις να υπερασπιστείς και το μουσικό προιόν.

Δεν τολμούσε να παίξει κανένας δυο μπαλάντες σερί στο κυρίως πρόγραμμα, θ άρχιζαν αντί για λουλούδια να του πετάνε τασάκια ,με πρώτο και καλύτερο τον μαγαζάτορα.

Οι πρωτοστάτες ήξεραν πάρα πολύ καλά τι γίνονταν, άντε και να δεχτώ ότι μερικοί καλλιτέχνες αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν.

Έτσι η επιδιωκόμενη έκσταση μέσω των τσιφτετελιών έγινε ο μοναδικός σκοπός και η κυρίαρχη τάση στο Ελληνικό τραγούδι.

Άμα βάλεις στην συνταγή και λίγη καψούρα δεν το έδεσες απλώς χειροπόδαρα το έπνιξες τελείως.

Όσο ισχυρή όμως είναι η ανάγκη για διασκέδαση, εκτόνωση, ξέδωσμα ή όπως θέλει να το περιγράψει κανείς, άλλο τόσο ισχυρή γυροφέρνει στην πίσω πλευρά του μυαλού και η σκέψη κατά πόσο αυθεντικά, πόσο αληθινά είναι όλα αυτά.

Ξεκίνησαν οι παλιότεροι να πηγαίνουν να πιουν το κρασί τους στις ταβέρνες και ανάμεσά τους ήταν ο Τσιτσάνης ο Παπαιωάννου και οι υπόλοιποι με κύριο μέλημα να ευχαριστηθεί ο κόσμος ο πελάτης. Αργότερα στις παχιές αγελάδες αυτοσκοπός ήταν να τα αρπάξουμε.

Έλεγε προχτές ο Πάριος στον Ροδίτη μου έκανε ο συνθέτης την τάδε υπόδειξη και καθόμουν σούζα. Σήμερα βγαίνει ο πρωτάρης και λέει στον ηχολήπτη φτιάξε μου το μικρόφωνο ρε.

Είναι οι σημερινοί τεχνικά πιο καταρτισμένοι αλλά κυνηγάνε πρώτα την αναγνώριση και μετά την καλλιτεχνική έκφραση. Όταν όμως τα έχεις όλα έτοιμα στερεύεις από έμπνευση.

Ακριβώς πριν το πρώτο άρθρο που άνοιξε αυτόν τον κύκλο συζήτησης είχε ανέβει το αφιέρωμα στην Odetta. Κοίτα αναρωτήθηκα πόσο διαφορετικά πράγματα υπάρχουν δίπλα δίπλα. Θα γράψει στο μέλλον κάποιος τέτοια για τους σημερινούς?

Όσοι προλάβαμε τις αυθεντικές εποχές, ή λόγω ηλικίας ένα μέρος τους, οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες και θα παραμείνουμε γκρινιάρηδες με τα σημερινά μάλλον δικαιολογημένα

Όχι γιατί είμαστε κολλημένοι με το παρελθόν αλλά γιατί δεν βλέπουμε μια ανάλογη συνέχεια.

Έπνιξε η εικόνα τον ήχο ήρθε και το διαδίκτυο με άστρο λαμπρό να τους οδηγεί την εμπορευματοποίηση και δεν είναι μόνο πρόβλημα του Ελληνικού τραγουδιού αλλά της σημερινής μουσικής παγκοσμίως.

Της μουσικής το σπίτι είναι το ραδιόφωνο, το βινύλιο (άντε και το cd) η σκηνή (όχι η πίστα)

Κάποια στιγμή θαμπώθηκε και την ξεμυάλισε η τηλεόραση και το βίντεο

Λέτε κάποια στιγμή να ξαναγυρίσει στο σπίτι της?

Καλή χρονιά.