Η πίεση για ίση μεταχείριση σε μουσική/σινεμά από διάφορες μειονότητες θα δημιουργήσει μία εικονική πραγματικότητα

Η πίεση για ίση μεταχείριση σε μουσική/σινεμά από διάφορες μειονότητες θα δημιουργήσει μία εικονική πραγματικότητα

Διαβάζοντας αρκετές από τις λίστες της χρονιάς σε κινηματογράφο και μουσική, εύκολα παρατηρεί κανείς την προσπάθεια να υπάρχει ισχυρή παρουσία μειονοτήτων που να ικανοποιεί την πίεση που ασκούν με κάθε τρόπο στο κοινωνικό σύστημα.

Μερικές φορές οι επιλογές για τα όσκαρ τα γκράμμυ και άλλες ανάλογες βραβεύσεις ξεπερνά τα όρια του γελοίου.

Οι επιτροπές πρέπει να επιλέγουν τα καλύτερα ανεξάρτητα χρώματος, φύλου αυτών που έχουν τις προϋποθέσεις, κάνουν όμως το αντίθετο, δηλαδή αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια θα απομακρύνει ακόμα περισσότερο τον κόσμο από το σινεμά και την μουσική.

Είδαμε βραβευμένες ταινίες και καλλιτέχνες που επιλέγουν να βραβεύουν, πχ οι Βρετανοί, να περνούν σχεδόν απαρατήρητοι από εμπορικής, αλλά και από καλλιτεχνικής πλευράς, πέρα από τις καλές κριτικές που θα πάρουν από αυτούς που έχουν ανάλογες ιδέες.

Προχθές 3 παιδάκια απέσυραν λέει τις υποψηφιότητες τους στα γκράμμυ για τον καλύτερο παιδικό δίσκο γιατί η επιτροπή δεν έχει αρκετές υποψηφιότητες μαύρων. Δεν λένε αν άξιζαν να είναι υποψήφιοι, αλλά ότι πρέπει να υπάρχει ίση μεταχείριση λευκών, μαύρων, ανεξάρτητα του αν το αξίζουν. Σε λίγο θα ξεσηκωθούν και οι ισπανόφωνοι, οι Κινέζοι, οι Κορεάτες, που πήραν το βραβείο τους στα όσκαρ και το επισήμαναν πολλοί, ακολούθησε η μουσική καταιγίδα με τα γκρουπ τύπου BTS που δεν ξεχωρίζεις εύκολα αν μερικά από τα μέλη τους είναι κορίτσια ή αγόρια.

Δεν είμαι εναντίον των βραβεύσεων καλλιτεχνών που δεν ανήκουν στην λευκή φυλή ή έχουν διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, πιστεύω όμως ότι τα κριτήρια πρέπει να είναι μόνο καλλιτεχνικά.

Κώστας Ζουγρής