Ήταν γύρω στις 8 παρά το πρωί της 9ης Δεκεμβρίου όταν άκουσα για την δολοφονία του John Lennon, ήταν ένα πραγματικό σοκ, όχι μόνο για μένα, αλλά για όλο τον κόσμο που το έμαθε σχεδόν αμέσως σε μια εποχή που τα νέα δεν ταξίδευαν με την σημερινή ταχύτητα.

Για πρώτη φορά είχα ακούσει τους Beatles το 1962 όταν το Love Me Do έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο Αγγλικό τσαρτ, δεν μπορώ να πω ότι τρελάθηκα, ούτε και το δεύτερο τραγούδι τους το Please Please Me μου άρεσε ιδιαίτερα.

Είχα τρελαθεί όμως με το From Me To You και ακόμα περισσότερο με το She Loves You.

To I Want To Hold Your Hand που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1963 μου είχε φανεί παράξενο, όπως και το Can't Buy Me Love, μου άρεσε πολύ όμως το επόμενο A Hard Day's Night, όπως και το I Feel Fine.

To Ticket To Ride δεν μου άρεσε πολύ, αλλά με είχε εντυπωσιάσει το Help!.

Σούπερ τα Day Tripper και We Can Work It Out, Yesterday.

Από τα επόμενα σινγκλς μου άρεσαν τα Penny Lane/Strawberry Fields Forever, All You Need Is Love, Hey Jude, The Ballad Of John And Yoko, Something, Get Back, Let It Be, Long And Winding Road.

Η δολοφονία του Lennon ήταν η δολοφονία που έκανε να σιγήσει μία φωνή που δεν φοβόταν να εκφράσει τις αντιρρήσεις της για τις αδικίες στον πλανήτη και σ' αυτό σίγουρα έπαιξε ρόλο η Yoko η οποία δεν ήταν αυτή που οδήγησε στην διάλυση των Beatles, την διάλυση τους αποφάσισε ο Paul που προφανώς θα πήραν τα μυαλά του αέρα από την Linda, o John δεν νοιαζόταν, αλλά ο Paul δεν τολμούσε να διεκδικήσει την ηγεσία του γκρουπ, κάπου τους είχε κουράσει και το κυνήγι της επιτυχία και ήλθε το τέλος, όλοι ήθελαν μεγαλύτερη προβολή, μόνο ο Lennon δεν έδινε σημασία γιατί ήταν ο φυσικός τους ηγέτης και δημιουργός και αυτό δεν άλλαζε με τίποτα.

Κώστας Ζουγρής