Η νοθεία στην προώθηση του πραγματικού ροκ προκαλεί προβληματισμό

Η νοθεία στην προώθηση του πραγματικού ροκ προκαλεί προβληματισμό

Καθημερινά διαβάζουμε σε παραδοσιακά ροκ έντυπα για πόσο εξαιρετικοί είναι οι BTS και για την μεγάλη απήχηση που έχουν σε μεγάλη μερίδα της νεολαίας και γενικά των φίλων της μουσικής.

Το ίδιο συνέχισαν να κάνουν εναλλακτικά μέσα και για το γυναικείο συγκρότημα των Blackpink.

Αντίθετα περιορισμένης προβολής τυγχάνουν ονόματα από την Αμερική και την Αγγλία που δεν έχουν την στήριξη των τηλεφωνικών κολοσσών ή άλλων μεγάλων εταιρειών που έχουν δραστηριότητες στην Κορέα ή την Ιαπωνία.

Όλοι πια χρησιμοποιούν τα μεγάλα media για να περάσουν πολιτικές οι κοινωνικές θέσεις, δεν είναι τυχαίο το ότι ονόματα της εμβέλειας των Bruce Springsteen και Stevie Wonder κυκλοφορούν άλμπουμ πριν από τις κρίσιμες Αμερικάνικες εκλογές με σκοπό να στηρίξουν τον Joe Biden. Μακάρι να δικαιωθούν οι θέσεις τους να εκλεγεί ο υποψήφιος τους και να είναι ένας καλό πρόεδρος για τον πλανήτη, αλλά δύσκολα θα αντέξει η πολεμική βιομηχανία χωρίς μία επέμβαση σε ξένη χώρα όπως μας έχουν συνηθίσει οι δημοκρατικοί, αλλά και ενίοτε ρεπουμπλικάνοι πρόεδροι, κυρίως μέσω της οικογένειας Bush.

Από την άλλη πλευρά Βρετανοί και Αμερικανοί μας βομβαρδίζουν με τις συνεχόμενες επιτυχίες των μαύρων καλλιτεχνών που είτε είναι νεκροί από δολοφονικές ενέργειες ή άλλες παράξενες καταστάσεις, είτε είχαν περάσει κάποιο διάστημα στις φυλακές όπου έκαναν μάλλον μουσικές σπουδές.

Κοινό χαρακτηριστικό αυτών των μαύρων είναι το ότι δεν κάνουν επιτυχία εκτός Βρετανίας και Αμερικής και οι πωλήσεις τους βασίζονται στα Streaming για τα οποία δεν θα ορκιζόμασταν ότι δεν μπορεί να γίνει νοθεία.

Η κατάσταση θυμίζει αυτό που επικρατούσε στην Αμερική με τα συνεχόμενα Νο 1 άλμπουμ των DMX, Rick Ross, Master P που σπάνια είχαν έστω και μία μέτρια επιτυχία.

Τότε τουλάχιστον πούλαγαν δίσκους.

Πριν από μερικά χρόνια είχαμε το φαινόμενο των One Direction οι οποίοι συνέχισαν με τις προσωπικές τους καριέρες, αλλά γενικά υπάρχει η αίσθηση της υπερβολικής προώθησης από τα μεγάλα ΜΜΕ που δεν ανήκουν πάντα στον χώρο της μουσικής που τους εκπροσωπεί.

Όταν βλέπεις το Rolling Stone, το COS, το ΝΜΕ, ακόμα και το Pitchfork να προωθεί τους BTS και Blackpink μάλλον έχουμε χάσει επεισόδια.

Βέβαια η δισκογραφία έχει αλλάξει κατεύθυνση και όλοι αυτοί πρέπει να επιζήσουν και αν κρίνουμε από την δική μας κατάσταση που ο κόσμος δεν στηρίζει και αρκετοί γκρινιάζουν που ζητάμε έστω και 1 ευρώ τον χρόνο καταλαβαίνουμε γιατί ακόμα και ο προς τα αριστερά Guardian 'βάζει νερό στο κρασί του'.

To COS γράφει: οι BTS έφεραν χαρά, ελπίδα και φως σε μία από τις πιο σκοτεινές χρονιές και ότι οι Blackpink ικανοποιούν με τα τραγούδια τους τους φίλους της μουσικής και είναι το πιο ροκ μέσο, τι να πούμε.

Εμείς μπορεί να περιορίσουμε τις δραστηριότητες μας, αλλά δεν θα αλλάξουμε φιλοσοφία, όχι μόνο στην μουσική, αλλά και στην πολιτική και σε όλα, αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς στην πάροδο του χρόνου και ας μην μας στηρίζετε, μας φτάνει η δικαίωση που νιώθουμε από την επαλήθευση αυτών που υποστηρίζουμε.

Καλό Σαββατοκύριακο.

Κώστας Ζουγρής