Η τολμηρή κίνηση της Taylor Swift να συνεργασθεί με μέλη των National και τον Bon Iver μας έδειξε καθαρά το πρόβλημα της δισκογραφίας, όχι μόνο στην Αμερική, αλλά σε όλο τον πλανήτη.

Ο κόσμος διψάει για τραγούδια με την έννοια που είχαν και έχουν πάντα, οι εταιρείες όμως και μεγάλο μέρος του κοινού θέλουν 'μασημένη τροφή' δηλαδή δεν θέλουν να κάνουν προσπάθεια να καθιερώσουν καλλιτέχνες που απευθύνονται σε πιο σκεπτόμενο κοινό.

Αν ακούσεις την φρασεολογία μεγάλης μερίδας των νέων και τις σημερινές επιτυχίες του χιπ χοπ δεν θα βρεις και πολλές διαφορές.

Ο τρόπος που χρησιμοποιούν οι νέοι φράσεις γύρω από το σεξ θα σου δώσει εύκολα την εντύπωση ότι περνάμε μία περίοδο που το σεξ μεταξύ των δύο φύλων είναι μία πανεύκολη υπόθεση, όμως εγώ πιστεύω ότι τα δύο φύλα είναι αρκετά απομακρυσμένα και οι νέοι είναι 'κουμπωμένοι',

Τραγούδια όπως αυτά της Taylor Swift εύκολα έμπαιναν στο τοπ 40 πριν από 40-50 χρόνια, τώρα αν και σημειώνουν εντυπωσιακά υψηλότερες πωλήσεις από αυτά που είναι στον κατάλογο με τα τσαρτ, δεν ανεβαίνουν εύκολα.

Το άλμπουμ της Taylor Swift πούλησε ίσως όσο έχουν πουλήσει συνολικά όλα τα υπόλοιπα Νο 1 άλμπουμ μέσα στην χρονιά κι όμως δεν έγινε αυτό που γίνεται πχ με τον Drake, μόνο 3 τραγούδια μπήκαν μέσα στα 10 πρώτα, δηλαδή μιλάμε για μαγική εικόνα.

Το Billboard ανήκει πια σε μεγάλο όμιλο και ίσως δεν κινδυνεύει να κλείσει, όμως ο τρόπος που λειτουργούν τα τσαρτ μας προβληματίζει.

Είδαμε και με την Billie Eilish, τα λεφτά έρχονται από ανάλογο ρεπερτόριο, τα streaming μοιραία κάποτε θα πέσουν και τότε θα έλθει το χάος.

Η Taylor Swift που κάποτε την κορόιδευαν οι δήθεν εναλλακτικοί, έφερε τον Bon Iver μέσα στα 10 πρώτα.

Πάντα πίστευα ότι οι εταιρείες έχουν πιο πολλά να κερδίσουν από ένα νέο Neil Young, James Taylor, Σωκράτη Μάλαμα και όχι από τον νέο Lil....

Κώστας Ζουγρής