Εμείς που μεγαλώσαμε με τα βινύλια μπορεί να μην ζούμε πια με αυτά στην αγκαλιά μας όπως παλιά, όμως παραμένουν πάντα στην καρδιά μας σαν μια παράφορη ερωτική σχέση που ποτέ δεν έπαψε να είναι ζωντανή.

Η αλήθεια είναι ότι όπως δεν μπορούμε να νιώθουμε την ερωτική φλόγα που νιώθει ένας 20χρονος, έτσι και το βινύλιο δεν μπορεί να προξενήσει πια τα ίδια συναισθήματα, όπως τον παλιό καλό καιρό, αυτό όσον αφορά τις νέες εκδόσεις, γιατί η αγάπη για αυτά που έχουμε στην κατοχή μας παραμένει αξεπέραστη αφού έχει σχεδόν την ίδια σημασία με μία ερωτική σχέση.

Κάθε βινύλιο, ας είναι δεκάδες χιλιάδες, θυμόμαστε πως έφτασε στα χέρια μας και όλη η ιστορία του ξεδιπλώνεται μπροστά μας βλέποντας το εξώφυλλο και το ένθετο, αν υπάρχει.

Το cd δεν προσφέρει, τουλάχιστον στην δικιά μας την γενιά την ίδια αίσθηση, όμως σίγουρα θα συγκινεί τους νεότερους.

Η ψηφιακή μουσική και τα streaming είναι κάτι σαν το σεξ εξ αποστάσεως, ένα κίνημα ανάλογο του Me Too, ας με συγχωρέσουν οι υποστηρικτές και των δύο, παραμένω οπαδός του φυσικού προϊόντος και στις δύο περιπτώσεις.

Τα βινύλια, όπως και το ανθρώπινο κορμί έχουν πολλές πτυχές που περιμένουν να τις ανακαλύψεις, πολλές φορές στα μικρά γράμματα ενός εξωφύλλου ανακαλύπτουμε πρωτόγνωρες ιστορίες με συμμετοχή ονομάτων που εξελίχθηκαν στον χρόνο.

Κώστας Ζουγρής