Μια φορά κι ένα καιρό υπήρχε κάτι που το έλεγαν μουσική

Μια φορά κι ένα καιρό υπήρχε κάτι που το έλεγαν μουσική

Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, κυρίως λίγο πριν γίνει εμφανής η κρίση, η μουσική έπαιζε σημαντικό ρόλο και στην Ελληνική οικονομία με τον κόσμο να αγοράζει cd να παρακολουθεί μεγάλα σχετικά ονόματα σε συναυλίες στον Ελληνικό χώρο, να δείχνει ενδιαφέρον για τις διεθνείς μουσικές εξελίξεις και γενικά να 'είναι μέσα στη μουσική'.

Οι εξελίξεις στην τεχνολογία, με βασικά την δωρεάν μουσική έφεραν όπως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις τον περιορισμό του ενδιαφέροντος των φίλων της μουσικής, γιατί όταν έχεις κάτι όποτε το θέλεις δεν το εκτιμάς όσο πρέπει, τουλάχιστον έτσι πιστεύω εγώ, ίσως κάνω λάθος.

Για τις παλαιότερες γενιές η απόκτηση ενός άλμπουμ ήταν κάτι σαν ιεροτελεστία, μαζεύαμε λίγα λίγα τα χρήματα, ψάχναμε το πιο φτηνό κατάστημα και ακούγαμε με θρησκευτική προσήλωση το κάθε άλμπουμ.

Στην εποχή μας οι υποψήφιοι ακροατές σταδιακά χάνουν την έννοια του άλμπουμ και αναζητούν τραγούδια που να εκπροσωπούν τα γούστα τους.

Οι παλαιότεροι έχουν σαν σημαία εμβληματικά ροκ τραγούδια και οι νεότεροι συνήθως Έλληνες χιπ χοπ καλλιτέχνες που ταιριάζουν με την 'επαναστατική' φιλοσοφία τους.

Σε κάποιο βαθμό έτσι είναι φαντάζομαι και στο εξωτερικό, μόνο που εκεί υπάρχουν περισσότερες δυνατότητες ακρόασης, ο κόσμος πληρώνει για να αποκτήσει κάτι, εδώ η φιλοσοφία του τζάμπα που ως ένα σημείο έχει μια λογική, απλά σκοτώνει τα πάντα με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την πολιτική χαζομάρα που οδήγησε στην διάλυση των πνευματικών δικαιωμάτων, χωρίς να υπάρχει εναλλακτική λύση.

Η πολιτική αντιπαράθεση των μεγάλων κομμάτων μεταφέρθηκε και στην μουσική, όπως έχει μεταφερθεί σε όλα, τελικά όλοι βγήκαν χαμένοι και να δούμε πότε θα σηκώσουν ξανά κεφάλι.

Στην σελίδα μας ενώ αυξάνονται οι επισκέπτες, μειώνονται δραματικά τα έσοδα με τον κόσμο να δείχνει ότι δεν έχει πρόθεση να στηρίξει προσπάθειες σαν κι αυτή που κάνουμε, σιγά σιγά μάλιστα αποχωρούν και οι λίγοι πιστοί.

Πραγματικά είμαστε τυχεροί εγώ και ο Πετρίδης που περάσαμε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας μέσα στην επικαιρότητα, ουσιαστικά χωρίς αντίπαλο. Ποιος φταίει γι' αυτό; το σύστημα που δεν δίνει την ευκαιρία στο να αναδειχθούν νέοι άνθρωποι.

Όσοι έχουν δουλέψει δίπλα μας θα έχουν διαπιστώσει την βοήθεια που προσφέραμε στους νέους χωρίς να φοβόμαστε ότι θα μας πάρουν την θέση, δυστυχώς όμως, σε όλες τις δουλειές δεν σκέφτονται έτσι, γι' αυτό είναι δύσκολο να βγουν τα νέα ταλέντα που σίγουρα υπάρχουν, ξεχωρίζουν μόνο αυτοί που πηγαίνουν στο εξωτερικό, είμαστε μια χώρα που κάνουν κουμάντο οι 'φτασμένοι'.

Τελευταία διάφορες εταιρείες διώχνουν ικανούς υψηλόμισθους για να μειώσουν το κόστος, αυτό όμως θα κάνει τα πράγματα ακόμα πιο χειρότερα, γιατί ο νέος θα αναδειχθεί δίπλα στον έμπειρο.

Κώστας Ζουγρής

Ελάτε στην παρέα μας