Είναι αναμφισβήτητο δικαίωμα όλων των ανθρώπων να ακούνε το είδος της μουσικής που τους αρέσει, πιστεύω όμως ότι δεν είναι δικαίωμα τους το να προσπαθούν να απαξιώσουν τα είδη της μουσικής που δεν συμπαθούν.

Όσοι παρακολουθούν ξένο ραδιόφωνο και ειδικά αυτούς τους σταθμούς που παίζουν ροκ, θα έχουν διαπιστώσει μια δραματική, θα τολμούσα να πω στροφή προς την χορευτική soul αλλά και ντίσκο μουσική της δεκαετίας του '70 και σε κάποιο βαθμό και της δεκαετίας του '80.

Έχουν περάσει πια πολλά χρόνια και δεν υπάρχουν οι ενοχές του παρελθόντος.

Το ίδιο συμβαίνει και στην χώρα μας όπου η ντίσκο πια δεν αντιμετωπίζει την εχθρότητα που είχαν γι' αυτήν οι τότε φίλοι του ροκ. Δεν είναι λίγοι μάλιστα αυτοί που την έχουν πια αποδεχθεί σαν μια κρυφή ερωμένη.

Δεν θα έλεγα όμως ότι το ίδιο συμβαίνει και με το χιπ χοπ που 40 χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση συνεχίζει να έχει στην χώρα μας αρκετούς που δεν το συμπαθούν.

Μοιραία αυτή κατάσταση θα αλλάξει σύντομα αφού οι περισσότεροι νέοι το έχουν σαν την κορυφαία μουσική της εποχής μας.

Βέβαια αυτή η προσήλωση τους στο χιπ χοπ είναι υπερβολική σε σχέση με τους νέους άλλων χωρών, όμως δεν υπάρχουν ΜΜΕ που να τους δείξουν τον δρόμο ότι υπάρχουν καλά τραγούδια και σε άλλα είδη.

Υπάρχουν βέβαια και αρκετοί νέοι που είναι ενήμεροι για καλλιτέχνες που άκουγαν....οι παππούδες τους στις δεκαετίες '60 και '70, αλλά οι νέοι πιστεύω ότι δεν αισθάνονται αντιπαλότητα με κανένα είδος της μουσικής, όπως οι μεγαλύτεροι.

Κώστας Ζουγρής

Ελάτε στην παρέα μας