Θα σας παραθέσω ένα απόσπασμα από άλλους που εκφράζει κατά κάποιο τρόπο και τις δικές μου απόψεις, μου το έστειλε ένας φίλος και αφορά άλλη διαδικτυακή σελίδα.

''Το .....δεν είχε ούτε έχει "μπαμπάδες". Ήταν συνειδητή επιλογή μας να μην χρηματοδοτηθεί από κεφαλαιούχους για να μπορεί να είναι δημοσιογραφικά πλήρως ανεξάρτητο, για να μπορεί να υπηρετεί τον αναγκαίο πλουραλισμό, όπως το πράττει.

Στην προσπάθειά μας ο ιστότοπος να επιβιώσει με αξιοπρέπεια και χωρίς εξαρτήσεις, το προηγούμενο διάστημα ζητήσαμε από τις δεκάδες χιλιάδες των αναγνωστών του να τον ενισχύσουν οικονομικά, εμφανίζοντας στις οθόνες τους το τετράγωνο με την ένδειξη "Ενισχύστε το ...... Ελπίζαμε ότι με τις πάγιες μηνιαίες χορηγίες τους θα του εξασφάλιζαν την επιβίωση. Η ανταπόκριση ήταν αρχικά πενιχρή και πολύ γρήγορα σχεδόν μηδενίσθηκε. Πολλοί, μάλιστα, από τους αναγνώστες μας εξέφρασαν την ενόχλησή τους που προβαλλόταν στην οθόνη τους αυτό το μπάνερ!

Το αμαρτωλό τρίγωνο
Ας πούμε, λοιπόν, τα πράγματα με το όνομά τους. Παραδοσιακά ο Τύπος είχε πάντα κάποιου είδους διαπλοκή με τα κόμματα και με τα οικονομικά συμφέροντα. Η διαφορά του σήμερα από το χθες είναι ότι παλαιότερα οι εφημερίδες στηρίζονταν στην κυκλοφορία τους. Άρα η δημοσιογραφία είχε μία βάση οικονομικής ανεξαρτησίας, επειδή η κυκλοφορία ήταν κύρια πηγή των εσόδων τους.

Σήμερα, τα κατεστημένα Μίντια έχουν περιέλθει πλήρως στον έλεγχο της ολιγαρχίας του χρήματος. Σταδιακά διαμορφώθηκε το αμαρτωλό τρίγωνο. Η ισχυρή κορυφή είναι η ολιγαρχία του χρήματος με τις δύο άλλες κορυφές, την πολιτική εξουσία και τα Μίντια, να λειτουργούν δορυφορικά παρά ανταγωνιστικά. Στην προ κρίσης Ελλάδα, αυτό το αμαρτωλό τρίγωνο λειτούργησε σαν καρκίνωμα. Ήταν στυλοβάτης του μοντέλου πλασματικής ανάπτυξης, βασικά χαρακτηριστικά του οποίου ήταν όχι μόνο ο παρασιτισμός, η σπατάλη και ο ανορθολογισμός, αλλά και η κλεπτοκρατία.

Στη συνέχεια, είναι τα κατεστημένα Μίντια στην Ελλάδα που διεκπεραίωσαν τη θεραπεία-σοκ των Μνημονίων στο ιδεολογικό επίπεδο. Λειτούργησαν ως μηχανισμός για την επιβολή των εκβιαστικών διλημμάτων στην κοινωνία. Μετέτρεψαν ζωτικής σημασίας πολιτικά ζητήματα σε "αναμφισβήτητο μονόδρομο", σβήνοντας κάθε δυνατότητα εναλλακτικής λύσης στο επικοινωνιακό επίπεδο. Λειτούργησαν ως καλλιεργητές και διαχειριστές του φόβου. Η συνταγή, βεβαίως, δεν ήταν δική τους. Είχε έρθει "ντελίβερι".

Στην πραγματικότητα, συνέχισαν με άλλη μορφή μία θλιβερή παράδοση. Ας μην ξεχνάμε ότι τα Μίντια (και μία σημαντική μερίδα δημοσιογράφων) έπαιξαν επικερδώς ρόλο μεσάζοντα σε χρυσοφόρα παιχνίδια διαπλοκής. Από οικονομικής απόψεως λειτούργησαν σαν παράσιτα και από θεσμικής ως υπονομευτές του Κράτους Δικαίου και κατ’ επέκταση της δημοκρατίας.

Η νοοτροπία του τζάμπα
Η κρίση έβγαλε όλα αυτά στην επιφάνεια και τους προσέδωσε μία άλλη διάσταση. Οι δανειστές έβαλαν χέρι και στις τράπεζες και μέσω των τραπεζών μπορούν να ελέγξουν σε μεγάλο βαθμό και τα κατεστημένα Μίντια. Στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης και των εθνικών κινδύνων η ανάγκη για αδέσμευτη δημοσιογραφία έχει αποκτήσει ζωτική σημασία. Το Διαδίκτυο προσφέρει τη δυνατότητα για αδέσμευτη δημοσιογραφία, αλλά αυτή δεν εξασφαλίζεται τζάμπα.''

Μετά το τέλος ήλθε καπάκι και η είδηση του θανάτου του ντράμερ των Rush, Neil Peart (φωτο) και 'εδεσε' το πράγμα.

Ελάχιστοι ενδιαφέρονται πια για τη μουσική, να είναι 500 και πολλούς λέω, από αυτούς, από την αρχή του χρόνου 3 μας έχουν στηρίξει, έστω με το 1 ευρώ που ζητάμε ετησίως, οι περισσότεροι στο site διαβάζουν βέβαια άλλα πράγματα και αυτοί που υποτίθεται ότι αγαπούν την μουσική, συνήθως παραπονούνται γιατί δεν υπάρχει αυτό στην λίστα, γιατί εκείνο, θα σταματήσουν να μας κάνουν like στο Facebook και ανάλογα, κι εμείς πεθαίνουμε που λέει ο λόγος από τα χαράματα μέχρι την ώρα που κάνουν βόλτες τα βαμπίρ για να έχουμε την τέλεια ενημέρωση, προσωπικά θα μου δώσει μία μεγάλη μούτζα ο Άγιος Πέτρος, αν υπάρχει παράδεισος και όχι μόνο κόλαση, ευτυχώς υπάρχουν και μερικοί που καταλαβαίνουν, δείτε τι έγραψε ένας φίλος σας σχόλιο:

10 άλμπουμ που μπορούμε να αποκαλέσουμε αριστουργήματα

anytimeatall
Αυτό που δεν καταλαβαίνω ΚΑΘΟΛΟΥ είναι γιατί είναι τόσο δύσκολο να καταλάβετε τον τίτλο και την φύση αυτής της ανάρτησης. Σας είναι πραγματικά ΤΟΣΟ δύσκολο; Γράφει "13 άλμπουμ που μπορούμε να αποκαλέσουμε αριστουργήματα". Όχι δηλαδή "τα 13 μεγαλύτερα αριστουργήματα" ούτε "τα μόνα 13 άλμπουμ στον κόσμο που μπορούν να χαρακτηριστούν αριστουργήματα". Όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό, πρέπει ειλικρινά να ξαναγυρίσει στο δημοτικό ή να αυτολογοκρίνεται.

Οπότε, ναι, δεν είδες το Sticky Fingers. Και τι μας νοιάζει; Αλλος γκρινιάζει που αναφέρεται το Blonde on Blonde και όχι το Desire. Κι εγώ προτιμώ τα ρεβύθια από τις φακές. Άλλος θέλει το Pet Sound, το Thriller, το 1ο Zep. Κι εγώ θέλω διπλή δόση εσπρέσο. Επόμενος εξανίσταται που λείπει το Revolver, το Pet Sounds και το We Are Only In It For The Money. Κι εγώ κρατάω την αναπνοή μου για διαμαρτυρία. Ο πρώτος ξαναγυρίζει ενθυμούμενος το Hot Rats. Μπράβο παιδιά. Έχετε δίκιο όλοι. Τώρα ξαναδιαβάστε τον τίτλο και σβήστε τα μηνύματά σας ώστε να μην διασύρεστε. Όσο για τον άλλο με το "προβατίσιος", ο καθένας με το λεξιλόγιο που του αρμόζει.

Εγώ από την πλευρά μου σκέφτηκα να πλαισιώσω αυτό το κείμενο με μερικά τραγούδια για την χαρά.

Κώστας Ζουγρής

Ελάτε στην παρέα μας