Από τον Γιώργο Κύδα
Η ποπ μουσική (popular = δημοφιλής, αλλά και λαϊκός) δεν τραγουδά μόνο για αγάπες, ζήλιες, πάθη, καπρίτσια, ανεκπλήρωτους έρωτες, χωρισμούς και ντέρτια, αν και αυτό είναι κυρίως το στιχουργικό περιβάλλον της, πράγμα που, ακριβώς, της επιτρέπει και να είναι δημοφιλής. Ανώδυνα ή οδυνηρά θέματα, για καταστάσεις που αγγίζουν τους πάντες και, ταυτόχρονα, δεν έχουν πολιτική ή κοινωνική φόρτιση.
Ενίοτε, όμως, η ποπ ξεπερνά τον εαυτό της και μας δίνει διαμάντια σχετικά με τον άνθρωπο και τη θέση του στον κόσμο, για τις αγωνίες και τους αγώνες του. Το «Δεν Είμαι Κτήμα Σου» (You Don’t Own Me,στίχοι/μουσική John Madara/David White), τραγούδι της Lesley Gore από το 1963, εντάσσεται στα πρώτα δυναμικά τραγούδια για τη θέση της γυναίκας, είναι ένας ύμνος στην αυτοβουλία και στην αυτοδιάθεση της, σε σχέση με το κυρίαρχο αρσενικό.
Βρισκόμαστε στη δεκαετία του ’60 για τον λεγόμενο δυτικό κόσμο, μια δεκαετία αμφισβήτησης και κοινωνικής κριτικής και διεκδίκησης. Μετά την κομφορμιστική δεκαετία του ’50, που προσπάθησε να επουλώσει τη φρίκη αυτής του ’40 με εικόνες ευημερίας και σταθερότητας, στις «ανεπτυγμένες» κοινωνίες, και πρώτα στις Η.Π.Α., υπήρχε διάχυτη η αμφισβήτηση του προτύπου της μικροαστικής οικογένειας, με αμάξι και σπίτι με κήπο, με τη γυναίκα καλή και υποταγμένη νοικοκυρά να περιμένει τον αντρούλη απ’ τη δουλειά. Στο πλαίσιο της ανατροπής αυτής της ψεύτικης και λειψής για τη γυναίκα εικόνας εντάσσεται και το φεμινιστικό μανιφέστο «You Don’t Own Me».
Καλύτερα θα ήταν να μην επιχειρηθεί ένας παραλληλισμός με τη θεματολογία της σημερινής ποπ, διότι θα ήταν αποκαρδιωτικός. Ένα από τα πιο γνωστά, «φεμινιστικά» σύγχρονα τραγούδια μιλά για το «δικαίωμα» της γυναίκας να τον κάνει να την παντρευτεί [(Beyonce – Single Lady (Put A Ring On It)], ενώ άλλα μιλούν για την οικονομική αυτάρκειά της, ώστε να έχει όσα καταναλωτικά αγαθά επιθυμεί η καρδιά της… Φεμινισμός αλά Sex And The City, δηλαδή.
Γι’ αυτό, καλύτερα να μείνουμε στο διαμάντι της Lesley Gore.
