The Who: δεν τους λέμε ακόμα αντίο....

The Who: δεν τους λέμε ακόμα αντίο....

Μετά από 13 ολόκληρα χρόνια και για τρίτη φορά μέσα σε 40 χρόνια είχαμε την χαρά να μας παρουσιάσουν ένα νέο άλμπουμ οι Who σε μία εποχή που τίποτα δεν είναι όπως πριν.

Δεν είναι πολλοί οι καλλιτέχνες που στην ηλικία τους καταφέρνουν να παρουσιάσουν ένα καλό άλμπουμ, αυτό συμβαίνει κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες και απαιτεί συγκεκριμένη τακτική.

Οι Rolling Stones επέλεξαν τα μπλουζ, ο Springsteen τις μπαλάντες που δημιούργησε με οδηγό τις αναμνήσεις του από τα νεανικά του χρόνια, ο Neil Young μάλλον δεν τα κατάφερε να μας συγκινήσει, γενικά είναι δύσκολο για έναν μεγάλο σε ηλικία που λογικά έχει εξαντλήσει αρκετά την συνθετική του ικανότητα να μας χαρίσει ένα πραγματικά καλό άλμπουμ.

Όμως οι Who πραγματικά τα καταφέρνουν και παρουσιάζουν ένα άλμπουμ που θα ζήλευαν αρκετοί νεαροί καλλιτέχνες, αυτός ο άνθρωπος, ο Pete Townshend πέρα από τις τυχόν ενστάσεις για τον χαρακτήρα του είναι μια μουσική μεγαλοφυϊα, όσο για τον Roger Daltrey η φωνή του σε οδηγεί στην πονηρή σκέψη του μήπως είχε ηχογραφήσει τα φωνητικά νεότερος, αφού η φωνή του δεν έχει ιδιαίτερες αλλαγές.

Αν κρίνουμε από τους ρυθμούς που παρουσιάζουν νέα άλμπουμ δύσκολα θα έχουμε νέο δίσκο τους με νέα τραγούδια στο μέλλον, γι' αυτό και το αντίο μαζί με ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα μας έχουν χαρίσει και τους έκαναν ένα από τα πιο αγαπημένα μας συγκροτήματα.

Το άλμπουμ τους θα είναι μέσα στα 3 πρώτα Αγγλίας και Αμερικής και δεν θα είναι έκπληξη αν το δούμε, ειδικά στην Αγγλία και στην πρώτη θέση, σχεδόν μισό αιώνα μετά την πρώτη άνοδο τους στην κορυφή.

Κώστας Ζουγρής