Υπάρχει,και σωστά μία μυθολογία, σχετικά με το woοdstock, ομως αυτό που θεωρείται σαν αρχή μιάς νέας εποχής δεν ήταν παρά το τέλος της, που ήρθε ταυτόχρονα με την πλήρη ωρίμανσή της
Ήταν το επιστέγασμα της μουσικής και όχι μόνο ωρίμανσης μιάς εποχής και ταυτόχρονα το τέλος της, και το woodstock εκφραζε αυτήν ακριβώς την αίσθηση απόγνωσης και της τελικής προσπάθειας να ζωντανέψεις κάτι που χάνεται, και τότε συμβαίνει αυτό που λέμε "τα δίνεις όλα", είσαι ο χαμένος που τα παίρνεις όλα και εξαφανίζεσαι
Εκείνο δε που έδινε την αίσθηση ότι χάνεται, δεν είχε μόνο μουσικό περιεχόμενο, αλλά έκρυβε και την απόγνωση της γενιάς μιάς εποχής που καθιέρωνε οριστικά τα πολιτικά και κοινωνικά δεδομένα καθιερώνοντας την στεγνή θετικιστική σκέψη, σαν τρόπο λήψης αποφάσεων, που, εκφράστηκε τόσο βίαια στον πόλεμο του Βιετνάμ
Δεν ήταν νέο φαινόμενο ο θετικιστικός τρόπος σκέψης και νοοτροπίας, αλλά άντεξε στην μεγάλη αντίδραση-επίθεσης των νέων σε μιά άλλης μορφής τρόπο σκέψης και λειτουργιών, που εκφραζόταν σε παγκόσμιο επίπεδο και, που όμως εκ προοιμίου ήταν χαμένη, γιατί ήταν αδιέξοδη, γιατί,
Το συναίσθημα ποτέ δεν επικράτησε εις βάρος της υλικής πραγματικότητας, όσο βίαιες μορφές κι αν αυτή παίρνει, να επιδράσεςι μπορείς να την εξαφανίσεις, όχι
