Οταν τους γνώρισα, οι Socrates Drank The Conium ήσαν ήδη ένα μεγάλο ροκ συγκρότημα της ελληνικής μουσικής σκηνής.
Δεν ξεχνώ εκείνη την φοβερή συναυλία τους, στο Σπόρτιγκ, στα τέλη της δεκαετίας του '70, όπου έπαιζαν στριμωγμένοι κάτω από την μπασκέτα, μπροστά σε 5.000 κόσμο! Απερίγραπτη και πρωτοφανής μέχρι τότε ήταν η ενέργεια, που εξέπεμπαν!
Κάναμε συναυλίες, κάναμε περιοδείες, κάναμε συνεντεύξεις, εξώφυλλα και μπόλικη παρέα κατά καιρούς, έως και πόκα παίζαμε ("Τι έχεις ρε π...?" συνήθης ερώτηση μετά από ρελάνς).
Τα πιό σημαντικά όμως ήταν δύο συγκεκριμένα γεγονότα, στα πλαίσια της προσπάθειας να κάνει το γκρουπ διεθνή καριέρα, που διακαώς επιθυμούσε. Ολα αυτά την εποχή που είναι οι τρεις τους: Αντώνης Τουρκογιώργης, Γιάννης Σπάθας, Νίκος Αντύπας, δηλαδή στις αρχές της δεκαετίας του '80.
Προηγήθηκαν άπειρες συζητήσεις για το θέμα. Τους έλεγα ότι δεν θα ήταν εύκολο να υπογράψουν σε μία ξένη μεγάλη δισκογραφική εταιρία, αν δεν τους σύστηνε κάποιος σημαντικός άνθρωπος του χώρου, προκειμένου να κάτσουν οι executives και να δώσουν προσοχή. Τους εξήγησα ότι αυτό θα ήταν πιθανόν να συμβεί αν προηγουμένως έδειχνε ενδιαφέρον για αυτούς ένας ήδη τότε καταξιωμένος παραγωγός ή άλλος σημαντικός καλλιτέχνης. Είχα κάνει μιά κουβέντα σχετική με τον αδελφό και μάναντζερ του Rory Gallagher, τον Donal, αλλά δεν ήταν πολύ ζεστός στο να κάνει συστάσεις στην εταιρία τους (μάλλον για δικούς τους λόγους).
Ετσι λοιπόν μια ωραία ημέρα έκανα έκπληξη στους Socrates και τους ανακοίνωσα ότι είχα βρει κάποιον, που θα δεχόταν να τους ακούσει και εάν του άρεσαν να έκανε κάποια αληθινή προσπάθεια για αυτούς.
Αυτός ο "κάποιος" ήταν ο Vic Coppersmith-Heaven. Ο Vic Coppersmith είχε ξεκινήσει την καριέρα του ως ηχολήπτης στην Polydor, στη συνέχεια βρέθηκε στη Decca, την εποχή που η εν λόγω εταιρία απέρριψε τους... Beatles και που στη συνέχεια αυτοί πήγαν στην ΕΜΙ. Σαν ηχολήπτης μεταξύ άλλων ηχογράφησε το άλμπουμ "Matthew And Son" του Cat Stevens, το "With A Little Help From My Friends" με τον Joe Cocker και το "Honky Tonk Women" των Rolling Stones. Ηταν επίσης παραγωγός των The Jam (του συγκροτήματος του Paul Weller). Αλλά έκανε παραγωγές και σε άλλους καλλιτέχνες, όπως οι Black Sabbath κ.ά.
Προκειμένου να άκουγε και να έβλεπε ο Coppersmith τους Socrates, διότι δεν αρκούσε να τους ακούσει σε μιά κασέτα, ήθελε να δει και τι performance θα μπορούσαν να βγάλουν και στα live πάνω στη σκηνή, έπρεπε να τους γνωρίσει, να τους δει απο κοντά να παίζουν ζωντανά και να συζητήσει μαζί τους. Ολο αυτό θα είχε ένα κόστος. Ηταν δε πιό οικονομικό να ερχόταν στην Ελλάδα ο Vic (ο οποίος θα έπαιρνε και κάποια αμοιβή, εκτός από τα αεροπορικά του εισιτήρια και το ξενοδοχείο), παρά να πηγαίνανε στην Αγγλία οι Socrates.
Το κόστος όμως αυτό δεν μπορούσε να το καλύψει το συγκρότημα. Απευθυνθήκαμε στην δισκογραφική τους εταιρία (PolyGram), αλλά ούτε και αυτή δέχθηκε να το καλύψει. Και έτσι ανέλαβα να το καλύψω εγώ...!!!
Ηρθε λοιπόν ο Vic Coppersmith στην Αθήνα. Ευτυχώς ο Ανδρέας Γιακουμέλλος (καλή του ώρα) μας παραχώρησε ένα απόγευμα δωρεάν το "Κύτταρο" για να παίξουν οι Socrates αποκλειστικά και μόνον για τον ξένο παραγωγό. Η γνωριμία έγινε, η εμφάνιση, οι συζητήσεις... και ευτυχώς ο Vic μας είπε ότι θα επέστρεφε στην Αγγλία και θα έκανε ότι μπορούσε ώστε να διασφαλίσει ένα δισκογραφικό συμβόλαιο (έστω και για έναν δίσκο) με μία μεγάλη δισκογραφική εταιρία. Είχαμε συμφωνήσει ότι μία από τις εταιρίες-στόχος θα ήταν η Virgin του Richard Branson, οπότε βάλαμε όλες τις... "συνέργειες" να δουλέψουν. Οπως η γνωριμία και η συνεργασία που είχε ο Γιάννης Πετρίδης με τον Branson και την Virgin. Είχα παρακαλέσει και εγώ την Lisa Anderson ή αλλιώς "Lethal Lisa", όπως την αποκαλούσαν στο κύκλωμα, η οποία ήταν A&R Manager της Virgin Records στο Portobello Rd. και η οποία ήταν φίλη ή σύζυγος του Bram Tchaikovsky των Motors (εκείνη μου είχε κλείσει συνάντηση-συνέντευξη μαζί του σε λονδρέζικη pub). Βέβαια τον πιό σημαντικό λόγο και ρόλο τον είχει ο Coppersmith, ο οποίος θα μιλούσε και για το υλικό που υπήρχε διαθέσιμο προς κυκλοφορία.
Πράγματι, ο Vic Coppersmith μας καλεί με ευχάριστα νέα. Τα παιδιά (Socrates) θα πηγαίνανε Αγγλία να υπογράψουν και να μπουν στο στούντιο. Αλλά υπήρχαν και κάποια δυσάρεστα, τα οποία οι Socrates τα διαπίστωσαν εκεί... Το όνομα θα έπρεπε να αλλάξει, κάτι που τα παιδιά το αποδέχθηκαν με πολύ βαριά καρδιά. Δεδομένου ότι θέλανε να βγει έξω το όνομα "Socrates". Εν προκειμένω, διαλέχθηκε το όνομα "Plaza", το οποίο θα ήταν και ο γενικός τίτλος αυτού του άλμπουμ, σαν να ήταν ένα νέο συγκρότημα, στον πρώτο του δίσκο.
Μπήκαν στο στούντιο και άρχισαν να ηχογραφούν. Εγώ δεν μπορούσα να παρευρίσκομαι σε όλη την ηχογράφηση, διότι είχα πολλές δουλειές στην Ελλάδα. Πήγα όμως μιά φορά. Περίπου 2 ώρες έξω απ' το Λονδίνο, στα Chipping Norton Recording Studios, τα οποία εκτός από στούντιος, διέθεταν και κατοικίες για να μένουν οι καλλιτέχνες μέσα. Εκεί έμειναν και οι Socrates. Ωραίος χώρος, με όλες τις ανέσεις, μπιλιάρδα κλπ. και βέβαια ένα επαγγελματικό στούντιο στο οποίο έχουν ηχογραφήσει πολλοί καλλιτέχνες, όπως οι: Gerry Rafferty, Status Quo, Kajagoogoo, Jim Diamond, Beverley Craven, Radiohead, The Proclaimers, Fairground Attraction, Cutting Crew, Focus, Bay City Rollers, Dexys Midnight Runners, Duran Duran, Marianne Faithfull, Wet Wet Wet, Jeff Beck, XTC, Alison Moyet, Level 42, Judas Priest, Chris Rea κ.ά.
Ηχογράφησαν και σε άλλα στούντιος της Αγγλίας και μερικά στάδια της παραγωγής έγιναν και στην Ελλάδα, στο δικό μας Sierra. Φωνητικά, μεταξύ άλλων, έκανε στον δίσκο και η Kiki Dee, γνωστή από το ντουέτο της με τον Elton John στο "Don't Go Breaking My Heart".
Αν θυμάμαι καλά, η όλη παραγωγή του δίσκου κόστισε στην Virgin Records Αγγλίας, περίπου 38.000 λίρες.
Δυστυχώς όμως, η τελική παραγωγή, το μάστερ, δεν άρεσε στην Virgin, η οποία αποφάσισε, παρά τα χρήματα που δαπάνησε, να μην κυκλοφορήσει ποτέ τον δίσκο...!
Μια πολύ δυσάρεστη είδηση, μία απρόσμενη απόφαση, που κανένας δεν φανταζόταν ότι θα προέκυπτε για μία έτοιμη πλέον παραγωγή, για την οποία η ίδια η εταιρία είχε δαπανήσει τόσα χρήματα.
Το μόνο που κατάφερε ο Γιάννης Πετρίδης και λόγω της σχέσης που είχε με τον ίδιο τον Richard Branson, ήταν να κυκλοφορήσει τουλάχιστον ο δίσκος στην Ελλάδα, όπως και έγινε το 1983, με όνομα καλλιτέχνη το "Socrates" και τίτλο του άλμπουμ το "Plaza".
Εγώ ταυτόχρονα προσπαθούσα να διασφαλίσω τις ζωντανές εμφανίσεις του γκρουπ στην Αγγλία. Πράγματι, αξιοποίησα την ζεστή πλέον σχέση που είχα με τον Carl Leighton-Pope, ο οποίος ήταν ένας θηριώδης τύπος με ένα ξανθό μαλλί μέχρι τη μέση. Αυτός είχε ιδρύσει το γραφείο Performing Artists Network Agency (PAN Agency), στο roster του οποίου είχε μεταξύ άλλων και τους "Gillan", το τότε συγκρότημα του Ian Gillan (του πρώην τραγουδιστή των Deep Purple). Τρία χρόνια νωρίτερα, ο Carl, που με κοίταγε με μισό μάτι (20χρονος τότε εγώ) μου είχε δώσει και είχα διοργανώσει με επιτυχία τις 2 συναλίες του Gillan σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Μετά μου έδωσε και έφερα με επιτυχία τους UFO στο Σπόρτινγκ. Και έτσι πλέον είχαμε μπει σε μία ρότα συνεργασίας. Ζήτησα λοιπόν από τον Carl να αναλάμβανε ως ατζέντης τους Plaza (Socrates), που επρόκειτο (τότε ακόμα) να βγάλουν δίσκο και να τους συμπεριελάμβανε στο αξιόλογο roster καλλιτεχνών που είχε. Πράγματι και παρόλο που ο δίσκος δεν κυκλοφόρησε στην Αγγλία και διεθνώς, ο Carl Leighton-Pope φρόντισε και έβαλε τους Socrates να παίξουν ως support act στην τότε περιοδεία των UFO, που διαχειριζόταν ο ίδιος.
Και έτσι οι αγαπημένοι μας Socrates πήραν δύο γεύσεις (έστω) διεθνούς καριέρας...!
Τα έγραψα όλα αυτά διότι θεωρώ ότι η ιστορία πρέπει να είναι καταγεγραμμένη και κακώς δεν τα ανέφερα γραπτώς όλα αναλυτικά μέχρι σήμερα (παρά μόνο ίσως σπασμωδικά). Αλλά και για έναν άλλον λόγο... Πιστεύω ότι έκανα δύο πολύ σημαντικές κινήσεις στην καριέρα των Socrates (εκτός από τις άλλες, συναυλίες κλπ.), που ίσως κάποιος μάναντζέρ τους δεν θα έκανε ή δεν θα μπορούσε να κάνει. Και αυτό δεν έγινε ποτέ γνωστό, ούτε αναγνωρίσθηκε από κανέναν αλλά ούτε και μου έφερε κάποιο οικονομικό όφελος για τον χρόνο και τα χρήματα που είχα δαπανήσει...!
Αδιαμφισβήτητα όμως οι Socrates είναι το σημαντικότερο ροκ συγκρότημα στην ιστορία της ελληνικής μουσικής σκηνής, διαχρονικά σε όλες τις φάσεις της πορείας του και ως τέτοιο θα μείνει για πάντα στις καρδιές μας!
Ιωσήφ Αβράμογλου
