Απόσπασμα από την συνέντευξη του Διονύση Σαββόπουλου στην Πέπη Ραγκούση στα ΝΕΑ >>
Στεκόμαστε λίγο περισσότερο στο «κεφά- λαιο» Νίκος Παπάζογλου. Θυμάται τα πρώιμα εφηβικά τους χρόνια στη γειτονιά τους, τότε που αυτοαποκαλούνταν «επαναστάτες» της οδού όπου έμεναν και έγραφαν συνθήματα στους τοίχους. Τι σημαίνει σήμερα για τον Διονύση Σαββόπουλο «επανάσταση»; «Εχετε παρατηρήσει ότι όλο και πιο συχνά στις πα- ρέες, όταν συζητιούνται τα συνήθη θέματα γύρω από τη δημοκρατία, την αξιοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα κ.τ.λ., μπαίνουνε πια και θέματα γύρω από την οικολογία, τις τροφές, τον διαλογισμό, την ψυχανάλυση, την κλιματική αλλαγή; Οταν αυτές οι συζητή- σεις δημιουργήσουν κρίσιμη μάζα και ζωτική ορμή, τότε θα έχει αρχίσει η αναγέννηση της Δύσης μετά την τωρινή παρακμή. Αυτή θα είναι η επανάσταση στο μέλλον. Εμείς, λόγω ηλικίας, δεν θα την προλάβουμε, αλλά για αυτήν πρέπει να εργαζόμαστε μέσα στην τωρινή θολούρα».
Εμείς λόγω ηλικίας... Τραγουδάει ακόμη
εμφατικά το «Οι γέροι χωριστά, οι νέοι άλλο πράγμα» από τους «Αχαρνής». Είναι μόνο θέμα ηλικίας το νιάτο και το γήρας; «Ο νέος είναι όμορφος, αλλά ο εαυτός του είναι κρυμ- μένος, ενώ ο γέρος μπορεί να ασχημαίνει, αλλά μας φανερώνεται, αυτή είναι η ωραι- ότητά του. Παίζει ρόλο η ηλικία, αλλά κατ’ ουσίαν νέος δεν είναι αυτός που γεννήθηκε μετά – όπως λέει ένας φίλος –, αλλά αυτός που γίνεται κάθε φορά καινούργιος».
Πενήντα χρόνια μετά τα δικά του νιάτα, τριάντα μετά το «Είμαι δεκαεξάρης, σας γαμώ τα Λύκεια», πώς βλέπει τους νέους σήμερα; «Με εντυπωσιάζει που όλοι ξέρουν αγγλικά. Εμείς ούτε σε εκείνο το lower δεν καταφέραμε να φτάσουμε. Αλλά βλέπω μια έρημο στα πρόσωπά τους. Με εκατοντάδες φίλους στο φέισμπουκ νιώθουν μόνοι. Με εντυπωσιάζει επίσης το μέγεθος της φυγής τους στο εξωτερικό. Στεναχωριέμαι που φεύ- γουν, αλλά θαυμάζω την τόλμη και το ρίσκο που παίρνουν. Ας φροντίσουμε λοιπόν εμείς οι υπόλοιποι που μένουμε να φτιάξουμε τα πράγματα έτσι που η γενναιότητα να μη χρειάζεται να εξοριστεί».
Να μιλήσουμε για την Αριστερά; Δεν κα- ταγράφεται μεγάλος ενθουσιασμός. Είναι περισσότερο βαρετό ή μελαγχολικό το θέμα; «Θλιβερό είναι. Οπου η Αριστερά έγινε εξουσία, άφησε πίσω της ερείπια. Το είπα στο στιχάκι το 1988: “Εχει αποτύχει σύμπασα η Αριστερά”. . Είναι από το τραγούδι “Η αποτυχία της Αριστεράς” που κυκλοφόρησε με το “Κούρεμα” την άνοιξη του ’89. Φυσικά η Αριστερά ως ουτοπία πάντα θα υπάρχει μέσα μου. Είναι σώμα μου.
Αλλά αυτή η ουτοπία δεν είναι κορόιδο να γυρεύει εξου- σίες. Μόνο την ευθύνη και το έργο γυρεύει». Στις «βουτιές» στο παρελθόν που κάνει στο Αλσος λέει ότι παλιά δεν είχαμε τίποτα και τα είχαμε όλα, ενώ σήμερα τα έχουμε όλα και δεν έχουμε τίποτα. Μου ακούγεται σαν ωραιοποίηση της φτώχειας αυτό και του το λέω. «Μα όχι. Οι ακροατές στο Αλσος καταλαβαίνουν τι εννοώ. Αμα είσαι κοντά στον εαυτό σου, είσαι ωραίος και με τα λίγα. Αν, αντιθέτως, είσαι μακριά από τον εαυτό σου, τότε με όσα και να έχεις, είσαι για κλάματα».
