Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες μουσικές αναμνήσεις, η απληστία του βινυλίου
Προχωρώντας στον χρόνο, αισθάνομαι κάθε μέρα και πιο ήρεμος και ευτυχισμένος γιατί παρά την κατά καιρούς γκρίνια μου, έχω πετύχει τόσα στη ζωή μου που σίγουρα δεν θα μπορούσα ούτε να τα ονειρευτώ όταν πιτσιρικάς γύριζα στους δρόμους με ένα τρανζίστορ κολλημένο στο αυτί μου για να ακούσω τα αγαπημένα μου τραγούδια, συνήθως από τον Αμερικάνικο ή τις βραδυνές ώρες από το Ράδιο Λουξεμβούργο.
Αυτό που κάνει ακόμα εμένα και του Πετρίδη να διαφέρουμε από τους περισσότερους φίλους της μουσικής, είναι πιστεύω κάτι πολύ απλό, αγαπάμε με το ίδιο πάθος κάθε είδος της μουσικής που εμφανίσθηκε στον πλανήτη τα τελευταία 90 σχεδόν χρόνια.
Σαν λυσσασμένα μεγαλώνοντας ψάχναμε να βρούμε δίσκους με αγαπημένα τραγούδια από τις περασμένες δεκαετίες, συγκεκριμένα από αυτήν του '30, μπορεί ας πούμε να έχουμε και 5 δίσκους της Ruth Etting γιατί ο ένας θα είχε 2-3 τραγούδια που δεν υπήρχαν στον άλλο.
Αν είχα τα χρήματα που έχω δώσει όλα αυτά τα χρόνια στους δίσκους, σίγουρα ποτέ δεν θα ζήταγα την βοήθεια σας, αλλά αν δεν έχετε νιώσει αυτή την απληστία για το τραγούδι, σίγουρα δεν θα μπορέσετε να με καταλάβετε.
Για μας δεν υπάρχει συζήτηση ότι το μεγαλύτερο κομμάτι των αναμνήσεων είναι αφιερωμένο στην δεκαετία του '60 και έχει πιάσει σημαντικό χώρο στο κουτάκι του μυαλού μας με τις αναμνήσεις.
Όμως το ίδιο συμβαίνει και με τις προηγούμενες δεκαετίες, του '30, 40, και '50, ενώ με την εκπομπή, ήμασταν πάντα μέσα στα πράγματα με ντίσκο, ροκ χέβυ μέταλ, νιου γουαίηβ, πανκ, ραπ και οτιδήποτε κυκλοφόρησε μέχρι...χθες.
Ενοχλήθηκε ο Γιάννης με τον ακροατή που του είπε γιατί δεν προωθεί τον νέο δίσκο του Bob Mould.
O Bob Mould είναι ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης και τον έχει τιμήσει αρκετά η εκπομπή όλα αυτά τα χρόνια, όμως το πρόγραμμα δεν είναι νεκροταφείο ελεφάντων, υπάρχουν κατά καιρούς αφιερώματα που καλύπτουν τα πάντα, όσο επιτρέπει βέβαια και ο χρόνος του προγράμματος.
Εμείς έχουμε μοιράσει τις αναμνήσεις μας σε όλες τις δεκαετίες ισομερώς, εντάξει η τρέχουσα έχει μόνο αυτά που ξεχωρίσαμε, αλλά ποτέ, όσο καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας δεν θα μείνουμε κολλημένοι στα '80's και τον Bob Mould ή τα 60's και τους Beatles.
Ωραίο είναι να αγαπούν κάποιοι αυτούς που μεγάλωσαν μαζί τους, αλλά δεν μπορούν να υποχρεώσουν τους άλλους να κάνουν το ίδιο.
Εμείς δεν είμαστε πια οπαδοί καλλιτεχνών, για τον Σαββόπουλο, τον Νταλάρα, τον Χατζιδάκι, τον Θεοδωράκη, γράφουμε επειδή πιστεύουμε ότι πρέπει μικροί και μεγάλοι να εκτιμούν την προσφορά τους, όμως παράλληλα θα θέλαμε να υπάρχουν σημερινοί άξιοι αντικαταστάτες τους.
Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτό που έγραψε ο πατριάρχης του Ελληνικού τραγουδιού Λευτέρης Παπαδόπουλος στην στήλη που είχε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ όταν ήταν πρώτα στην κυκλοφορία με εξαψήφιο καθημερινό αριθμό πωλήσεων, ο Λευτέρης, για να χρησιμοποιήσω την γλώσσα του είχε πάθει πλάκα που στο βιβλίο μας υπήρχαν ρεμπέτικα, λαϊκά, έντεχνα, ποπ. Ελληνικό ροκ, τραγούδια προπολεμικά, τα πάντα, γιατί εμείς αγαπάμε τα πάντα στην μουσική και το έχουμε αποδείξει, έχουμε κάνει εκπομπές με κλασική, μπλουζ, ροκ, Ελληνικά, τζαζ, σινεμά, World music, τα πάντα, δύσκολα θα βρείτε σε όλο τον πλανήτη κάτι ανάλογο, προσωπικά πιστεύω ότι είναι αδύνατο.
Γι' αυτό ζητάμε την στήριξη σας για να συνεχίσουμε όσο μπορούμε αυτό που κάνουμε, γι'αυτό όμως και οι περισσότεροι μας βλέπουν σαν τρελούς και δεν στηρίζουν, δεν πειράζει, εμείς κάνουμε αυτό που πιστεύουμε και ξέρουμε ότι αυτοί που μας ακολουθούν μια ζωή, ανεξάρτητα αν βοηθούν, μας καταλαβαίνουν και εκτιμούν την προσπάθεια μας.
Όλα τα είδη μουσικής περνούν μέσα από τις σελίδες μας για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι
Κώστας Ζουγρής
Αν πιστεύεις ότι αξίζουμε την συνεισφορά σου, και έχεις την δυνατότητα, είναι εύκολο να το κάνεις. Με αποκλειστικές ενημερώσεις θα είσαι 'πιο κοντά στην μουσική'
