Ψωρίαση-Μην περιμένεις να αγαπήσουν άλλοι εσένα αν δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου

Από τον Σπυρο Μασούρα

Όλοι μας εδώ μέσα , έχουμε έναν καθημερινό Γολγοθά που πρέπει να ανέβουμε κάθε μέρα . Όλοι μας έχουμε προβλήματα που στα μάτια και την καρδιά μας φαντάζουν γιγαντιαία . Και έτσι είναι ... δεν υπάρχουν προβλήματα μικρότερα ή μεγαλύτερα , σοβαρότερα ή όχι .

Υπάρχουν αυτά που βαραίνουν τον καθένα , αυτά που όταν ξυπνάς το πρωί , ένα βάρος μεγαλύτερο από αυτό που μπορεί να βαστάξει κάποιος είναι απλωμένο πάνω μας και δεν μας αφήνει να σηκωθούμε , να αναπνεύσουμε , να ζήσουμε ...

Αυτό το ίδιο βάρος στέκεται δίπλα μας στο καθρέφτη όταν τελικά μπορέσουμε να σηκωθούμε από το κρεβάτι και με την άσχημη μορφή του μας προτρέπει να πάμε ξανά να ξαπλώσουμε , θέλει να έρθει ξανά , να μας καταβάλει , ζει από αυτό , από εμάς , σαν παράσιτο που τρέφεται από την δική μας ζωή !

Κάθε φορά που κοιτάζουμε και βλέπουμε ένα στίγμα , μια κηλίδα , όταν νιώθουμε αυτόν τον πόνο στις αρθρώσεις αυτό είναι εκεί . Δυναμώνει , ψηλώνει και γίνεται μεγαλύτερο από εμάς . Ξέρει καλά πως έχει τη δύναμη να μας νικήσει , εξάλλου το έχει κάνει σε πολλούς από εμάς . Ξέρει καλά να ξεχωρίζει μια θλιμμένη φάτσα και περιμένει την κατάλληλη στιγμή , μόλις δει αυτή τη φάτσα ζωγραφισμένη πάνω μας χιμά να μας κατασπαράξει .

Πως να αντιμετωπίσουμε κάτι τέτοιο ? Πως να το διαχειριστούμε ? Ίσως είμαστε δυνατοί , ίσως όταν κάποιος μα επιτίθεται μπορούμε να τον αντικρούσουμε , ίσως είμαστε από τους ανθρώπους που δεν μας αγγίζει τίποτα ...

Τι γίνεται όμως όταν αυτός που μας επιτίθεται είναι ο ίδιος μας ο εαυτός ? Ο οργανισμός μας ? Εκεί πως μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε ?
Πως μπορούμε ακόμα να καταφέρουμε να μην μας επηρεάζουν οι αδιάκριτες ματιές των γύρω μας ? Πως γίνεται να μην ντρεπόμαστε να κυκλοφορούμε με κοντομάνικο το καλοκαίρι ? Να απολαύσουμε μια όμορφη στιγμή στη παραλία ή μια μπύρα με τα αγαπημένα μας πρόσωπα στα Αναφιώτικα ?

Η απάντηση σε όλα αυτά ίσως να είναι πιο απλή από ότι φανταζόμαστε . Εξ άλλου όλα αυτά που είπαμε δεν είναι τίποτα παραπάνω από σκέψεις και ανησυχίες μέσα μας . Εμείς οι ίδιοι τροφοδοτούμε αυτό το "ανίκητο" βάρος .

Πως μπορούμε να βασιστούμε σε γιατρούς ? Πως μπορούμε να απαιτούμε μια κοινωνική αποδοχή ? Πως γίνεται να ζητάμε μια συνηθισμένη ζωή

ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΔΕΝ ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ .

Η επιστήμη κάνει θαύματα , έχουμε όμως την θέληση ? Ψάχνουμε για πράγματα που μπορούν να μας βοηθήσουν ?

ΠΡΕΠΕΙ να εμπιστευόμαστε τον γιατρό μας ΟΧΙ όμως τύφλα . Ζούμε στην εποχή όπου ευτυχώς οι πληροφορίες είναι διαθέσιμες σε όλους . Το ίντερνετ , τα βιβλία , η συζήτηση , η ομάδα αυτή είναι μερικά μόνο από τα εργαλεία που έχουμε στα χέρια μας. Σαφώς δεν είμαστε επιστήμονες αλλά πρέπει εμείς να μάθουμε , να ψάξουμε .

?(προσωπική εμπειρία)?
"Εμπιστεύτηκα τον πρώτο γιατρό τύφλα , είδε την έκταση της ψωρίασης που έχω και μου χορήγησε ανοσολαταστολή , χωρίς τις προβλεπόμενες εξετάσεις , χωρίς να γνωρίζει την ευαισθησία που έχω με το αναπνευστικό μου , χωρίς την απαραίτητη πρόληψη μέσω εμβολίων . Αυτό με μια απλή ίωση ίσως θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο για εμένα "

Φίλοι μου πρέπει εμείς να κάνουμε κινήσεις για εμάς , δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα από κανέναν . Αν δεν μάθουμε εμείς να αγαπάμε ΕΜΑΣ πως περιμένουμε κάτι τέτοιο από τους άλλους ? Αν δεν δεχθούμε εμείς τη κατάστασή μας με ποια λογική θα το κάνουν οι άλλοι ?

Με πεποίθηση σας λέω λοιπόν πως αν δεν γνωρίζει η κοινωνία ότι αυτό που έχουμε δεν είναι κολλητικό και πως υπάρχει στο 2-4% της γης είναι δικό της πρόβλημα , ΟΧΙ δικό μας . Δεν ζούμε στον μεσαίωνα πλέον . Εξ άλλου αυτοί που μας νοιάζουν και μας νοιάζονται είναι ήδη δίπλα μας .

Στο χέρι μας είναι λοιπόν η κοινωνική αποδοχή , η καταστολή της νόσου και η ψυχοσωματική μας υγεία . Καλώς ή κακώς έχουμε κάτι εμφανή το οποίο δεν πρόκειται να φύγει ποτέ αν δεν το διώξουμε εμείς .
Δεν υπάρχουν ανάπηροι ή ακόμα καλύτερα είμαστε όλοι ανάπηροι .

Ένας κοντός σε σχέση με έναν ψηλό είναι ανήμπορος να αλλάξει μια λάμπα . Ένας ψηλός σε σχέση με έναν κοντό είναι ανήμπορος να δέσει τα κορδόνια των παπουτσιών του . Ένας κινητικά ανάπηρος μπορεί να γίνει πολύ πιο σπουδαίος σε σχέση με έναν σωματικά ακαριαίο ( Στήβεν Χόκινγκ)

Ένας έξυπνος μπορεί να είναι λιγότερο ικανός από έναν με χαμηλότερο IQ ο οποίος μελετάει και εξελίσσεται .

Ας βγούμε , ας αποδείξουμε λοιπόν πρώτα στον εαυτό μας ότι είμαστε μέρος της κοινωνίας , ας πιστέψουμε ότι εμείς ορίζουμε τη ζωή μας και ότι από εμάς ξεκινούν και τελειώνουν όλα ...!!

Θα κλείσω με τα λόγια του Chris Cornell ενός καλλιτέχνη που δυστυχώς δεν μπόρεσε να αγαπήσει τον εαυτό του .

Someone finds salvation in everyone
And another only pain
Someone tries to hide himself
Down inside himself he prays
Someone swears his true love
Untill the end of time
Another runs away
Separate or united?
Healthy or insane?

To be yourself is all that you can do
To be yourself is all that you can do
To be yourself is all that you can do
To be yourself is all that you can do