Γιάννης Πετρίδης : Η απόλυτη φωνή της μαύρης μουσικής

Ανήκω σε μια τυχερή γενιά που μεγαλώνοντας στη δεκαετία του ‘60 βρέθηκε τη στιγμή που ξεκινούσαν μερικά από τα πιο σημαντικά μουσικά κινήματα και καλλιτέχνες του περασμένου αιώνα, τόσο στο ελληνικό όσο και στο διεθνές ρεπερτόριο. Η μουσική soul ξεκινάει περίπου στα τέλη του ‘50 και φτάνει στο απόγειό της τις επόμενες δύο δεκαετίες. Η απόλυτη βασίλισσα αυτής της μουσικής – και όχι μόνον – ήταν η Aretha Franklin. Συνήθως τις νέες κυκλοφορίες τις ακούγαμε τότε από τον Αμερικανικό σταθμό του Ελληνικού και θυμάμαι την εντύπωση που μου έκανε η πρώτη μετάδοση του τραγουδιού τού Otis Redding «Respect» από την Aretha, παρ’ όλο που γνώριζα ήδη το κομμάτι από την ερμηνεία του συνθέτη Otis Redding. Η ερμηνεία της Franklin ήταν κάτι πρωτόγνωρο, τόσο σε αυτό το τραγούδι όσο και στο «Ι never loved a man» που κυκλοφόρησε την ίδια εποχή. Ηταν σχεδόν ο ορισμός της soul, που βέβαια τότε ούτε καν καταλαβαίναμε σε μια εποχή που η πληροφόρηση ήταν ελάχιστη το πόσο σπουδαία για τη μουσική ήταν αυτή η φωνή και αυτά τα πρώτα της τραγούδια. Τότε δεν υπήρχε το Διαδίκτυο ούτε video clip, ούτε ο Τύπος έγραφε πληροφορίες με κριτική διάθεση για αυτά και φοβερά και τρομερά που συνέβαιναν στη μουσική του ‘60. Τους Beatles μάλιστα τους παρουσίαζαν σαν τέσσερις «γεγέδες» με κούρεμα α λα Μarx brothers. Αυτή η εικόνα θα έχετε διαπιστώσει ότι έχει περάσει και στις ελληνικές ταινίες εκείνης της εποχής. Ποιος λοιπόν θα ενδιαφερόταν στη χώρα μας να μας πει τι σημαίνει Aretha Franklin.

Στα τέλη του ‘60 άρχισα να δουλεύω για την εταιρεία Ελλαδίσκ, που αντιπροσώπευε στην Ελλάδα την εταιρεία που ηχογραφούσε η Aretha Franklin, Atlantic Records. Για μένα ήταν ιδιαίτερη ικανοποίηση που μπορούσα να κυκλοφορήσω τους δίσκους της Franklin, των Led Zeppelin, των Crosby, Stills, Nash & Young και άλλων, έστω και αν οι πωλήσεις ήταν ελάχιστες.

Η Aretha Franklin την περίοδο 1967-1975 έβγαλε τις κορυφαίες ηχογραφήσεις στην καριέρα της, με την καθοδήγηση κυρίως του σπουδαίου παραγωγού Jerry Wexler που τη μεταμόρφωσε από μια σπουδαία τραγουδίστρια των αρχών της δεκαετίας του ‘60 με ένα διαφορετικό όμως στυλ, στην απόλυτη φωνή της μαύρης μουσικής. Δεν είναι τυχαίο ότι 500 συνάδελφοί της πριν από 10 χρόνια την ανακήρυξαν καλύτερη τραγουδίστρια του 20ού αιώνα και ήταν επίσης η πρώτη γυναίκα που μπήκε στο Rock and Roll Hall Of Fame.

Οταν στις αρχές της δεκαετίας του ‘80 είχα την τύχη να συναντήσω τον Jerry Wexler στην Αθήνα και να έχω μια εκτεταμένη συζήτηση για τη συνεργασία του με τη Franklin, τον Ray Charles, τον Bob Dylan και άλλους, μου είχε πει για την τραγουδίστρια: «Η Aretha ήταν μια καταπληκτική, απλή γυναίκα με καθόλου έπαρση όλα αυτά τα χρόνια που οι επιτυχίες της την είχαν τοποθετήσει στην κορυφή. Εκανε focus περισσότερο στη μουσική παρά οπουδήποτε αλλού. Οταν ηχογραφούσαμε στα περίφημα Muscle Shoals Sound Studio στην Alabama, αυτή ξεκινούσε στο πιάνο και οδηγούσε με τον τρόπο της τους υπόλοιπους μουσικούς να την ακολουθήσουν και μιλάμε για μουσικούς με τεράστια καριέρα σε ηχογραφήσεις, και μετά ξεδίπλωνε το μοναδικό ταλέντο της στη φωνή ερμηνεύοντας και κάνοντας δικά της τραγούδια που κανένας δεν τα έχει πει όπως αυτή».

Εκτός από τις σπουδαίες ηχογραφήσεις τότε στην Atlantic, που ίσως τις γνωρίζετε, έχει ηχογραφήσει ένα άλμπουμ μεταξύ άλλων πολλών που το θεωρώ το σπουδαιότερο, όχι μόνο στη δική της καριέρα αλλά και γενικότερα. Πρόκειται για το «Amazing Grace», διπλό άλμπουμ ηχογραφημένο ζωντανά στην Εκκλησία των βαφτιστών στο Los Angeles, όπου εκεί οι καταβολές της από τη μουσική Gospel παρουσιάζονται σε όλο το μεγαλείο τους. Ξεχωρίζω επίσης το άλμπουμ της «Lady Soul», αλλά και ένα τραγούδι που ίσως δεν είναι γνωστό στη χώρα μας, παρ’ όλο που έγινε επιτυχία στην Αμερική, το «Until you Come Back to Me», που έχει συνθέσει ο Stevie Wonder.

*Ο Γιάννης Πετρίδης είναι μέλος του Rock And Roll Hall Of Fame και αυτή την εποχή στο πρώτο πρόγραμμα 16.00-17.00 παρουσιάζει την ιστορία της μαύρης μουσικής του 20ού αιώνα. Επίσης στο Web βρίσκεται στο apotis4stis5.com

Πηγή: To Βήμα