Αφού βλέπετε ότι δεν θέλουμε να βοηθήσουμε, γιατί επιμένετε;

Αφού βλέπετε ότι δεν θέλουμε να βοηθήσουμε, γιατί επιμένετε;

Όταν θα δείτε ότι θα σταματήσουμε να επιμένουμε ίσως τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο.

Μετάφραση από το διαδίκτυο των στίχων του Like A Rolling Stone του Bob Dylan

Μια φορά κι έναν καιρό ντυνόσουν τόσο φίνα
Έδινες και καμιά δεκάρα στους ζητιάνους πού και πού, σωστά;
Ο κόσμος σε καλούσε και σου'λεγε: "Πρόσεχε γλύκα. Θα πέσεις!"
Νόμιζες ότι πλάκα σου έκαναν όλοι
Γελούσες με όλους αυτούς που θεωρούσες ξοφλημένους
Τώρα μην μιλάς τόσο δυνατά
Τώρα δεν φαίνεσαι τόσο υπερήφανη
Που σέρνεσαι και παρακαλάς για ένα πιάτο φαΐ

Πώς είναι η αίσθηση;
Πώς είναι η αίσθηση
Να είσαι δίχως σπίτι
Σαν μια παντελώς άγνωστη
Σαν μια τσιγγάνα;

Πήγες στο καλύτερο σχολείο. Σωστά, κυρία Μοναχική;
Αλλά ξέρεις πως μόνο να πίνεις και να μεθάς έμαθες.
Και κανείς δεν σου δίδαξε ποτέ στους δρόμους πώς να ζεις.
Και τώρα βρίσκεις ότι μάλλον καλά θα κάνεις να το συνηθίσεις
Είπες ότι ποτέ δεν θα συμμορφωνόσουν
Με εκείνον τον μυστήριο άστεγο αλήτη, αλλά τώρα συνειδητοποιείς
Ότι άλλοθι δεν πουλά
Καθώς κοιτάς στο κενό των ματιών του
Και τον ρωτάς: "Θες να κάνουμε μια συμφωνία;"

Πώς είναι η αίσθηση;
Πώς είναι η αίσθηση
Να είσαι μόνη σου
Χωρίς σπίτι να κατευθυνθείς
Σαν μια παντελώς άγνωστη
Σαν μια τσιγγάνα;

Ποτέ δεν γύρισες το κεφάλι σου να δεις τα συνοφρυώματα των ζογκλέρ και των κλόουν
Όταν όλοι έρχονταν και σε διασκέδαζαν
Ποτέ δεν κατάλαβες ότι δεν είναι καλό
Δεν θα έπρεπε να αφήνεις άλλους ανθρώπους να τα βγάζουν πέρα για σένα
Συνήθιζες να καβαλάς το επιχρωμιωμένο άλογό σου με τον διπλωμάτη σου
Που είχε στον ώμο του μια γάτα Σιαμαία
Και δεν είναι σκληρό όταν ανακαλύπτεις
Ότι δεν είναι αυτός που φαίνεται
Αφού σου πήρε ό,τι είχε να σου πάρει;

Πώς είναι η αίσθηση;
Πώς είναι η αίσθηση
Να είσαι μόνη σου
Χωρίς σπίτι να κατευθυνθείς
Σαν μια παντελώς άγνωστη
Σαν μια τσιγγάνα;

Η πριγκίπισσα επάνω στο καμπαναριό κι όλοι οι ωραίοι άνθρωποι
Πίνουν, σκέφτονται πόσα πολλά έχουν εξασφαλίσει
Ανταλλάσσουν πολύτιμα δώρα και φρου-φρου
Αλλά καλύτερα να βγάλεις το διαμαντένιο σου δαχτυλίδι, κάνε το ενέχυρο μωρό μου
Διασκέδαζες πολύ
Με τον Ναπολέοντα που κουρέλια φορούσε στη γλώσσα που μιλούσε
Πήγαινε μαζί του, σε καλεί, μην αρνηθείς
Όταν δεν έχεις τίποτα, τίποτα πάλι δεν έχεις να χάσεις
Είσαι αφανής τώρα, αόρατη... Δεν έχεις μυστικά να κρύψεις...

https://www.apotis4stis5.com/anadromes/songs-of-our-life/4263-like-a-rolling-stone