Από τον Κώστα Ζουγρή
Αμέτρητα τα μουσικά είδη και εκατομμύρια οι οπαδοί του κάθε είδους σε όλο τον πλανήτη, όμως σε κάθε εποχή υπάρχουν μουσικές τάσεις και καλλιτέχνες που καταφέρνουν να παίρνουν το ενδιαφέρον από τους περισσότερους ανθρώπους.
Η τζαζ, οι μεγάλες ορχήστρες, το ροκ και τα πολλά παρακλάδια του, οι αμέτρητοι χοροί, η ποπ και το Χιπ Χοπ είναι ίσως τα πιο γνωστά, με απόλυτο κυρίαρχο την ποπ που είναι στην επικαιρότητα σχεδόν για 1 αιώνα από την δεκαετία του '30, το ροκ που ήταν στην επικαιρότητα για αρκετές δεκαετίες και ακόμα έχει αρκετούς φίλους, αλλά όχι πια τόσο μεγάλη απήχηση και βέβαια το Χιπ χοπ που μετά από 40 σχεδόν χρόνια εντυπωσιακής παρουσίας, σήμερα είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στην μουσική.
Είναι σκληρό, αλλά πολλοί καλλιτέχνες από τις δεκαετίες '60 και '70 που μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον μας, σήμερα ακούγονται εκτός εποχής και μοιραία σύντομα θα περάσουν στο περιθώριο, εκτός βέβαια από τα λεγόμενα κλασικά τραγούδια και τους καλλιτέχνες που έφτασαν για πολλά χρόνια στην κορυφή της προτίμησης του κοινού.
Το φαινόμενο παίρνει μεγαλύτερη έκταση στην πατρίδα μας όπου η οικονομική κρίση δημιούργησε ένα κοινό, κυρίως από μεγαλύτερες ηλικίες που αδυνατεί για διάφορους λόγους να παρακολουθήσει τις διεθνείς μουσικές εξελίξεις.
Αυτό δεν συμβαίνει στις νεότερες γενιές και βλέπουμε ότι στα 50 πρώτα τραγούδια με την μεγαλύτερη απήχηση στην χώρα μας, δεν υπάρχει κανένα ροκ, το πιο ροκ είναι στο Νο 47 το νέο τραγούδι των 50 Seconds Of Summer τους οποίους βέβαια δεν ξέρουν ίσως οι παραδοσιακοί φίλοι του ροκ.
Σε διαγωνισμό που κάνουμε αυτή την εβδομάδα με βινύλια του Rory Gallagher έχουν αντιδράσει ελάχιστοι, γεγονός που σημαίνει ότι ακόμα και οι λεγόμενοι παραδοσιακοί φίλοι του ροκ εγκατέλειψαν τα αγαπημένα τους ονόματα.
https://www.apotis4stis5.com/news-f/30911-rory-galalgher
Όχι δεν το έρριξαν στο τάβλι, αλλά μάλλον είναι δύσκολο να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις στην μουσική.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος μάγος για να καταλάβει ότι η μουσική, τουλάχιστον αυτή από τις δεκαετίες '60, '70 δεν έχουν πια την απήχηση που είχαν, ανάλογη πτώση έχουν σημειώσει και οι πωλήσεις τους σε φυσικό προϊόν, όπου τουλάχιστον το βινύλιο δείχνει να έχει μία κινητικότητα.
Οι αντιδράσεις μιας ομάδας επισκεπτών μας στο θέμα με τους υπερεκτιμημένους κιθαρίστες έρχετε να επιβεβαιώσει τον ισχυρισμό μου.
Όλοι αυτοί είναι εξαφανισμένοι και μόνο όταν νομίζουν ότι θίγονται τα εφηβικά τους είδωλα παρεμβαίνουν.
Δεν έγραψε κανείς ότι δεν είναι καλοί αυτοί οι κιθαρίστες, απλά αποκόμησαν μεγαλύτερη φήμη από αυτήν που ίσως άξιζαν σε βάρος άλλων που δεν έγιναν ιδιαίτερα γνωστοί.
Στην Ελλάδα, σε όλα, νομίζουμε ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου, κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει στην πραγματικότητητα.
Ο Yngwie Malmsteen μπορεί να είναι ένας καλός κιθαρίστας, ποτέ όμως δεν έκανε το μεγάλο μπαμ, πάντα παρέμεινε ένας από τους εκατοντάδες καλούς κιθαρίστες, δεν είχε σημαντική παρουσία σε λίστες με τους καλύτερους, δεν είχε εμπορική επιτυχία και βέβαια δεν είχε καμμία σχέση με την καταξίωση που έχουν γνωρίσει έστω και χωρίς μεγάλες επίτυχίες, προσέξτε στο εξωτερικό, όχι στην Ελλάδα, κιθαρίστες όπως οι Rory Gallagher, Peter Green, Gary Moore και αρκετοί ακόμα.
