Από τον Κώστα Ζουγρή
Αρκετοί φίλοι μας στην προσπάθεια τους να πείσουν πόσο καλύτερη ήταν η μουσική στο παρελθόν συχνά επικαλούνται γεγονότα και καταστάσεις από την παιδική ή εφηβική τους ηλικία απαξιώνοντας την μουσική του σήμερα.
Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες και να θίξω πρόσωπα και πράγματα, άλλωστε δεν θα είχε κανένα νόημα, οι αναμνήσεις μας είναι κάτι ιερό και θα ήταν κουτό να τις απαξιώσουμε αφού θα έμενε ένα κενό μέσα μας που δεν θα μπορούσε να αναπληρωθεί.
Όμως θα φέρω μερικά παραδείγματα όπως άλλωστε συνηθίζω για να στηρίξω την άποψη μου.
Σε μία περίοδο, όταν ήμουν 7-8 ετών έμενα στο Ρουφ και έφυγα για άλλη περιοχή της Αθήνας. Ο δρόμος που έμενα ήταν ο κεντρικός, η Μεγάλου Βασιλείου αν δεν κάνω λάθος, ο δρόμος αυτός λοιπόν στην μνήμη μου είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις και υπέθετα ότι ήταν μερικά χιλιόμετρα, ενώ στην πραγματικότητα είναι μερικές εκατοντάδες μέτρα.
Το ίδιο διαπίστωσα ότι ίσχυε και για τον δρόμο που γεννήθηκα, την Διονυσίου Αρεοπαγίτου, είναι ζήτημα αν είχα απομακρυνθεί από το σπίτι μου μερικές δεκάδες μέτρα, είχα περάσει απέναντι με την συνοδεία ταξιτζήδων στην απέναντι τότε πιάτσα ταξί, οι οδηγοί με είχαν κάτι σαν Μασκώτ φαντάζομαι, κάτι θυμάμαι.
Το ίδιο διαπίστωσα βλέποντας πριν από μερικά χρόνια μια ταινία, στην μνήμη μου πίστευα ότι ήταν η απόλυτη κωμωδία, το τι γέλιο είχα ρίξει με τους φίλους μου δεν μπορεί να περιγραφεί.
Η ταινία ήταν με τον Βέγγο, Ο Ιππόλυτος και το βιολί του, όταν την είδα ξανά δεν γέλασα καθόλου ή ελάχιστα.
Θα πείτε και τι σχέση έχουν Ζουγρή αυτά με την μουσική και τον Kendrick Lamar που όλο τριγυρνάς να μας πας;
Καμία, αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι αν αποκοπεί κάποιος από κάτι, τέρμα τελείωσε.
Δεν αρέσει σε κάποιον το Χιπ χοπ, σεβαστό, του αρέσει όμως κάτι άλλο από την μουσική του σήμερα; δεν νομίζω, απλά ίσως βρει κάποιο καλλιτέχνη που παίζει μουσική σε παλιό ύφος που είναι σχεδόν απίθανο να έχει οποιαδήποτε απήχηση.
Εγώ και ο Πετρίδης παρά την ηλικία μας, από μικρά παιδιά δεν πάψαμε να ακούμε τα καινούργια, όσο και να φαίνεται αυτό παράξενο, ναι δεν μας αρέσει περισσότερο η Cardi B από την Aretha, δεν είμαστε τρελοί, όμως, τουλάχιστον στην μουσική και σε αρκετά άλλα, ζούμε στο σήμερα, κάτι που δεν συμβαίνει σε πολλούς.
Εκτός από την μουσική και σε κινηματογράφο, αθλητικά, πολιτικά, λογοτεχνία, κοινωνικά, πάντα με την βοήθεια βέβαια των νεότερων σε ηλικία, είμαστε αρκετά κοντά στην πραγματικότητα και αυτό μας το ανταποδίδετε με την αγάπη σας.
Συγγνώμη αλλά βρίσκω αστείο αυτό που γράφουν μερικοί 'ποιος θα θυμάται σε 20 χρόνια την μουσική τού σήμερα' .
Ναι κανείς! θα κάνουν διαγραφή μνήμης στους σημερινούς νέους, αλλά ακόμα και αν το δεχτούμε αυτό, δεν θα θυμούνται παρά ελάχιστους από τους παλιούς μουσικούς και τα συγκροτήματα και θα θυμούνται αυτούς που η αξία τους θα νικήσει τον χρόνο.
Δεν ξέρω αν ανάμεσα τους θα είναι ο Kendrick Lamar, το πιθανότερο είναι όχι, σύντομα θα κλείσω κι αυτός τον κύκλο του, εμείς σας τον προτείναμε με το πρώτο του mixtape πριν από 8-9 χρόνια, τώρα θα βγεί κάποιος καινούργιος.
Ακόμα και στην Ελλάδα που είναι χρόνια πίσω, τα νέα παιδιά 'την ψάχνουν' και στα πιο εμπορικά του Spotify για την χώρα μας είναι ονόματα όπως οι Drake, Halsey, G-Eazy, Dua Lipa, Migos.
Τα ίδια με μένα έλεγε μόλις τώρα ο Πετρίδης κλείνοντας την εκπομπή του στο Α', η ζωή συνεχίζεται με εμάς ή χωρίς εμάς, η μουσική δεν σταματάει ποτέ.
ΥΓ αν έχετε την δυνατότητα και την επιθυμία, στηρίξτε την σελίδα μας με κάθε τρόπο.
α) οικονομικά με την απόκτηση κάποιου από τα 6 ηλεκτρονικά μας βιβλία
β) πατάτε τα link για να αυξηθεί η επισκεψιμότητα, όχι ότι θα γίνει τίποτα, αλλά έτσι για να την 'σπάσουμε στους άλλους'
γ) πες τε στους φίλους σας για την σελίδα μας, αν σας αρέσει
δ) μέχρι τις 8 απόψε, συμμετοχή στον διαγωνισμό μας με δώρο 3 cd
https://www.apotis4stis5.com/themata-f/29107-3-12
ε) εγώ το έχω πάρει απόφαση και όλη η Ελλάδα να μας ακολουθήσει, εταιρείες και διαφημιστές έχουν ένα μυστικό κώδικα επικοινωνίας μεταξύ τους στον οποίο δεν υπάρχουμε εμείς.
