Από τον Γιάννη Πετρίδη
Ο θάνατος του Mark E. Smith ηγέτη των Fall ήλθε να συνεχίσει ένα μήνα με πολλές μουσικές απώλειες.
Ο Mark δεν ήταν μία συνηθισμένη μορφή στο σύγχρονο ροκ, μοναδικός ηγέτης σε ένα συγκρότημα που φιλοξένησε πολλά μέλη, ήταν πάντα μια ξεχωριστή μορφή και ο ιδιαίτερος τρόπος ερμηνείας του έχει επηρεάσει πολλά ονόματα από το ροκ και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού, από τους Sugarcubes της Bjork μέχρι τους Pavement στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Ήρωας για πολλούς φίλους της μουσικής ήταν το ακριβώς αντίθετο από αυτό που αποκαλούμε ροκ σταρ, θα μπορούσα να τον αποκαλέσω ένα μουσικό μυρμήγκι που συνέχεια έκανε εμφανίσεις και ηχογραφούσε νέα άλμπουμ.
Σε αντίθεση με άλλους ηγέτες συγκροτημάτων που έγιναν διάσημα, οι Fall δεν βασιζόντουσαν στην εμφάνιση του τραγουδιστού τους, αλλά στον ξεχωριστό ήχο τους.
Ήταν ένα από τα πολλά ονόματα της μετά πανκ περιόδου που είχαμε φιλοξενήσει στο στούντιο της ΕΡΤ σε μία από τις πρώτες εμφανίσεις του στην χώρα μας και ο πραγματικός εκπρόσωπος όλων όσων αντιπαθούν την μεγάλη επιτυχία και θέλουν να έχουν 'την δικιά τους μπάντα'.
Δυστυχώς οι συχνές απώλειες ονομάτων που κυριάρχησαν στην εφηβική ηλικία πολλών σημερινών φίλων της μουσικής είναι ένας πόνος που θα γίνεται όλο και πιο έντονος όσο περνούν τα χρόνια.
Η μόνη παρηγοριά το ότι ο φίλος του John Peel δεν θα αισθάνεται πια μόνος εκεί πάνω και σίγουρα θα τον πείσει για ένα ακόμα άλμπουμ.
