Άλλη μια μέρα απεργίας των 'βολεμένων' εις βάρος αυτών που δεν μπορούν να αντιδράσουν

Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια και δεν μυρίζει καθόλου ευχάριστα. Σήμερα πάλι ταλαιπωρήθηκε ο κόσμος με τις απεργίες αυτών, που σε μεγάλο ποσοστό, αν όχι όλοι τις πληρώνονται με διάφορα κόλπα.

Ο εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα όμως πλήρωσε το μεροκάματο του για να πάρει ταξί να πάει στην δουλειά του, εδώ δεν χωράνε τα διάφορα κόλπα, 'δεν πας, απολύεσαι'.

Κώστας Ζουγρής

"Μέρα νύχτα βλέπω ανθρώπους τσακισμένους απ τη δουλειά.Κουρασμένους ανθρώπους , φοβισμένους.Λες και δεν γίνεται πια να δουλέψεις χωρίς φόβο.Λες και σε πληρώνουν πια όχι για να ζεις μα για να φοβάσαι.Και λέω. Λέω να μη γίνω έτσι κι εγώ ν' αντισταθώ να μη με πάρει από κάτω.Αλλά πόσο ν' αντέξεις.Κι όσο περνάει ο καιρός εγώ πάω μπροστά κι η καρδιά μου και το μυαλό μου πάνε πίσω στα περασμένα.Και λέω να δεις που μια μέρα θα χαθούμε εμείς οι τρεις εγώ η καρδιά μου και το μυαλό μου.Να δεις που μια μέρα θα χάσω την καρδιά και το μυαλό μου και τότε τι θα γινει.Δεν ξέρω τι θα γίνει.Μια μέρα. Έτσι."

"Να ‘σαι δύο μήνες απλήρωτος και να περιμένεις στην ουρά να πληρωθείς και πριν έρθει η σειρά σου να σου λένε τέρμα τελειώσανε τα λεφτά από βδομάδα πάλι .Αρρώστια .Αρρώστια. Σου τσακίζει την ψυχή πως το λένε. Έπρεπε να μας έβλεπες όμως. Σαν πιγκουίνοι είμασταν. Έτσι που περιμέναμε στην ουρά ο ένας πίσω από τον άλλον και προχωράγαμε βήμα βήμα και τεντώναμε το κεφάλι για να δούμε τι γίνεται στο λογιστήριο κι αν πήρε τα λεφτά αυτός που ‘χε μπει μέσα Σαν πιγκουίνοι μοιάζαμε στ' αλήθεια. Και όση ώρα περιμέναμε εκεί ήμουνα έτοιμος να χιμήξω σ' αυτόν που στεκόταν μπροστά μου κι ήξερα πως αυτός που στεκόταν πίσω μου ήταν έτοιμος να χιμήξει σε μένα .Γιατί το ξέραμε πως τα λεφτά δεν έφταναν για όλους Θα σου σηκωνότανε τρίχα έτσι και μας έβλεπες. Σαν πιγκουίνοι σου λέω".

Από το βιβλίο "Κάτι θα γίνει, θα δεις" του Χρήστου Οικονόμου.

Μας το έστειλε ο Art Rock Heaven