Συστήθηκαν με το Creep στο ντεμπούτο άλμπουμ τους, είχε γίνει πανικός τότε για όσους θυμούνται. Ακολουθεί ο επόμενος δίσκος και το Street Spirit έπαιζε συνέχεια στα ραδιόφωνα και στην τηλεόραση, στον ίδιο δίσκο το My Iron Lung το οποίο επίσης είχε επιτυχία και κάνα δυο άλλα τραγούδια. Στα χείλη μας οι μελωδίες τους διότι ήταν πάντα χαρακτηριστικά όμορφες καθώς και οι στίχοι τους, που σου έμεναν.
Δεν αργεί να έρθει ο επόμενος δίσκος με τον οποίο προσωπικά έφαγα μεγάλο χαστούκι με την καλή έννοια, ακούγοντας το τρελό Paranoid Android και θυμάμαι τον εαυτό μου να σκέφτεται πως αυτή η μπάντα ξεπέρασε τον εαυτό της! Όχι μόνο προχώρησαν τον ήχο τους τις συνθετικές τους φόρμες, ήταν σαν να ξαναγεννήθηκαν . Μέσα στον ίδιο δίσκο το Karma Police ( όλοι το γνωρίζουμε, όλοι όλοι όλοι ) το No Surprises το .. Lucky..τι ύμνος …
Ύστερα νέος δίσκος και ακόμα ένα ΣΟΚ. Το κομμάτι Idioteque πρέπει να μην παίζει πια από το δικό μου CD. Σοκάρει που ένα “ροκ” συγκρότημα έβαλε ηλεκτρονικούς ήχους μέσα στις συνθέσεις του? Σκέφτομαι τον πανικό που σκόρπισε η ηλεκτρονική μουσική στους κύκλους των σύγχρονων συνθετών της κλασσικής μουσικής στις αρχές του 20ου αιώνα ( αυτό το είδος μουσικής κι αν πέρασε από τόσα στάδια ) και γελάω. Είναι τόσο φυσικό ο ανήσυχος δημιουργός να πειραματίζεται και να διψάει για το παραπέρα.
Οι Radiohead πραγματικά προχώρησαν τον ήχο τους και αλίμονο αν δεν το έκαναν, δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης. Από τον ήχο μίας κλασσικής μπάντας με φυσικά όργανα, πήγανε ένα βήμα παραπέρα με πειραματισμό και απερίγραπτη τόλμη. The National Anthem πχ, αυτός ο ήχος live πρέπει να σου ξεριζώνει τα μαλλιά από το κεφάλι φαντάζομαι, και μαζί με τον ηλεκτρονικό του ήχο, απίστευτα ροκ. Λοιπόν … και ακολούθησαν κι άλλοι δίσκοι και σήμερα ακούμε πάλι το OK Computer ( 1997) δίπλα στον τελευταίο τους δίσκο A Moon Shaped Pool (2016 ) ανετότατα. Προσωπικά δύο γεμάτες δεκαετίες και κάτι πέρασα υπέροχα μαζί τους, κρίμα που δεν τους έχω δει live και ο χρόνος θα δείξει τι θα μείνει και τι όχι.
Όσοι γράψατε εκφραστήκατε αρνητικά για την μπάντα, οπότε μιας και τους αγαπώ, είπα να γράψω κι εγώ το θετικό μου.
Είμαι περίεργη όμως για το κατά πόσο γράφουν εκείνοι που όντως έχουν ακούσει και παρακολουθήσει τη μουσική τους. Από την άλλη βέβαια, I Might Be Wrong
Χαρούλα Νικολαΐδου
