Kendrick Lamar ή κάποιος άλλος από τους hip hop ποιητές θα διεκδικήσει το Νόμπελ το 2066...;

Kendrick Lamar ή κάποιος άλλος από τους hip hop ποιητές θα διεκδικήσει το Νόμπελ το 2066...;

Γράφω ακούγοντας για 3η φορά σήμερα και σημαντικά πολλαπλάσια πολλαπλή φέτος το νέο άλμπουμ του ψ, DAMN.
Αυτό που σκέφτομαι είναι πόσα πολλά θα έχανα αν οι διθυραμβικές κριτικές, η εκρηκτική δημοτικότητα στην Αμερική, τα βράδια που ακούω ESPN Radio(b two Bomani Jonesείναι το νέο σημαντικό sports radio personality της Αμερικής) όπου όλοι οι σταρ του ΝΒΑ και του NFLανυπομονούσαν να βγει το νέο άλμπουμ του Kendrick Lamar (νομίζω πως είχε γίνει ένα μικρό σκάνδαλο που ο Lebron το είχε στο ipod του πριν κυκλοφορήσει – το να έχεις το νέο άλμπουμ του Kendrick Lamar πρώτος, είναι ένδειξη premium status ανάμεσα σε αφροαμερικανούς αθλητές) δε με έκαναν να ακούσω το άλμπουμ. Είναι πραγματικά το μόνο άλμπουμ του 2017 που με έχει κάνει να κολλήσω και το πρώτο μετά το A Moon Shaped Pool του 2016

Μου αρέσουν πολύ οι καλλιτέχνες που παίρνουν ρίσκα, αδιαφορώντας για την κριτική, τη λοιδορία, και τις κακές πωλήσεις. Πολλές φορές το αποτέλεσμα είναι αποκαρδιωτικό. Όταν όμως δουλεύει, τότε πραγματικά η μουσική οδηγείται μπροστά. Στην Ελλάδα, όπως λένε συχνά και οι Πετρίδης Ζουγρής, είμαστε έτοιμοι να ακυρώνουμε προσπάθειες και να βάλουμε ταμπέλες, ειδικά για καλλιτέχνες που για κάποιο λόγο δε θεωρούνται αρκετά ροκ, ή αρκετά σοβαροί: Lady Gaga, Kanye West (to Yeezus του 2013 είναι αριστούργημα),Miley Cyrus (to Miley Cyrus & Her Dead Petz του 2015, όπου συνεργάζεται με τους Flamming Lips είναι η πιο τολμηρή και απροσδόκητη κίνηση καλλιτέχνη τα τελευταία χρόνια) για να πω απλά 3 παραδείγματα.

Με την ίδια ευκολία ακυρώνουμε την επανάσταση που γίνεται στο hip-hop και γενικά στη μαύρη μουσική. Μέχρι να ζήσω Αμερική και να πάω σε αρκετές πόλεις δεν καταλάβαινα την μουσική αυτή. Ήταν και εύκολο και κουλ να την απορρίψω, εξ αιτίας της ιδιωματικής γλώσσας, της μισογυνίας (υπάρχει και σήμερα), και του διαρκούς samplingπου στα δικά μου μάτια την καθιστούσε υποδεέστερη.
Δεν είναι τυχαίο όμως πως ακόμα και το ροκ έχει μείνει σήμερα στάσιμο, ενώ η μουσική αυτή εξελίσσεται συνεχώς. Τα τελευταία 5 χρόνια στα καλλίτερα της κάθε χρονιάς σε κάθε σοβαρό περιοδικό, 3-5 άλμπουμ είναι hip-hop. Παντού. Ακόμα και στη Βρετανία και το NME. Ακούγοντας λοιπόν το DAMN, έχω μείνει έκπληκτος με την ποικιλία ρυθμών (ακόμα και μέσα στο ίδιο κομμάτι), την ποικιλία επιρροών (soul, jazz, ακόμα και ροκ του στυλ του Robert Taylor ή του Donald Fagen), και τη μελωδία που έχουν τα κομμάτια: PRIDE., DUCKWORTH., ELEMENT.,YAH. : κάθε εβδομάδα και κάποιο άλλο αγαπημένο.

Το πιο σημαντικό όμως είναι οι στίχοι: είτε επειδή η γλώσσα έχει εξελιχθεί και πολλά ιδιώματα των Αφροαμερικανών είναι τώρα καθημερινές συνηθισμένες λέξεις, είτε επειδή ο Kendrick Lamarέχει τρομερή άρθρωση και καθαρό ρυθμό στην απαγγελία τους, οι στίχοι είναι καθαροί, και πολλές φορές σε χτυπάνε στο στομάχι. Και εδώ είναι η αιτία που ο Kendrick Lamar είναι τόσο σημαντικός. Μιλάει καθαρά και παραστατικά για τα μεγάλα θέματα της Aφροαμερικανικής κοινότητας: τη σχέση με την αστυνομία, τις περιορισμένες ευκαιρίες των νεαρών μαύρων, την προεδρία Ομπάμα (χαμένη ευκαιρία για πολλούς μαύρους), τις συμμορίες, τον Τραμπ: FEEL. (Ain’t nobody prayin’ for me), HUMBLE, XXX (με τους U2).Διαβάζονταςsites (vox, atlantic, slate) δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Kendrick Lamar είναι η φωνή της γενιάς αυτής, των inner cities του Detroit και του Chicago, τουBronx, τουLA. αλλά και ότι η γενιά αυτή είναι περήφανη να τον έχει για φωνή της, για αυτό και τον αγκαλιάζει σχεδόν καθολικά .

Είναι η πρώτη φορά που γράφω κάτι, και δε θα το έκανα ακόμα για πολλά πράγματα που αγαπώ(Radiohead, Nick Cave, Red Sox, Person of Interest, Silicon Valley). Επειδή όμως μιλάω με ανθρώπους που έχουν χιλιάδες δίσκους και λατρεύουν τη μουσική και ακόμα δεν έχουν ακούσει δίσκο του Kendrick Lamar, (και επειδή μου το ζήτησε ο Κώστας) το γράφω μήπως και πείσω 2-3 έστω να ακούσουν το DAMN. Δεν υπάρχει περίπτωση να αγαπάς τη μουσική, να σε ενδιαφέρει τι γίνεται στον κόσμο και κάνοντας μια ειλικρινή προσπάθεια να ακούσεις το DAMN, να μην επιβραβευτείς. Πιστεύω ότι και να γίνει θα καταλάβεις γιατί ο Kendrick Lamarκαι το DAMN είναι το πιο σημαντικό άλμπουμ του καιρού μας.

Και θα κλείσω με μια αιρετική πρόβλεψη. Όσο απίθανο θα φαινόταν το 1968 να κερδίσει ο Ντύλαν το Νόμπελ λογοτεχνίας, ίσως φαίνεται και σήμερα να κερδίσει ο Kendrick Lamar ή κάποιος άλλος από τους hip-hop ποιητές το Νόμπελ το 2066….

Μ.Σκ.