Η άποψη του Γιάννη Πετρίδη για την λίστα Heavy Metal του Rolling Stone

Η άποψη του Γιάννη Πετρίδη για την λίστα Heavy Metal του Rolling Stone

Πραγματικά ενθουσιάστηκα από την λίστα του Rolling Stone με τα 100 καλύτερα Heavy Metal άλμπουμ και την ανάδειξη του εμβληματικού δίσκου των Black Sabbath, Paranoid στο Νο 1, ενώ το επίσης σπουδαίο ντεμπούτο τους με τίτλο το όνομα τους, είναι στα 5 πρώτα.

Βλέποντας την λίστα με τα 100, είμαι σύμφωνος με τις περισσότερες από τις επιλογές τους και θα ήταν φρόνιμο οι νεότεροι φίλοι αυτής της μουσικής, να προσέξουν όσα άλμπουμ από τα 100 δεν έχουν ακούσει.

>> Τα 100 καλύτερα Heavy Metal άλμπουμ από το Rolling Stone

Θυμάμαι ότι ήταν χειμώνας του 1970 όταν πήρα για πρώτη φορά στα χέρια μου το δείγμα του άλμπουμ των Black Sabbath.

Φίλος των ταινιών τρόμου καθηλώθηκα από το φοβερό εξώφυλλο και παρ'όλο που στην χώρα μας τότε δεν κυκλοφορούσαν άλμπουμ ροκ, αλλά σε πολύ περιορισμένα αντίτυπα, κατάφερα να πείσω τον διευθυντή της Πόλυγκραμ, Νίκο Αντύπα, να το κυκλοφορήσουμε, έστω και σε 300 αντίτυπα, μια και δύο άλλα άλμπουμ που είχα βγάλει την προηγούμενη χρονιά, τα Led Zeppelin Ι και ΙΙ, είχαν ξεπεράσει όπως θυμάμαι τα 400-500 αντίτυπα.

Δίσκοι σαν κι αυτούς με βοήθησαν να πολλαπλασιάσω τις ροκ κυκλοφορίες τα επόμενα χρόνια και μου έδωσαν την ευκαιρία, λίγο αργότερα την ίδια χρονιά να κυκλοφορήσω το ασυνήθιστα ακριβό άλμπουμ για την Ελληνική δισκογραφική αγορά του '70, το τριπλό Woodstock και αργότερα το διπλό.

Θυμάμαι το ένα έφερνε το άλλο, με αποκορύφωμα το '71 να πείσω τον αείμνηστο Ζακ Μεναχέμ, ότι καλύτερα θα ήταν να μην κυκλοφορούσαμε, αν δεν έβγαιναν όπως ήθελα με το φερμουάρ, το Sticky Fingers και το πολύπλοκο Exile On Main Street με τις αυθεντικές κάρτες.

Οι Black Sabbath για μένα παραμένουν το κορυφαίο συγκρότημα του Heavy Metal και τα 4 πρώτα άλμπουμ τους τα θεωρώ τόσο σπουδαία, όσο και τα πρώτα των Led Zeppelin, άσχετα αν γνώρισαν μικρότερη επιτυχία.

Αλλά και η συνέχεια του Ozzy Osbourne ήταν σπουδαία.

Αυτός ο ενθουσιασμός μου βέβαια για εκείνη την εποχή μετατρέπεται σε θλίψη βλέποντας την αντιμετώπιση της μουσικής σήμερα στην χώρα μας.

Πόσο λυπάμαι που ελάχιστα πληροφορείται το κοινό πια για κυκλοφορίες μεγάλων καλλιτεχνών, αλλά και νεότερων που αξίζουν, πόσο λυπάμαι που άλμπουμ όπως του Paul Weller, A Kind Revolurtion, ή του Nick Cave και των Bad Seeds, Lovely Creatures, έστω κι αν είναι Best, απουσιάζουν από παντού, ραδιόφωνα , Site, δισκοπωλεία, δισκοθήκες και που πολλοί νομίζουν ότι ακούγοντας τον αχταρμά των Playlist στα Ελληνικά ραδιόφωνα, ή στις πλατφόρμες Spotify, Apple και αλλού, μπορούν να αγαπήσουν αυτή τη μουσική, όπως την αγάπησαν τα προηγούμενα παιδιά, ακόμα και μέχρι το τέλος του περασμένου αιώνα.

Ξέρω, θα μου πείτε ότι αυτή είναι η εξέλιξη, καμία αντίρρηση, μπορώ να έχω την άποψη μου, ότι ποτέ δεν θα εμφανισθούν ξανά ονόματα όπως οι Zeppelin και Black Sabbath, οι Pearl Jam και οι Radiohead.

Γιάννης Πετρίδης