Ο Γ. Παπαστεφάνου και το Jesus Christ Superstar

Ο Γ. Παπαστεφάνου και το Jesus Christ Superstar

Μπήκαμε από την κεντρική είσοδο της Σταδίου, βγήκαμε από την πίσω πόρτα στην οδό Χρήστου Λαδά. Αφού είχαμε περάσει, μετά την προβολή, μέσα από διαδρόμους και υπόγεια. Εκείνο το βράδυ ένιωθα σαν τους πρώτους Χριστιανούς στις κατακόμβες.

Γιατί είχαμε δει στα μουλωχτά μία ταινία που ξέραμε πως θα είχε προβλήματα με τη λογοκρισία και τους φανατικούς της εποχής. Ήταν χειμώνας του 1973-74 και η ταινία ήταν το Jesus Christ Superstar. Σε δοκιμαστική προβολή το είδαμε και δεν θυμάμαι αν ήταν στο Αττικόν ή στον Απόλλωνα, πάντως στην σκοτεινή, την σχεδόν άδεια αίθουσα ήμασταν μόνο εμείς κι εμείς.

Και στην οθόνη, με μοντέρνες μουσικές και με τραγούδια, το Θείο Δράμα, ιδωμένο αυτή τη φορά απ'τη σκοπιά του Ιούδα. Με κεντρικό πρόσωπο τον Ιούδα, είχα δει παλιότερα στο θέατρο, παιγμένο από τον θίασο του Νίκου Χατζίσκου και της Τιτίκας Νικηφοράκη, ένα έργο του Σπύρου Μελά, που υποστήριζε, αν δεν με γελά η μνήμη, πως ο προδότης μαθητής δεν ήταν θύτης, αλλά θύμα αφού σ'αυτόν έτυχε ο κλήρος να επαληθεύσει τις Γραφές. Η ταινία, σκηνοθετημένη από τον Νόρμαν Τζούισον, μού άρεσε πολύ.

Το ίδιο και η θεατρική παράσταση Ιησούς Χριστός Υπέρλαμπρο Άστρο, που έστησαν στην Αθήνα λίγο αργότερα, ο Μίμης Πλέσσας και ο Δημήτρης Μαλαβέτας. Έτσι κι αλλιώς, από όλα τα έργα του υπερτιμημένου κατά τη γνώμη μου Άντριου Λόιντ Γουέμπερ, αυτό το υπέρλαμπρο άστρο πιστεύω πως είναι το μόνο αληθινά σημαντικό, άντε ας βάλουμε μαζί και την Εβίτα. Και στα δυο συνυπογράφει ο Τιμ Ράις με τα λιμπρέτα του.

Να σάς θυμίσω πως γύρω στο '70 το θέμα Jesus Christ ήταν πολύ στη μόδα μέσα από τραγούδια ή από μιούζικαλ. Τότε είχαμε δει το Godspell, τότε είχαμε ακούσει και τους Ocean να τραγουδούν Put your hand in the hand of the Man who stilled the water και πόσα-πόσα ακόμη. Μερικά και ελληνικά.

Τώρα όμως εδώ, θέλω να δούμε το τρέιλερ της ταινίας, με κάποιες μικρές σκηνές από αυτή την πλούσια υπερπαραγωγή, που ήταν γεμάτη αναχρονισμούς, από go-go girls έως και τανκς, καθώς φιλοδοξούσε να ζωντανέψει με σύγχρονη ματιά μια πολύ παλιά ιστορία. Και να που χωρίς να το θέλω μού έρχεται αυτόματα στο νου "Η Μαρία η Μαγδαληνή και ο Θεάνθρωπος".

Η μεξικάνικη ταινία που όταν ήμουνα παιδί παιζόταν κάθε χρόνο την Μεγάλη Εβδομάδα. Ήταν ντουμπλαρισμένη στα ελληνικά και η Μαρία Μαγδαληνή με την φωνή της εκφωνήτριας και ηθοποιού Καίτης Ασπρέα αναγκαζόταν σε μια σκηνή να πει μερσί στον Ιησού, αφού η λέξη ευχαριστώ με τις παραπάνω συλλαβές δεν χώραγε.

Από την σελίδα

Γιώργος Παπαστεφάνου