Έβλεπα χθες τον Drake σε μία τηλεοπτική του συνέντευξη να λέει ότι το άλμπουμ του More Life που είναι Νο 1 στην Αμερική για τρίτη εβδομάδα, δεν το θεωρεί άλμπουμ, αλλά ένα ακόμα PLAYLIST.
Όταν πριν από 10 χρόνια είχα αναφέρει και στην εκπομπή, αλλά και στο ντοκιμαντέρ Once In A Lifetime ότι τα άλμπουμ τελειώνουν, είχα δεχθεί αρκετές αντιρρήσεις από ακροατές.
Το ότι δεν έχουμε πια άλμπουμ του κύρους και της επιρροής των περασμένων δεκαετιών, δεν σημαίνει ότι κάποιοι καλλιτέχνες θα σταματήσουν να βγάζουν άλμπουμ, που μάλιστα κάποια από αυτά έχουν να πουν και κάτι.
Η επιρροή τους όμως στην γενικότερη μουσική κουλτούρα είναι σχεδόν μηδαμινή.
Καταλαβαίνω ότι η βιομηχανία, τα περιοδικά και τα site, προσπαθούν να κρατηθούν από οτιδήποτε έχει σχέση με το ένδοξο παρελθόν και συντηρούν μία κατάσταση η οποία εξαφανίζεται.
Κάποιοι πάλι θα πουν για τα καταπληκτικά τραγούδια που ανακαλύπτουν στο διαδίκτυο και τον 'οργασμό' παραγωγής νέας μουσικής.
Αφορούν ένα πολύ μικρό ποσοστό και ας σκεφθούν αν οι καλλιτέχνες που ανακαλύπτουν, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, έχουν καμία συμμετοχή στην μουσική εξέλιξη.
Η μουσική είναι παντού για να διευκολύνει τους καλλιτέχνες τώρα πια στην δημοτικότητα τους και στα χρήματα που κερδίζουν από τις συναυλίες τους.
Από τον πιο εναλλακτικό μέχρι τους δημοφιλέστερους.
Το άλμπουμ του Drake είναι Νο 1 με εκατομμύρια streaming και μόνο με 20.000 πωλήσεις κι' αυτές μάλιστα όχι σε φυσικό προϊόν.
Η απαξίωση των άλμπουμ συντελείτε και από τον ενημερωμένο μουσικό και μουσικό τύπο στην Αγγλία και την Αμερική.
Πριν από χρόνια διάβαζα ολόκληρα 'σεντόνια' με αναλύσεις και κριτική ακόμα και για τα πιο αδιάφορα άλμπουμ σε εφημερίδες όπως οι New York Times.
Εδώ και μερικές μέρες που παίρνω καθημερινά την εφημερίδα, δεν υπάρχει ούτε μία γραμμή κριτικής για νέο άλμπουμ, παρά κάτι σύντομες παρουσιάσεις.
Το απόλυτο μουσικό περιοδικό στις ΗΠΑ, Rolling Stone-από τα λίγα που έχουν διασωθεί και εκδίδονται ακόμα, στην έντυπη έκδοση, ασχολείται με 4-6 άλμπουμ και μόνο στο διαδίκτυο έχει σύντομες αναλύσεις και όχι κριτική κατά την άποψη μου με τον τρόπο που γινόταν στο παρελθόν.
Δείτε τις σελίδες του Uncut, του Mojo και του Q, δεκάδες σύντομες παρουσιάσεις από εκατοντάδες νέες κυκλοφορίες που τον επόμενο θα θυμόμαστε ελάχιστες από αυτές.
Η μουσική είναι παντού, χρησιμοποιείτε δε πολλές φορές με τον χυδαιότερο τρόπο από ραδιόφωνα και τηλεοράσεις για να εξυπηρετήσουν τις εκπομπές τους, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει σεβασμός γι' αυτήν.
Γιάννης Πετρίδης
ΥΓ στο εξής θα έχουμε μόνο τραγούδια να ξεχωρίζουν, όπως αυτό του Kendrick Lamar που μ'αρέσει αυτές τις μέρες.
