Συχνά έρχομαι σε αντιπαράθεση με πολλούς από το περιβάλλον μου για τις διαφορετικές απόψεις που έχω σε συγκεκριμένα θέματα. Αυτό σε κάποιο βαθμό είναι λογικό, δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να έχουν τις ίδιες απόψεις και να συμφωνούν σε όλα.
Όμως μερικές φορές 'μου δίνω' την εντύπωση ότι ξεπερνώ τα όρια. όλα αυτά τα χρόνια όμως έχω διαπιστώσει ότι αυτό κάνει την διαφορά. Δεν το κάνω επί τούτου, όμως συχνά βλέπω τα πράγματα διαφορετικά και στην πορεία, μέσα μου διαπιστώνω ότι δικαιώνομαι, άλλωστε αυτό δεν πιστεύουμε όλοι μας; ότι έχουμε δίκιο....
Έχουμε γίνει πια πάρα πολλοί, κτυπάμε την πόρτα των 2.000.000 μοναδικών επισκεπτών που ενδεχομένως θα συμπληρώσουμε μέχρι την Κυριακή. Είναι ένα μεγάλο νούμερο για μία σελίδα που φιλοδοξεί να είναι διαφορετική από τις άλλες.
Είναι λογικό να μην αρέσουν σε όλους, όλα αυτά που προτείνουμε, δύσκολα θα συμφωνήσουν οι φίλοι της κλασικής μουσικής με το λαϊκό μας τραγούδι, οι φίλοι του ροκ με την ντίσκο, οι φίλοι του Ελληνικού τραγουδιού, με την εναλλακτική ξένη μουσική κοκ.
Όμως από μικρά παιδιά, αυτό ήταν το πιστεύω μας, η μουσική είναι μία και ακούγαμε ταυτόχρονα τον Καζαντζίδη και τους Rolling Stones.
Τι να κάνουμε, έτσι μεγαλώσαμε και είναι δύσκολο να αλλάξουμε τώρα στην ηλικία μας.
Οι αναρτήσεις με τα 4 τραγούδια του Γιώργου Μαργαρίτη προσέλκυσαν και συνεχίζουν, χιλιάδες επισκέπτες. Μερικοί από εσάς δεν αγαπούν το Ελληνικό λαϊκό τραγούδι, άλλοι θεωρούν και τους αρέσει το λαϊκό που φτάνει μέχρι τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και δεν τους αρέσουν καθόλου τραγουδιστές όπως οι Βασίλης Καρράς, Γιώργος Μαζωνάκης, Στέλιος Καζαντζίδης, αυτόν μερικοί τον παραδέχονται αφού δεν ζει πια, έχει τραγουδήσει Θεοδωράκη και Χατζιδάκι και δεν τους ενοχλεί πια η κλαψιάρικια φωνή του. Ο Νότης Σφακιανάκης δεν τους αρέσει για τα πολιτικά του πιστεύω, ο Νταλάρας, νομίζουν ότι πρόδωσε την ιδεολογία του επειδή απέκτησε χρήματα από την τέχνη του.
Αποδεκτοί είναι τώρα ο Μητροπάνος και ο Διονυσίου, είπαμε, οι πεθαμένοι δεν ενοχλούν, αλλά ο Μαργαρίτης; μέχρι χθες 'σκυλάς' που τον έφερε κοντά στο ροκ ο Θοδωρής ο Μανίκας, ενοχλεί.
Ναι είχε δίκιο ο Θοδωρής που ακολούθησε την γραμμή του Τάσου του Φαληρέα, του Ελληνιάδη με το Ντέφι που αν και φανατικός φίλος του ροκ, αγαπούσε το λαϊκό μας τραγούδι, όπως όλοι όσοι μεγάλωσαν στην φτώχεια και άκουγαν παντού λαϊκά τραγούδια, εκτός από την ΕΡΤ που κάποτε έδωσε μια λαϊκή εκπομπή στον συγχωρεμένο Γεραμάνη.
Ο Μανώλης Ρασούλης με τον Ξυδάκη εξέφρασαν με τον καλύτερο τρόπο αυτό που πιστεύουμε μέσα από τον δίσκο 'Η εκδίκηση της γυφτιάς'.
Δεν υπάρχει άνθρωπος στον πλανήτη που να μην παραδέχεται το λαϊκό τραγούδι της χώρας του, ότι και να ακούει. Στην Αμερική οι μεγάλοι τραγουδιστές της κάντρυ είναι κάτι σαν ήρωες και τους προσκυνούν τα αστέρια του ροκ.
Εδώ μας αρέσει ο Johnny Cash, όσοι τους ξέρουν λατρεύουν ονόματα όπως οι Nusrat Fateh Ali Khan, Fairuz, Enya, και άλλους που εκπροσωπούν λαϊκούς ήχους της πατρίδας τους, αλλά δεν θέλουμε να ακούμε τους λαϊκούς μας τραγουδιστές γιατί μάλλον τους θεωρούμε πολύ λαϊκούς.
Σε μία από τις ελάχιστες παρουσιάσεις που κάναμε για τα βιβλία μας, στο Ηράκλειο της Κρήτης με τον Πετρίδη, ρώτησε ένας από τους παρευρισκόμενους, ' τι δουλειά έχει στο βιβλίο σας 'Τα τραγούδια των Ελλήνων' ο Βασίλης Καρράς;
Δεν σας προβληματίζει ότι ο Βασίλης Καρράς είναι αγαπημένος για εκατομμύρια συμπατριώτες μας και όπως μου έλεγε προχθές ο Γιώργος Παπαστεφάνου 'Σκέφτηκα ότι για να αγαπούν τόσοι κάποιους τραγουδιστές, δεν είναι σωστό να τους απορρίπτω', κάτι θα΄έχουν που δεν μπορούν να αγγίξουν εμένα.
Και για να τελειώνουμε, έχω δει σε γάμους φανατικούς ροκάδες να ' τα δίνουν όλα' με λαϊκά τραγούδια και όχι με τους Smiths. ας πάψουμε να είμαστε υποκριτές, το κάθε πράγμα στην ώρα του.
Κώστας Ζουγρής
