Leon Russell: 'Έφυγε ένας μουσικός κολοσσός

Leon Russell: 'Έφυγε ένας μουσικός κολοσσός

Από τον Γιάννη Πετρίδη

Είναι αδιανόητο το να συνειδητοποιήσει κάποιος ότι στη σημερινή εποχή ονόματα που συμμετέχουν σε διάφορους τηλεοπτικούς διαγωνισμούς ταλέντων, καταφέρνουν μέσα σε ελάχιστες εβδομάδες να γίνουν διάσημα σε όλο τον πλανήτη, ενώ κάποιοι άλλοι χρειάστηκε να δουλέψουν αρκετές δεκαετίες για να κερδίσουν την εκτίμηση του κόσμου.

Βέβαια, όπως θα έγραφε μία μουσική βίβλος, αυτοί είναι που κέρδισαν την αιώνια εκτίμηση και κρατάνε ζωντανή τη μουσική ιστορία στο πέρασμα των αιώνων.

Ο Leon Russell που πέθανε σε ηλικία 74 ετών ήταν ένας από αυτούς. Ο Claude Russell Bridges, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, ξεκίνησε πολύ μικρός στη δεκαετία του '50 και στα 14 είχε ήδη φτιάξει το πρώτο του συγκρότημα με το όνομα Starlighters, μέλος των οποίων ήταν και ο J.J. Cale. Στη συνέχεια, αποφάσισε να εγκαταλείψει την Οκλαχόμα το 1958 σε ηλικία 16 ετών (γεννήθηκε 2 Απριλίου 1941), όπως αργότερα έκανε και ο μετέπειτα φίλος του J.J. Cale και πήγε στο Λος Αντζελες.

Ο Leon είχε αγαπήσει τη μουσική από μικρός χάρη στους γονείς του που έπαιζαν πιάνο. Στα 13 έμαθε να παίζει τρομπέτα και άρχισε να μαθαίνει κιθάρα από τον κιθαρίστα τού Ricky Nelson, James Burton, παίζοντας στη συνέχεια ως μουσικός στούντιο στις ηχογραφήσεις τραγουδιστών όπως του Jerry Lee Lewis και του Ronnie Hawkins και του συγκροτήματός του, τους Hawks, οι οποίοι αργότερα μετονομάστηκαν σε Band και εξελίχθηκαν στο ιστορικό συγκρότημα, άλλων σέσιον μουσικών όπως ήταν ο Dorsey Burnette, που ήταν συνθέτης σε πολλά τραγούδια του Ricky Nelson και τον είχε γνωρίσει μέσω του James Burton καθώς και σε ηχογραφήσεις του Glen Campbell που αργότερα εξελίχθηκε σε δημοφιλή τραγουδιστή.

Στις περισσότερες ηχογραφήσεις και εμφανίσεις σε κλαμπ, συμμετείχε με ταυτότητα μεγαλύτερων σε ηλικία φίλων του αφού αυτός λόγω της νομοθεσίας δεν μπορούσε να εργαστεί. Στις αρχές της δεκαετίας του '60 παίζει σχεδόν σε όλες τις σημαντικές ηχογραφήσεις του Phil Spector, για Ronettes, Crystals (παίζει στο He's Α Rebel), Righteous Brothers, Bob Β. Soxx and The Blue Jeans κλπ., με αποκορύφωμα ίσως την ενορχήστρωσή του στο River Deep, Mountain High των Ike and Tina Turner, στο Mr. Tambourine Man των Byrds, στο Elusive Butterfly του Bob Lind, στο Α Taste Of Honey του Herb Alpert κ.ά.

Στην ίδια περίοδο θα αρχίσει να κάνει ενορχηστρώσεις σε τραγούδια όπως το This Diamond Ring των Gary Lewis and The Playboys και το πετυχημένο άλμπουμ των Harpers Bizarre Feelin' Groovy, στο οποίο υπάρχει το 59th Street Bridge Song.

Το 1967 θα φτιάξει το δικό του μουσικό στούντιο και θα γίνει φίλος με τους Delaney and Bonnie Bramlett.

Το πρώτο του τραγούδι ήταν το Everybody's Talking' Bout The Blues που κυκλοφόρησε το 1965, θα ακολουθήσει άλλη μία αποτυχία με τη διασκευή του στο Ι Left My Heart In San Fransisco, το οποίο αγόρασε από τον Russell ο Herb Alpert, μάλλον από φιλανθρωπικούς λόγους, γιατί κατάλαβε ότι είχε ανάγκη τα χρήματα όπως θα δηλώσει αρκετά χρόνια αργότερα στο περιοδικό Rolling Stone ο ίδιος ο Russell σε συνέντευξή του.

Στη συνέχεια, στους μουσικούς που συνεργάστηκε θα προστεθούν ονόματα όπως οι Rolling Stones, Joe Cocker, με τον οποίο οργάνωσαν μαζί τη μεγάλη περιοδεία Mad Dogs and Englishman, George Harrison, Ringo Starr, Frank Sinatra, Barbra Streisand, Beach Boys, Elton John, Β.Β. King, Eric Clapton κ.ά.

Το 1968 θα συνεργαστεί με τον κιθαρίστα Marc Benno στην ηχογράφηση του άλμπουμ Asylum Choir που παρά τις εντυπωσιακά θετικές κριτικές που πήρε, θα περάσει εμπορικά απαρατήρητο. Στο άλμπουμ αυτό, εκτός από το πιάνο, θα κάνει γνωστή και τη χαρακτηριστική φωνή του που πολλοί προσδιόριζαν τότε σαν παράξενη, ιδιόμορφη και άλλους ανάλογους χαρακτηρισμούς. Αυτό το ύφος ερμηνείας θα επηρεάσει αρκετούς νεότερους και ο Bruce Hornsby, που ήταν ένας από τους θαυμαστές και μιμητές του, θα συνεργαστεί μαζί του το 1992 στο άλμπουμ Anything Can Happen σε μία από τις σπάνιες σχετικά εμφανίσεις που έκανε μετά το 1979.

Το 1969 γράφει το Delta Lady για τη Rita Coolidge και γνωρίζει με την ερμηνεία του Joe Cocker την πρώτη του επιτυχία, θα ακολουθήσουν το Superstar που τραγούδησε πρώτη η Rita Coolidge στην περιοδεία Mad Dogs And Englishman που θα κρατήσει 57 μέρες και θα παρουσιαστούν 65 σόου σε μία από τις μεγαλύτερες -αν όχι μεγαλύτερη- περιοδείες κάποιας ροκ μπάντας στην ιστορία του ροκ. Η περιοδεία θα τελειώσει από την υπερκόπωση του Joe Cocker, ο οποίος τότε είχε βυθιστεί στα σκληρά ναρκωτικά και κατέρρευσε. Το Superstar θα διασκευάσουν στη συνέχεια οι Carpenters, το Α Song For You που θα το χρησιμοποιήσει και σαν τίτλο άλμπουμ του το ίδιο συγκρότημα και το This Masquerade που, εκτός των Carpenters, μερικά χρόνια αργότερα θα ηχογραφηθεί και από τον George Benson, στον οποίο θα ανοίξει τον δρόμο για τη μεγάλη επιτυχία του και θα κερδίσει και το βραβείο Γκράμι.

Ο χωρισμός του από την Rita Coolidge θα οδηγήσει στην κυκλοφορία του άλμπουμ Leon Russell, στα τραγούδια του οποίου είναι έκδηλη η μελαγχολία του λόγω του χωρισμού. Η Coolidge στη συνέχεια θα δηλώσει ότι ήταν κόρη ιερωμένου και γνωρίστηκε με τον Russell όταν πρωτοπήγε στην Καλιφόρνια όπου ο έντονος ρυθμός ζωής στον χώρο του ροκ και τα ναρκωτικά θα την οδηγούσαν στην καταστροφή αν δεν έφευγε. Στη συνέχεια θα γνωρίσει σημαντική προσωπική επιτυχία. Ο Russell στην προσπάθειά του να την ξανακερδίσει θα της πει ότι έγραψε γι' αυτήν τα τραγούδια Delta Lady, που μάλλον είχε αρχίσει να το γράφει πριν τη γνωρίσει, Hummengbird και Α Song For You που σίγουρα γράφτηκαν για εκείνη, με το τελευταίο να είναι το καλύτερό του τραγούδι με εκατοντάδες διασκευές στη συνέχεια που μόνο από τα έσοδά τους μπορεί να ζήσει πλούσια. Η πιο πρόσφατη διασκευή είναι αυτή της Whitney Houston στο άλμπουμ που σήμανε την επιστροφή της ύστερα από μεγάλη απουσία.

Το καλοκαίρι του 1971 ο George Harrison θα τον καλέσει να παίξει πιάνο στο Day After Day των Badfinger, στο οποίο ο ίδιος έπαιξε κιθάρα και μερικούς μήνες αργότερα στο κονσέρτο για το Μπαγκλαντές, όπου ο Russell θα παρουσιάσει μία επιλογή από τα τραγούδια Jumpin' Jack Flash, Young Blood και θα τραγουδήσει ένα μέρος από το Beware Of Darkness του Harrison. Πιάνο θα παίξει και στα Watching The River Flow και When Ι Paint My Masterpiece του Bob Dylan.

Πάντα στις αρχές της δεκαετίας του '70 θα παίξει σε περιοδεία με τους Rolling Stones, θα ηχογραφήσει το 1972 το άλμπουμ Carny, στο οποίο υπάρχει η πρώτη του προσωπική επιτυχία με τίτλο Tight Rope. Ηταν τότε που τον είδα σε μία από τις συναυλίες του και έγινα φανατικός οπαδός του μοναδικού του στυλ.

Το 1976 θα ηχογραφήσει το δικό του Wedding Album με τη γυναίκα του Mary McCreary, η οποία ήταν μέλος των Sly and the Family Stone και αργότερα του γυναικείου συγκροτήματος Little Sister. Το Wedding Album θα κυκλοφορήσει στη δισκογραφική εταιρεία Shelter που είχε φτιάξει με τον παραγωγό της εταιρείας Α&Μ, Denny Cordell.

Το 1979 θα συνεργαστεί με τον Willie Nelson στη διασκευή τους στο Heartbreak Hotel του Elvis Presley και θα γνωρίσουν μία ακόμα επιτυχία.

Στη δεκαετία του '80 θα περιορίσει τις δραστηριότητές του, αν και θα κυκλοφορήσει 2 άλμπουμ, ένα ζωντανά ηχογραφημένο και το δεύτερο μέρος με τα τραγούδια του για τον Hank Williams.

Σε όλη την καριέρα του, η μουσική που έπαιζε, εκτός από το ροκ, κινούνταν γύρω από την κάντρι και την τζαζ πάντα με μία προσωπική ρομαντική προσέγγιση.

Ενα άλλο σημαντικό χαρακτηριστικό του χαρακτήρα του, ήταν το ότι όταν πήγαιναν οι πωλήσεις των δίσκων του καλά, όλοι ήταν ευχαριστημένοι αφού μοίραζε τα χρήματα σε όσους συμμετείχαν στις ηχογραφήσεις των δίσκων του, σε μία σπάνια δημοκρατική οικονομική ευαισθησία στον χώρο της μουσικής.

Το 2010 θα κυκλοφορήσουν μαζί με τον Elton John που ήταν φανατικός θαυμαστής του, το άλμπουμ The Union. O Elton John έκανε δήλωση για την απώλεια του Russell τον οποίο θεωρεί σαν μία από τις μεγαλύτερες πηγές έμπνευσης του.

Τον περασμένο Ιούλιο ο Leon Russell είχε πάθει καρδιακή προσβολή.