"...αλλαγή σόλας..." μονολογούσε στην άκρη του κρεβατιού μπροστά σ' ένα ζευγάρι δετά παπούτσια που δεν ήταν στην πρώτη τους νιότη. Τα έβαλε σε μια χάρτινη σακούλα.
"Την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου", την άκουσε να του λέει καθώς έμπαινε στο δωμάτιο.
Την κοίταξε με απορία. Τι εννοούσε; Την Κυριακή των παπουτσιών;;
Ένα άλμα της σκέψης τού άνοιξε τα μάτια: ααα.. Πάντα πρακτική. Θα είναι φαίνεται ανοιχτά τα μαγαζιά την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου και, ξέροντας πόσο λίγο χρόνο είχε για τέτοια τις καθημερινές, του βρήκε τη λύση: να πάει τα παπούτσια του για αλλαγή σόλας τότε - που θα είναι ανοιχτά και θα είναι και Κυριακή. Σωστά. Πόσο πρακτική είναι.. Το άκρως αντίθετο από τον ίδιο.
"Ξέρω πως τη μισείς αυτή τη μέρα."
"Ε;; -κενό- ε, γενικά, ήμουν αρκετά επιφυλακτικός με το μέτρο, εσύ ήσουν πιο δεκτική. Αν εξυπηρετεί βέβαια τον κόσμο.. Και την αγορά κυρίως, τους καταστηματάρχες."
"Ποιους καταστηματάρχες; Οι αγρότες έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα, στη Γαλλία υπάρχει μεγάλη αντίδραση για τις αγελάδες."
"Ποιες αγελάδες;;"
"Ανατρέπεται το ωράριο και ο βιορυθμός τους. Γίνεται νύχτα από τις πέντε."
"Τις Γαλλίδες πωλήτριες λες αγελάδες;"
"Ποιες πωλήτριες;;"
"Άστο. ..Αυτό με το βιορυθμό των βοοειδών, πώς σου ήρθε, μου λες;"
"Με την αλλαγή της ώρας που έλεγες όταν μπήκα. Την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου."
Ακούμπησε τη χάρτινη σακούλα με τα παπούτσια του πλάι στην πόρτα, για να θυμηθεί να τα πάει για επισκευή.
"Σόλας! Αλλαγή της σόλας παιδί μου, όχι της Ώρας. Τι μου τη θύμισες τώρα κι αυτή την τραγωδία;;"
Από την σελίδα της Μαρίνας Παπαγεωργίου στο FB
