Ελληνικό ραδιόφωνο, ένα έγκλημα διαρκείας

 Ελληνικό ραδιόφωνο, ένα έγκλημα διαρκείας

Ανήκω σε μια γενιά που μεγάλωσε με το ραδιόφωνο να παίζει σημαντικό ρόλο στην καθημερινή της ζωή.

Από μικρό παιδί πάντα είχα τις αγαπημένες μου εκπομπές που ανήκαν σε διαφορετικά είδη, όχι απαραίτητα μόνο μουσικά.

Θέατρο, ποδόσφαιρο, καλλιτεχνικές εκπομπές με συζητήσεις για την επικαιρότητα και βέβαια πάνω απ' όλα οι μουσικές εκπομπές γέμιζαν τις μέρες και τις νύχτες μου από 12 ετών, όταν μπόρεσε η μητέρα μου να αγοράσει το πρώτο μας ραδιόφωνο με 800 δραχμές πληρωμένα με άγνωστο σε μένα αριθμό γραμματίων.

Από τότε άλλαξαν πολλά, με βασική αλλαγή τον ερχομό της ιδιωτικής ραδιοφωνίας, όμως τα πράγματα αντί να βελτιωθούν στο πέρασμα του χρόνου χειροτέρεψαν.

Σχεδόν στο σύνολο του, το δημόσιο και ιδιωτικό ραδιόφωνο, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν ακούγονται, μέτριες εκπομπές , καμία σχέση με την σημερινή μουσική πραγματικότητα, όλοι οι σταθμοί έχουν δικιά τους πολιτική γραμμή και βασικά υπερασπίζονται τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους ή την εκάστοτε κυβέρνηση, ή όσο και να φαίνεται παράξενο, το κόμμα που υποστηρίζει η εκάστοτε συνδικαλιστική παράταξη η οποία κυριαρχεί στα πράγματα.

Για το ραδιόφωνο, σαν ραδιόφωνο, δεν δίνει κανείς καμία σημασία.

Συνεχίζω να ακούω ραδιόφωνο καθημερινά, αλλά όμως προτιμώ τους ραδιοφωνικούς σταθμούς άλλων χωρών γιατί καλύπτουν όλα τα ενδιαφέροντα μου σε μουσική, αλλά και σε θέματα πολιτικής και πολιτισμού.

Η ΕΡΤ, δημιουργήθηκε με σκοπό να ικανοποιεί όλους τους φίλους της μουσικής, κλασικής, ξένης, Ελληνικής κλπ. όμως ποτέ στην πραγματικότητα δεν ικανοποίησε σωστά όλα αυτά τα είδη που επιθυμεί να ακούσει ο κάθε σύγχρονος ακροατής.

Άλλωτε ο διευθυντής είχε απέχθεια με το λαϊκό μας τραγούδι, άλλος δεν χώνευε τα ξένα που τα έβλεπε σαν Αμερικάνικο δάχτυλο επιρροής, άλλος ήταν κολλημένος με την κλασική μουσική που έφτανε μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, γενικά το πρόβλημα της κρατικής ή δημόσιας, δεν ξέρω ποιος είναι σωστός τίτλος, ραδιοφωνίας ήταν πάντα ότι δεν υπήρχαν οι κατάλληλοι άνθρωποι που να κατευθύνουν σωστά τα συγκεκριμένα ραδιόφωνα.

Έχουν περάσει από την ΕΡΤ ικανότατοι άνθρωποι σε όλα τα προγράμματα, οι περισσότεροι όμως συμβιβαζόντουσαν με την υπάρχουσα κατάσταση, αφού, η αλήθεια είναι δεν είχαν την δύναμη να αλλάξουν τίποτα.

Στις δεκαετίες '60 και '70, πιστεύω ότι το κρατικό ραδιόφωνο, ήταν πιο κοντά στην αποστολή του, στην συνέχεια ξέφυγε αρκετά.

Βέβαια στις δεκαετίες αυτές υπήρχαν κορυφαία ονόματα στο ραδιόφωνο, που με την αποχώρηση τους δεν βρήκαν ισάριθμους αντικαταστάτες. Πάντα υπήρχαν κάποιοι που έκαναν την διαφορά, αλλά σταθερά λιγόστευαν.

Η ΕΡΤ έχει όλες τις οικονομικές προϋποθέσεις να προσφέρει τα καλύτερα στους ακροατές της, ο σκοπός της είναι να συγκεντρώνει το καλύτερο ανθρώπινο δυναμικό και να προσφέρει στους ακροατές της τα πάντα από μουσική και ενημέρωση.

Όμως δυστυχώς, εκτός από την ΕΡΑ Σπορ, που πέρασε μια πολύ καλή περίοδο κάνοντας πρωταθλητισμό όσον αφορά τις μετρήσεις ακροαματικότητας, τα υπόλοιπα προγράμματα, πάντα ήταν μέσα στην μετριότητα. Υπήρχαν μερικοί παραγωγοί που μπορούσαν να κάνουν την διαφορά, αλλά η μετριότητα άλλων, μείωνε τον μέσο όρο.

ΕΡΤ και ιδιωτικοί σταθμοί πάσχουν από έλλειψη ενημέρωσης. Αν ακούσει ένας ξένος πολιτισμένης χώρας Ελληνικό ραδιόφωνο, μπορεί πρόσκαιρα να ευχαριστηθεί, αλλά σίγουρα θα πιστέψει ότι είναι σε άλλο πλανήτη.

Την ΕΡΤ, την ξέρουμε, πάντα είχε το δικό της ύφος που μυρίζει λίγο συντηρητισμό, για να μην την πω μούχλα, αλλά οι ιδιωτικοί σταθμοί είναι πια τόσο εκτός πραγματικότητας σε σημείο που καταντάει γελοίο.

Ένας σωστά ενημερωμένος ακροατής στον πλανήτη μας, ακούγοντας Ελληνικό ραδιόφωνο, θα νομίζει ότι βρίσκεται στον Άρη.

Η σημερινή κατάσταση δυστυχώς έχει πλήξει περισσότερο την επαρχία, η οποία σίγουρα θα θυμάται με νοσταλγία εκπομπές από το παρελθόν.

Τι μπορεί να σώσει σε κάθε ραδιόφωνο την κατάσταση, σίγουρα ο κατάλληλος ανοιχτόμυαλος άνθρωπος.

Ο Μάνος Χατζιδάκις σίγουρα δεν ήταν τέλεια ενημερωμένος για όλα τα μουσικά είδη, ήξερε όμως να διαλέγει και να εμπιστεύεστε ικανούς συνεργάτες, κάτι που δυστυχώς δεν συμβαίνει σήμερα.

Θα πει κάποιος, το ίδιο δεν συμβαίνει και σε άλλους τομείς; ας μην το γενικεύουμε, πέρα από την πολιτιστική κρίση που υπάρχει στον πλανήτη, το ραδιόφωνο ζει και βασιλεύει παντού, εδώ το έχουμε εν ενεργεία, για άλλους λόγους, δεν είναι τυχαίο ότι κάποιοι επιχειρηματίες σπαταλούν κατά καιρούς αρκετά χρήματα στήνοντας ειδησεογραφικά ραδιόφωνα που έχουν ελάχιστη απήχηση στο κοινό.

Κώστας Ζουγρής