Ζούμε σε μια κοινωνία που όσοι ηγούνται κοινωνικών ομάδων που ανήκουν σε γνωστές για τις οικονομικές επιδόσεις τους αποδόσεις, προσπαθούν σε μόνιμη βάση να μας εξηγήσουν ότι όσα απέκτησαν έγιναν με νόμιμο τρόπο, αφού έγιναν μέσω της μητέρας τους, της συζύγου τους, που συνήθως είναι ανεπάγγελτες, ή στο κάτω κάτω έχουν παραγραφεί αφού αποκτήθηκαν πριν από την τελευταία πενταετία.
Στη δικαιοσύνη μάς παραπέμπουν συνήθως όλοι οι εκπρόσωποι κυβερνητικών οργανισμών για οποιαδήποτε απαίτηση μας από το δημόσιο.
Η δικαιοσύνη βέβαια, σαν τυφλή όπως την αποκαλούν συνήθως δίνει λύσεις που είναι υπέρ των εκάστοτε προϊσταμένων της που μάλλον δεν είναι ο λαός, αλλά οι κυβερνήσεις που ορίζουν τις τύχες τους αλλάζοντας συχνά τους όρους, αλλά και τους νόμους που καθορίζουν τις αποφάσεις, αλλά και τις εξελίξεις στην καριέρα τους.
Στην περίπτωση της ΕΡΤ, που θα με απασχολεί για διάφορους λόγους όσο ζω, έχουμε να κάνουμε με μία νόμιμη εκ των υστέρων απόφαση της προηγούμενης κυβέρνησης να την κλείσει.
Η σημερινή κυβέρνηση αποφάσισε να την ανοίξει, όμως φρόντισε η νέα ΕΡΤ να αλλάξει απλά το όνομα και από ΝΕΡΙΤ να ξαναγίνει ΕΡΤ, όμως χωρίς να επαναφέρει το παλιό νομικό καθεστώς.
Αυτό το έκανε προφανώς για να αποφύγει διάφορες συνέπειες που θα είχε με τις υποχρεώσεις που είχε η προηγούμενη ΕΡΤ και το μπέρδεμα που θα προέκυπτε με τους εργαζόμενους που επαναπροσέλαβε και τους οποίους είχε προηγουμένως αποζημιώσει.
Νόμιμο;, προφανώς ναι, αφού επέλεξε να το κάνει, στην δικιά μας περίπτωση, που είμαστε οι μόνοι οι οποίοι είχαν εργασιακή σχέση με την ΕΡΤ και δεν πληρωθήκαμε η εκπρόσωπος του υπουργείου οικονομικών μας προέτρεψε να κάνουμε μήνυση στο κράτος για να διεκδικήσουμε τα χρωστούμενα τα οποία κανείς δεν αμφισβητεί και σαφώς και είναι γνωστά στον σημερινό διευθύνοντα σύμβουλο.
Πρέπει λοιπόν να διεκδικήσουμε με αγωγή την δικαίωση μας από το κράτος. Είναι νόμιμο, αλλά κατά την γνώμη μου δεν είναι ηθικό να καταθέσουμε αγωγή σε ένα ίδρυμα που μας χάρισε ότι μας χάρισε.
Θα περίμενα όμως από το κράτος που δεν λειτουργεί μόνο του, καλύτερη αντιμετώπιση. Βέβαια δεν είμαι από αυτούς που επιδίωξαν ποτέ κάποιου είδους αναγνώριση για ότι έκαναν, αλλά όμως δεν μπορώ να χωνέψω ότι υπάρχουν κάποιοι που εκπροσωπώντας το κράτος πάντα λειτουργούν υπέρ των ισχυρών και δεν θα πάψω να το λέω ή να το γράφω.
Είμαι ένας απλός πολίτης και όπως όλοι οι πολίτες είμαι ανίσχυρος να αντιδράσω για να υπερασπισθώ τα δικαιώματα μου έναντι αυτών που χάνουν την ανθρωπιά τους για να προστατέψουν όπως νομίζουν τα συμφέροντα αυτού που τους ταϊζει, δηλαδή το κράτος, ή έστω αδιαφορούν.
Όσο υπάρχει αυτή η εκκρεμότητα, δεν βλέπω τον λόγο που θα περάσω έστω έξω από την τωρινή ΕΡΤ.
Βέβαια το πιθανότερο είναι ότι δεν πρόκειται να κλάψει κανείς γι' αυτό, αλλά εγώ θα έχω ήσυχη την συνείδηση μου.
Κώστας Ζουγρής
