Υπάρχουν ελπίδες για αλλαγές στη μουσική, προς το παρόν όμως είναι μόνο ελπίδες

Άλλη μια χρονιά πλησιάζει στο τέλος της και μοιραία υπάρχουν αρκετές σκέψεις που την συνοδεύουν.
Ο περασμένος αιώνας με ελάχιστες μικρές περιόδους έβγαλε μοναδικούς συνθέτες, στιχουργούς και τραγουδιστές. Δεν σημαίνει ότι επειδή θέλαμε να δείξουμε νέοι θα πρέπει να υποκρινόμαστε ότι τα καινούργια είναι και καλά τώρα πια.

Οι παρατηρήσεις μου ξεκινούν από κάποιον που παρακολουθεί τη μουσική σε όλα τα είδη και σε όλες τις δεκαετίες της και σαν στέλεχος των μεγαλύτερων εταιριών δίσκων στον κόσμο με συνεχή επαφή με όλα αυτά τα αφάνταστα τέρατα που δημιουργούσαν κάποτε και κατασκευάζουν τα τελευταία χρόνια, έχω απόλυτο δικαίωμα να πιστεύω ότι αυτές είναι περίπου και οι σύγχρονες απόψεις για τη σύγχρονη μουσική.

Ότι είπαμε 40 χρόνια πριν στην εκπομπή πριν την ώρα του, πραγματοποιήθηκε, πχ, Hiphop, επιστροφή στο τραγούδι και απαξίωση του άλμπουμ μεταξύ άλλων.

Το ότι υπάρχουν μερικά περιορισμένης αξίας ταλαντούχα νέα πράγματα δεν σημαίνει ότι συγκρίνονται με αυτά των περασμένων δεκαετιών (Kanye West, Jack White, Adele κα)

Βρισκόμαστε ήδη αλλού είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε, είτε όχι. Ποιο από τα φετινά άλμπουμ θα μπορούσε να μπει στα 500 καλύτερα του Rolling Stone, κανένα βέβαια. Το περιοδικό όμως επειδή είναι ένας μεγάλος οργανισμός, όπως και όλα τα άλλα μεγάλα media, είναι επιεική, ακολουθούν την εποχή τους, γιατί αλλιώς θα έκλειναν, αυτό θα γίνει κάποτε.
Αυτοί που πιστεύουν ότι η μουσική πρέπει να προχωράει με νέους καλλιτέχνες έχουν δίκιο ισχυριζόμενοι ότι οι μεγαλύτεροι συνήθως γκρινιάζουν για τη μουσική που ακούν οι νέοι, με μία διαφορά σε σχέση με αυτά που άκουγαν το '40 και αυτά που άκουγαν το '60, ότι εδώ και 55 χρόνια η μουσική δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά, τρώει τις σάρκες της. Τότε άλλαξαν τα πάντα μέσα σε 18 μήνες.
Το 1970 δεν υπήρχε ούτε ένας καλλιτέχνης από τη δεκαετία του '40 στην επικαιρότητα, σήμερα οι 70ριδες που ξεκίνσαν από το '60 είναι στην κορυφή.
Όταν θα δημιουργηθεί το νέο είδος μουσικής, ελπίζω να είμαι εδώ να το απολαύσω.

Γιάννης Πετρίδης