Το λιοντάρι της Αφρικής Manu Dibango (12/12/1933 – 24/3/2020)

Από από τις 4 στις 5, 04-04-2020 SHARES

Από τον Θοδωρή Φαχουρίδη

Από την Ντουάλα του Καμερούν στο Παρίσι στα δεκαπέντε του, με τρία κιλά καφέ στις αποσκευές του ως πληρωμή για το πρώτο εξάμηνο των σπουδών του. Τζάζ, μπλουζ, μάμπο και ταγκό ήχοι θα ιντριγκάρουν τον νεαρό Dibango. Στη Ρενς θα κάνει τις πρώτες του εμφανίσεις με το σαξόφωνό του και σιγά σιγά η μουσική θα κυριαρχήσει των σπουδών του. Εμφανίσεις σε στρατιωτικές αμερικανικές βάσεις, Βέλγιο, καμπαρέ, συνεργασία με τον «πατέρα της μουσικής του Κονγκό» Joseph Kabasélé, πίσω στην Αφρική και ξανά πίσω στο Παρίσι, συνεργασία με τον Nino Ferrer και τα υπόλοιπα είναι ιστορία όπως λένε…

Η προτεσταντική θρησκεία των γονιών του το έφερε αρχικά σε επαφή με τη μουσική, μέσω της εκκλησίας. Η οικογενειακή του αστική κατάσταση λόγω των διαφορετικών φυλών θα τον βάλει νωρίς στη διαδικασία του να πατά σε δύο βάρκες. Το ίδιο θα πράξει όταν θα παντρευτεί τη λευκή γυναίκα του, την «Coco», και είναι και το ίδιο στοιχείο της ανάμιξης που θα το οδηγήσει στο να έχει η μουσική του πολυσυλλεκτικά χαρακτηριστικά. Η παράδοση της Ευρώπης, της μαύρης ηπείρου, της Αμερικής, της Τζαμάικα και της λατινικής Αμερικής μετουσιώνονται στα πενήντα και χρόνια καριέρας του σε τζαζ, μπλουζ, σόουλ, φανκ, ντίσκο, ρέγγε έως χιπ χοπ και ηλεκτρονική μουσική πάντα με την αφρικανική παράδοση να δίνει το δυνατό παρών της.

Με το σαξόφωνο, το βιμπράφωνο, τη φωνή του και το αναμφισβήτητο ταλέντο του, θα φτάσει να γίνει ένας παγκοσμίου εμβέλειας μουσικός. Πόσο άδικο είναι να τον φέρνουμε στο μυαλό μας μόνο με ένα τραγούδι, β΄ πλευρά σε μια σύνθεση που ηχογράφησε για το όγδοο κύπελλο ποδοσφαίρου των αφρικανικών εθνών.

Σε συνέχεια της ανάρτησης του site, https://www.apotis4stis5.com/news-f/43057-manu-dibango-2, ορίστε μερικές ακόμα από τις εκπληκτικές μουσικές του.

LP: African Voodoo – 1972

Ba-Kuba

https://www.youtube.com/watch?v=wz4tGRAwfkk

Iron Wood