Από τον Θοδωρή Φαχουρίδη
Wild Belle - Everybody One of a Kind (22/3/2019)
Από το 2013 τα αδέλφια Natalie και Elliot Bergman έχουν κυκλοφορήσει τρεις δίσκους, με πιο πρόσφατο αυτό της χρονιάς που διανύουμε, πιστοί στο ραντεβού τους ανά τριετία. Πριν λίγο καιρό σας είχα προτείνει τo Mockingbird, https://apotis4stis5.com/lists-f/39374-kalispera-apo-ti-zesti-kypro-akoygontas-nees-kyklofories. Dub, Reggae, ηλεκτρόνικα, φανκ περάσματα, ένας ενδιαφέρον δίσκος από το εκ Σικάγο ντουέτου, ηχογραφημένο στην δικιά τους εταιρεία Love Tone σε συνεργασία με τη εταιρεία που μας δίνει τα άλμπουμ του Ziggy Marley, την Tuff Gong worldwide. Μόλις έχουν τελειώσει και τις support εμφανίσεις τους στην κοινή περιοδεία των Beck και Cage the Elephant.
Ακούστε τα: We are the future, Rocksteady, Mockingbird, Have You Both, Ferrari, Let The Bells Ring, It's Not Time For Your Funeral
We Are the Future
https://www.youtube.com/watch?v=y6VdP4RWWWo
Rocksteady
https://www.youtube.com/watch?v=xOsPa7pK8bQ
It's Not Time for Your Funeral
https://www.youtube.com/watch?v=C852DhqjvpM
Krawanesia & Paulina Urban – Saudara (3/5/2019)
Σας είχα υποσχεθεί να επανέλθω μετά την αναφορά στο υπέροχο, groovy, Boogie Mojito, https://apotis4stis5.com/lists-f/39374-kalispera-apo-ti-zesti-kypro-akoygontas-nees-kyklofories. Δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργάζονται οι τρείς τους. Η Urban που κάνει καριέρα στη χώρα της και με το σχήμα Pauli and the Komets συμμετείχε στο δίσκο των Dustin Braun και Samuel Mödl, Campur του 2017 με δύο τραγούδια. Η νέα τους συνάντηση μας δίνει το άλμπουμ που τιτλοφορείται αδελφή ψυχή στην ινδονησιακή γλώσσα, ηχογραφήθηκε σε περίοδο τριών εβδομάδων στο προσωπικό στούντιο του Braun στο Βερολίνο και τα χαλαρά sessions έχουν μεταφέρει την αύρα τους και στο τελικό πολυσυλλεκτικό ηχητικά αποτέλεσμα του κοινού τους άλμπουμ. Σκέψου παγκόσμια, δράσε τοπικά λένε και η Saudara κάνει ακριβώς αυτό. Hip hop με συχνά πυκνά trip hop αισθητική, σόουλ και τζαζ μουσικές αναφορές με μπλουζ κιθάρες να συμπληρώνουν την μουσική πρόταση της γερμανικής συνεργασίας. Χρησιμοποιούν τη γερμανική γλώσσα στις πιο χιπ χοπ στιγμές ενώ όταν αναλαμβάνει τα φωνητικά αποκλειστικά η 20χρονη ερμηνεύτρια στο παιχνίδι μπαίνει η αγγλική. Η μουσική ανήκει 100% στους Krawanesia ενώ οι στίχοι είναι αποκλειστικά της Paulina στην οποία δίνουν και συμβολικά την θέση του εξώφυλλο του δίσκου.
Ακούστε τα: Island´s Birth, Lotus, Boogie Mojito, Masekela, Picassilia, Who You
Lotus
https://www.youtube.com/watch?v=sHpEEaZmBEc
Masekela
https://www.youtube.com/watch?v=p-YR-p8Y2Lo
Island´s Birth
https://www.youtube.com/watch?v=-47X_ZTT6jc
Ezra Collective – You Can't Steal My Joy (26/4/2019)
Μέλη αυτού που αποκαλείται το new wave της βρετανικής τζαζ, μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μουσικές σκηνές κατά τη γνώμη μου. Hip hop, reggae, jazz, afrobeat καρποφορούν στα γόνιμα πολυπολιτισμικά αστικά χωράφια του Λονδίνου και δημιουργούν μια πρόταση που προσελκύει νέα ακροατήρια συνεχώς. Σε πολλούς θα θυμίσει την επίσης διαειδική acid Jazz στο τέλος των ‘80ς και στην αρχή με μέσα των ‘90ς που και εκείνη είχε φέρει στην αυλή της τζαζ νέο αίμα οπαδών μαζί με νέα ονόματα, δισκογραφικές εταιρίες και εμπορικές επιτυχίες. Ο ντεμπούτο δίσκος τους έρχεται μετά από δύο EP, τα Chapter 7 του 2016 και Juan Pablo: The Philosopher του 2017, με πολυσυλλεκτική διάθεση και πειραματικό άρωμα κάτι που σωστά όπως υπόδειξε και το NME ήταν πάντα ένα από τα χαρακτηριστικά της τζαζ. Ο υποψήφιος για Mercury το 2017 ράπερ Loyle Carner, το αφροτζαζ σχήμα των KOKOROKO και η βραβευμένη με brit award επίσης Λονδρέζα Jorja Smith επιβιβάζονται στο όχημα που ταξιδεύει με τη δύναμη που χαρίζει στο κουιντέτο το νεαρό της ηλικίας τους και το δέσιμό τους από τις συνεχείς εμφανίσεις τους. Είναι ένα τρένο που εγώ δε θέλω να το χάσω, εσείς;
Ακούστε τα: Space is the Place, King Of The Jungle, Quest For Coin, São Paulo, You Can't Steal My Joy, People Saved
Space Is The Place
https://www.youtube.com/watch?v=dzwEY2fOdBw
You Can't Steal My Joy
https://www.youtube.com/watch?v=fGF63xr5xAE
Quest For Coin
https://www.youtube.com/watch?v=RAh6Dj9C9Tc
Keb' Mo' - Oklahoma (14/6/2019)
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς έχετε ακούσει το υπέροχο ορχηστρικό με το κυρίαρχο βιολί του, τις 70 κιθάρες του και την κάντρι αισθητική του, το Git Fiddler των Jefferson Starship από το μακρινό 1975 και τον δίσκο Red Octopus. Στη σύνθεση συμμετέχει ο τότε 24χρονος Kevin Moore και ήταν ένα χρυσό σινγκλ στις ΗΠΑ. Οι προσωπικές του δουλειές ξεκινούν με το άλμπουμ Rainmaker το 1980. Θα κάνει όμως δεκατέσσερα χρόνια να κυκλοφορήσει τη δεύτερη δουλειά του ενώ στο ενδιάμεσο γίνεται ένας αποδεκτός session μουσικός. Το 1994 λοιπόν συντομεύει το όνομά του και αλλάζει την ηχητική του παλέτα επηρεασμένος σε ένα μεγάλο βαθμό από τους ήχους του Robert Johnson, τον οποίο υποδύθηκε και στο ντοκιμαντέρ του 1997 Can’t You Hear the Wind Howl, για τη ζωή του επιδραστικού μπλουζίστα. Ακουστικό μπλουζ, φολκ, Memphis Soul, γκόσπελ και αμερικάνα ήταν τα μουσικά του πατήματα από εκεί και πέρα, με το ένα πόδι στην παράδοση των μπλουζ και με το άλλο σε πιο σύγχρονες επιρροές. Τέσσερα γκράμμι με επιπλέον ακόμα επτά υποψηφιότητες, και εικοσιπέντε χρόνια μετά που επανασυστήθηκε ως Keb’ Mo’ βγαίνει το 14ο άλμπουμ του με τίτλο Oklahoma. Το μπλουζ παραμένει και εδώ στην πρώτη γραμμή, βλέπε I Remember You & Cold Outside, με τη ζεστή φωνή του δημιουργού σε έναν ακόμη δίσκο που θ’ αφήσει σίγουρα ικανοποιημένους του οπαδούς του είδους. Οι φεμινίστριες θα λατρέψουν το Put A Woman In Charge, το θέμα των μεταναστών στο φολκ Where I Belong δίνεται με μια συγκινητική απλότητα. Συναντάει για μια ακόμη φορά τον Taj Mahal, που με το μπάσο του αλλά και τα ιδιαίτερα φωνητικά του εμπλουτίζει το οικολογικό Don’t Throw It Away, ενώ το ντουέτο με τη γυναίκα του θα έπρεπε να μπει στις λίστες των υποψήφιων νεόνυμφων ξεχειλίζοντας από αγάπη χωρίς να γίνεται μελό με τα έγχορδα να συντροφεύουν διακριτικά την κιθάρα. Κάτι για τον καθένα ανοιχτόμυαλο μουσικόφιλο δηλαδή.
Ακούστε τα: I Remember You, Beautiful Music (με Robbie Brooks Moore), Cold Outside, Oklahoma, Put A Woman In Charge (με Rosanne Cash), Ridin’ On A Train.
I Remember You
Beautiful Music (με την γυναίκα του Robbie Brooks Moore)
https://www.youtube.com/watch?v=FoxnTfW-ewo
Cold Outside
https://www.youtube.com/watch?v=2qgNeK_B_R8
Richard Hawley - Further (31/5/2019)
Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ακούγοντας το πώς χειρίζεται το περήφανο τέκνο του Σέφιλντ στην όγδοη προσωπική του δουλειά τα έγχορδα είναι ο πιο πρόσφατος δίσκος του αφεντικού, το Western Stars. O 52χρονος βρετανός συνεχίζει βέβαια να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα και επαλήθευσε πολλάκις τα τελευταία δεκαοχτώ χρόνια, στη διάρκεια δηλαδή της προσωπικής του καριέρας. Η γλυκιά μελαγχολία του, οι ευάερες μελωδικές συνθέσεις που ήταν πάντα ένα χαρακτηριστικό του και μια φωνή που μοιάζει αναλλοίωτη στο χρόνο σε παίρνουν από το χέρι για ένα ακόμη όνειρο. Τέσσερα χρόνια μετά το Hollow Meadows και η καλλιτεχνική φόρμουλα του δείχνει να παραμένει ως επί το πλείστον αλάνθαστη, τα τραγούδια του επιβραβεύουν τον αφοσιωμένο ακροατή των επαναλαμβανόμενων ακροάσεων με συνεχείς αποκαλύψεις ευφορίας και επαληθεύουν ότι ο κύριος Richard δυστυχώς αποτελεί μια πολύτιμη μεν αλλά σχεδόν παράταιρη δε δισκογραφική παρουσία του χώρου της μουσικής σήμερα.
Ακούστε τα: Further, My Little Treasures, Galley Girl, Doors, Alone, Midnight Train
Further
https://www.youtube.com/watch?v=xGUM-zK5OAw
Galley Girl
https://www.youtube.com/watch?v=MvfdQziLE2s
Doors
https://www.youtube.com/watch?v=skmPXHhwlJ8
