Gypsy: Ακούγοντας πρώτη φορά αυτό το σπουδαίο γκρουπ μοιάζει σαν να ξαναπηγαίνεις στην πρώτη δημοτικού
Ακούγοντας πρώτη φορά αυτό το σπουδαίο γκρουπ μοιάζει σαν να ξαναπηγαίνεις στην πρώτη δημοτικού, όσον αφορά στα ακούσματα. Όχι μόνο δεν θα έχεις χάσει το χρόνο σου, αλλά το πιθανότερο είναι να κουνήσεις το κεφάλι σου και να αναρωτηθείς τι στο καλό έφταιξε και δεν τους άκουσες ποτέ πριν.
Antithesis (Keep Your Faith) (1972)
Οι Gypsy ξεπήδησαν από τους The Underbeats, ένα χρόνο αφού η μπάντα έφυγε από την Μιννεσότα για την πόλη των αγγέλων. Μέχρι το 1970 η μπάντα μας παίζει σταθερά στο The Whiskey A Go Go. Κάπου εκεί κυκλοφορεί το ντεμπούτο άλμπουμ τους. Και είναι διπλό. Οι Gypsy λέγεται ότι είναι το τρίτο rock γκρουπ που κυκλοφορεί ντεμπούτο διπλό δίσκο!
Gypsy (Metromedia M2D 1031) 8/70
H Metromedia φάνηκε ότι ίσως είχε σκοπό να πτωχεύσει συστήνοντας στον κόσμο αυτό το κουιντέτο με ένα πολυτελές διπλό LP, όμως αυτό το promotion θα της απέφερε εξαιρετικά, από την στιγμή που το σετ παρουσίαζε την ποιότητα της μουσικής που έπαιξε η μπάντα μας, συμπεριλαμβανομένων της μίξης των φωνών και της έξοχης ορχηστρικής δουλειάς.
The Vision (1970)
To "Gypsy Queen" προσφέρθηκε στην ορίτζιναλ βερσιόν του και σε ένα αναθεωρημένο follow-up. Το "Dead and Gone" είναι ένα εκτεταμμένο (11:07) υπερκομμάτι. Όλα τα τρακς έχουν κάτι κοινό. Την ποιότητα.
Late December (1970)
Το να ξεκινήσεις την καριέρα σου με ένα διπλό άλμπουμ είναι στρατηγική υψηλού ρίσκου, αλλά αυτό το κουιντέτο ήταν κοντά στο να δικαιώσει και τις τέσσερις πλευρές του LP. Δυστυχώς δεν ξέρω τι να πρωτο-διαλέξω. Μην χάσετε την ευκαιρία να ακούσετε διεξοδικά όλο το δίσκο. Να, ακούστε για παράδειγμα το επόμενο κομμάτι. Σαν να ακούω να παίζει κιθάρα ο Robert Fripp.
The Third Eye (1970)
Περιστασιακά "πνίγονται" στην έκταση των κομματιών και σε όχι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες progressive επιδρομές, με jazz αιχμές και έγχορδα, αλλά είναι πολύ καλύτεροι πιστεύω στο straight rock, σε θέματα όπως το "Gypsy Queen-Part One", το "Man of Reason" και το "Dream If You Can".
Dream If You Can (1970)
Υπάρχουν κάποια όμορφα σημεία με dual lead κιθάρα εδώ κι εκεί και τραγουδούν αξιόλογες αρμονίες και τζαμάρουν καλά, κάνοντας κομμάτια σαν το "Dead and Gone" και το μακροσκελές θέμα που κλείνει το δίσκο "Tomorrow Is the Last to Be Heard" να αξίζουν απολύτως να ακουστούν.
Dead and Gone (1970)
Το 1971 ο μπασίστας τους Doni Larson αφήνει την μπάντα και αντικαθίσταται από τον Willie Weeks. Την ίδια χρονιά φεύγει και ο ντράμερ Jay Epstein που αντικαθίσταται από τον Bill Lordan.
Η μπάντα μας κυκλοφορεί ένα δεύτερο αριστούργημα.
In the Garden (Metromedia KMD 1044) 1971
Το γκρουπ έχει ωριμάσει πολύ όμορφα με αυτό το άλμπουμ. Η βασική μουσική είναι δομημένη πολύ παρόμοια με το πρώτο τους LP, αλλά ο ήχος είναι πιό μαζεμένος και το όργανο που παίζει ο Jimmy Walsh φαίνεται να έχει την μερίδα του λέοντος σε αυτή την ωριμότητα.
Around You (1971)
Το "As Far As You Can See (As Much As You Can Feel)" είναι μία μαγευτική εμπειρία, ένα πραγματικό μάθημα που θα μπορούσε να χρησιμεύσει σε πολλά σημερινά γκρουπ που ενδιαφέρονται να παίξουν αυτού του είδους την μουσική, (αλλά γιατί όχι και σε κάθε progressive rock γκρουπ κάθε εποχής;), ενώ στη δεύτερη πλευρά έχουμε την ευκαιρία να φανταστούμε την μορφή του παράδεισου ακούγοντας ένα τρακ που έχει τίτλο "Here in the Garden" και δύο άλλα θέματα με απροκάλυπτη θρησκευτική αναφορά.
Here (In the Garden) Part One and Two (1971)
Οι Gypsy δεν είναι ένα πολύ εντυπωσιακό γκρουπ, αλλά έχουν εμφανιστεί με ένα πολύ διασκεδαστικό άλμπουμ εδώ. Τα τραγούδια (όλα δικά τους) είναι πρώτης τάξεως και αυτό δεν είναι υποκειμενική κριτική, αλλά κάτι που όποιος ασχολείται μπορεί να διαβάσει στις κριτικές του μουσικού τύπου της εποχής. Ο σωστός συντονισμός των μελών της μπάντας σου δημιουργεί μία ανείπωτη ευχαρίστηση, είτε παίζουν φολκίζον υλικό ή υψηλής τάσης rock.
As Far As You Can See (As Much As You Can Feel) (1971)
Πρόκειται για ένα γκρουπ που έχει την δυνατότητα να κρατήσει ένα 12λεπτο τραγούδι χωρίς να του ξεφύγει ούτε δευτερόλεπτο-δηλαδή αυτό που για άλλα γκρουπ είναι πονοκέφαλος.
Blind Man (1971)
Αγνή West Coast progressive rock από την Μινεσσότα. Υπάρχουν καλές μελωδίες σε όλο τον δίσκο και μερικά κομμάτια μου φέρνουν στο μυαλό τους Βlue Μountain Εagle, ένα γκρουπ άγνωστο στην χώρα μας που ξεπήδησε από τους New Buffalo Springfield, από τον ντράμερ των θρυλικών Buffalo Springfield. Μία επιρροή από King Crimson επίσης αποδυκνείεται σε κάποια κομμάτια, χωρίς αυτό να μοιάζει βαρετό ή δυσκίνητο. Μία καίρια απάντηση σε όλους τους επικριτές της progressive.
Το 1972 ο μπασίστας αντικαθίσταται ξανά, έτσι έχουμε τον Randy Cates στην θέση του Willie Weeks. Η μπάντα μας είναι έτοιμη για την ηχογράφηση του 3ου άλμπουμ της.
Antithesis (RCA 1972)
Εδώ έχουμε το τρίτο στούντιο άλμπουμ της μπάντας μας. Σε αυτό υπάρχουν μικρής διάρκειας τραγούδια, φιλικά προς το ραδιόφωνο. Όπως λέγεται (και πιθανότατα μπορείτε να ακούσετε) ο ήχος τους εδώ αλλάζει για να βρεθεί από τα εδάφη της progressive σε πιό pop κατεύθυνση, πράγμα που αποδίδεται σε πιέσεις της RCA για πιο εμπορικό, light funky ήχο.
Day After Day (1972)
Κομμάτια που ξεχωρίζω είναι το ομώνυμο ("Keep Your Faith"), "Day After Day" και το "So Many Promises".
To 1973 κυκλοφόρησαν το τέταρτο και τελευταίο στούντιο άλμπουμ τους Unlock the Gates επίσης στην RCA.
Unlock the Gates (RCA 1973)
Το στυλ παραμένει ίδιο με τον προηγούμενο δίσκο, χωρίς μακροσκελή θέματα. Το κομμάτι που ξεχωρίζει από αυτό το δίσκο και γίνεται γνωστό είναι το "Don't Get Mad (Get Even)" κομμάτι που μένει αγαπητό από τους φαν του γκρουπ μέχρι σήμερα.
Don't Get Mad (Get Even) (1973)
Λίγο μετά από την κυκλοφορία αυτού του δίσκου η μπάντα μας διελύθη εις τα εξ ων συνετέθη. Στη συνέχεια ο James Walsh σχηματίζει τους The James Walsh Gypsy Band το 1978. Μόνο ο ίδιος μετέχει από το αρχικό lineup. Βγάζουν ένα άλμπουμ, το οποίο ακούγεται τελείως διαφορετικό από όλα τα προηγούμενα του γκρουπ. Μέχρι σήμερα εξακολουθεί να έχει δραστηριότητα με την μπάντα του.
Gypsy Queen-Part One (1970)
Ο Enrico Rosenbaum (τραγούδι/κιθάρα) ήταν ο κύριος τραγουδοποιός του γκρουπ και πέθανε το 1979 από τα ναρκωτικά.
Ο Jay Epstein άφησε το γκρουπ και στράφηκε στην jazz.
Ο Joe Lala που εμφανίστηκε στο δεύτερο άλμπουμ, συνέχισε να παίζει με τον Stephen Stills, Joe Walsh και άλλους. Πέθανε το 2014.
Ο Bill Lordan εμφανίστηκε στους τρεις τελευταίους δίσκους. Μετά για πολλά χρόνια ήταν ντράμερ στον Robin Trower.
O Randall Cates, ζει στο Τέξας. Χαίρεται να λαμβάνει ακόμα μηνύματα αγάπης από φαν του παλιού του γκρουπ.
Όσοι ενδιαφέρεστε μπορείται να δείτε το ντοκυμαντέρ που έγινε το 2016 και αφορά στο πολύ ωραίο αυτό progressive γκρουπ. Το ντοκυμαντέρ αφιερώθηκε στα μέλη του γκρουπ που δεν βρίσκονται στη ζωή. Δηλαδή τους: Donald Forte, Joe Lala, Al Mevissen, Tom Nystrom, Enrico Rosenbaum, Loren "Wally" Walstad.
Gypsy Rock & Roll Nomads (2016)
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
