An Exception to the Bosstown Sound's Rule
Η μπάντα αυτή που έφτιαξε ο τραγουδιστής και τραγουδοποιός Peter Rowan μαζί με τον παίκτη του μπάντζο David Grisman το 1967, κυκλοφόρησε δύο αξιοσημείωτα άλμπουμ το 1968 και 1969. Η μουσική που έπαιξαν είναι κάπως δύσκολο να κατηγοριοποιηθεί καθώς περιλαμβάνει στοιχεία από διάφορα γένη. Υπάρχουν στοιχεία folk, ψυχεδέλειας και rock, καθώς και άλλα ακόμα που κάνουν τα άλμπουμ μία συναρπαστική, απροσδόκητη εμπειρία. Ελάχιστα τραγούδια σε αιχμαλωτίζουν αμέσως, αλλά μετά από λίγες φορές που θα ακούσεις τα άλμπουμ θα ανακαλύψεις ότι υπάρχουν αλήθεια πολύ καλές και πολύπλοκες συνθέσεις με ενδιαφέρον στίχο. Ας περάσουμε στην παρουσίαση.
All Winter Long (1969)
Earth Opera (Elektra EKS 74016) 4/68
Όπως έγραψε το Rolling Stone στις 4/6/68 "Το πιό folk γκρουπ από όλα τα σύγχρονά τους γκρουπ της Βοστώνης...Η ερμηνεία του Peter Rowan και το ορίτζιναλ υλικό σε αυτό το άλμπουμ είναι εκπληκτικά. Εύκολα είναι το πιό εκλεπτυσμένο άλμπουμ που έβγαλε η Βοστώνη και ακόμα κι αν έχει σε κάποια σημεία σοβαρά ψεγάδια είναι ένα πολύ εντυπωσιακό ντεμπούτο"
Time & Again (1968)
O χρόνος που χρειάστηκε για να φτάσει αυτό το άλμπουμ στο κοινό άξιζε. Ένα από τα πολλά γκρουπ της Βοστώνης που τότε "έπεσαν" στην αγορά, οι Earth Opera εκτοξεύθηκαν σε λυρικό περιεχόμενο περισσότερο από όλα τα άλλα. Η ενορχήστρωση είναι καλή, αλλά οι στίχοι των τραγουδιών όπως τα "The Red Sox Are Winning" και "As It Is Before" είναι εκπληκτικοί. Αφιερώνοντας δύο πλευρές ενός δίσκου σε τραγούδια που έχουν γραφτεί από έναν άνθρωπο, είναι καλό υποθέτω αν πρόκειται για τον Bob Dylan ή τον Paul Simon-αλλά φοβάμαι ότι γραφείς όπως ο Peter Rowan δεν επαρκούν για να αναλάβουν τέτοιο έργο. Πέρα από αυτό, οι Earth Opera είναι ένα αρκετά καλό γκρουπ. Η ήπια, χαμηλών τόνων προσέγγισή τους παρέχει ένα εναλλακτικό άκουσμα σε σχέση με τα υπερβολικά acid rock που ακούει κανείς από εκείνη την περίοδο.
As It Is Before (1968)
Eδώ έχουμε μία μπάντα που κατάφερε να αποφύγει την κατάρα του ήχου της Βοστώνης. Ένα ευγενές γκρουπ που λεγόταν Earth Opera. Ο πρώτος δίσκος τους είναι ιδιόρρυθμος, καθώς εμφανίζει εδώ κι εκεί διάσπαρτα εξασθενημένους αντίλαλους σαν από τον Tim Buckley και ιδιαιτέρως σαν από τους The Incredible String Band, αλλά ο πιανίστας είναι πολύ καλός και κρατά τα πάντα σε αρμονία. Τα τραγούδια του Peter Rowan, αν και γίνονται κομματάκι αδύναμα, έχουν ένα είδος σκωπτικότητας και μία παράξενη, ανησυχητική συνήθεια να αποκαλύπτουν σαν κάτι ασυνήθιστο τον κοινότοπο. Ένα επινοητικό άλμπουμ γεμάτο με μουσικές διαφοροποιήσεις.
The Red Sox Are Winning (1968)
Οι Earth Opera θυμίζουν σε κάποιον Μπρεχτ, σε άλλον τους Doors και τους Procol Harum μαζί, ενώ σε άλλους κανέναν άλλο ή και όλους μαζί. Η μουσική τους εντελώς φρέσκια για την εποχή τους. Ένα άλμπουμ από εκείνα που τα τραγούδια παίζουν συνεχώς στο κεφάλι. Που η μουσική τους γίνεται εμπειρία, τόσο εκφραστική σαν να πρόκειται για σκέψη. Ο ήχος απορρέει από την folk (με την ευρεία έννοια του στυλ, που περιλαμβάνει bluegrass, παραδοσιακή country καθώς και την μοντέρνα art-folk του Dylan και άλλων) με το πιάνο και τα vibes του Bill Stevenson να προσδίδουν μία jazz γεύση. Καθώς η έμφαση αυτού του στυλ είναι το λυρικό περιεχόμενο το βάρος της επιτυχίας ή της αποτυχίας βρίσκεται πρωταρχικά στον lead singer και συνθέτη Peter Rowan, και δευτερευόντως στο ορχηστρικό background. Η μουσική δεν πρέπει να περνάει μέσα από το στίχο, μάλλον πρέπει να γίνεται το στήριγμά του. Η μπάντα μας τα καταφέρνει περίφημα σε αυτό. Σαν μουσικοί είναι απίστευτα καλοί. Τα τραγούδια του Rowan έχουν όπως και η ερμηνεία του την γλυκιά, αλλά λυπημένη χροιά που χαρακτήριζε τους μουσικούς της folk-rock μετά τον Dylan.
Home of the Brave (1968)
https://www.youtube.com/watch?v=caeQEnWu9yE
Το 1968 ήταν ξεκάθαρο ότι η pop είχε αξιόλογες πιθανότητες ως μέσο για σοβαρές αρτιστικές εκφράσεις, αλλά οι κριτικοί δεν ήταν ακόμα σίγουροι από τι θα μπορούσε να αποτελείται ένα "σοβαρό" άλμπουμ. Σαν αποτέλεσμα συγκεκριμένα άλμπουμ, υπερβολικά φλύαρα και επιμελώς φτιαγμένα, όπως αυτό, ή όπως για παράδειγμα το Absolutely Free των Mothers και το Song Cycle του Van Dyke Parks δοξάστηκαν τότε, αλλά παίζονται από ελάχιστους σήμερα. Χωρίς την σφραγίδα της σκηνής της Βοστώνης, οι Earth Opera ήταν κάτι λιγότερο από μία παραδοσιακή rock μπάντα και περισσότερο ένα όχημα για τα πολύπλοκα τραγούδια του Peter Rowan, που χαρακτηρίζονταν από ορχηστρική ποικιλία (οι bluegrass ρίζες τους με δυσκολία διακρίνονται, αν και υπάρχουν δόσεις από μπάντζο και μαντολίνο), οι συνθέσεις ποτέ δεν μένουν σταθερές και οι στίχοι φλυαρούν ("My eyes are playing tricks upon the stage inside my mind", ή "Where the memories of my used-to years become the veil of time"). Ο Rowan είναι άστατος τραγουδιστής, ενώ η μουσική είναι κοντύτερα στην progressive παρά στην pop, αλλά πολύ ντελικάτη για να την πεις rock, εννοώντας ότι προσεγγίσεις όπως η fuzz κιθάρα στο "To Care at All" και στο "Time and Again" ή το κρεσέντο στο "Home of the Brave" σε ξαφνιάζουν. Από τα πιό σλόου κομμάτια διαλέγω τα "The Child Bride" και "Close Your Eyes and Shut the Door". Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον άλμπουμ φανερά προιόν πολύ χρόνου και σκέψης και αν ακουστεί επαναλαμβανόμενα από κάποιον μπορεί να διαπιστώσει σημεία που δεν γίνονται αμέσως φανερά-όμως είναι και δύσκολο να αρέσουν.
The Great American Eagle Tragedy (Elektra EKS 74038) 1969
Αποκαλούν αυτό το αριστούργημα The Great American Eagle Tragedy, αλλά είναι κάτι πολύ περισσότερο από το πτηνό που "κατεβάζουν". Καταφέρνουν να αποκαθηλώσουν την όλη ιστορία της Αμερικής, ακόμα και τις μάχες για τις οποίες οι Αμερικανοί ήταν υπερήφανοι. Οι στίχοι καλύπτονται με συμβολισμούς. Αναφορά σε μία μαυροφορεμένη χήρα που κρατάει 13 μαύρα τριαντάφυλλα δηλαδή τον αριθμό των πολιτειών που πολέμησαν στην Αμερικανική επανάσταση στα τέλη του 18ου αιώνα, είναι ένας από τους πιό κατανοητούς συμβολισμούς. Ακούμε επίσης "it was the same in '41". Υπερβολικό. Και ο τίτλος και το εξώφυλλο δείχνουν μία δρυμεία επίθεση στον Αμερικανικό τρόπο ζωής, συμπεριλαμβανομένης της αστυνομικής βίας και του πάθους για να κάνουν πολέμους, όμως δεν μπορούμε να βρούμε κάποια μουσική ή λυρική ειρωνία. O τρόπος των Earth Opera είναι μάλλον ένα κλαψούρισμα που συνορεύει με την οργή και ...τίμια, αν και τα παράπονά τους είναι έγκυρα, είναι επίσης και λίγο κουραστικά.
Alfie Finney (1969)
Το δεύτερο άλμπουμ των Earth Opera είναι σαν νεκρανάσταση. Τι συνέβη; Φανερά, χώθηκαν βαθιά στην μουσική, αλλά ιδιαίτερα στην country. Εδώ το γκρουπ ελευθερώνεται με την μουσική που ξέρουν και που αισθάνονται καλύτερα. Τίποτα δεν φαίνεται προσποιητό. Το "Home to You" είναι μία πολύ αιχμαλωτιστική country μπαλάντα με ωραία κιθάρα. Το "Alfie Finney" είναι ακόμα μία μπαλάντα που δεν σε αφήνει αδιάφορο, ενώ το "Mad Lydia's Waltz" είναι ένα λυπητερό Ρωσικό τσιγγάνικο τραγούδι. Ο αργός, βαρύς ρυθμός του "All Winter Long" κορυφώνεται με πνευστά που στριγγλίζουν, ενώ οι στίχοι και η μουσικότητα είναι έξοχα καθ'όλη την διάρκεια του άλμπουμ.
Home to You (1969)
Το 11λεπτο τρακ με τον ομώνυμο με τον δίσκο τίτλο είναι ένα αδρό, πολιτικό κατηγορητήριο προσαρμοσμένο σε μία ιδιόμορφη ενορχήστρωση. Υπάρχουν κάποια hard rock θέματα ("Sanctuary From the Law", "Roast Beef Love") και κάποια ικανοποιητικά pop ("Mad Lydia's Waltz" και "All Winter Long").
It's Love (1969)
Ένα άλμπουμ που αν και περιέχει αξιόλογα θέματα, απέτυχε να "περάσει" την δοκιμασία του χρόνου και επιβεβαιώνει ότι η φιλοδοξία του γκρουπ δεν ταίριαξε απόλυτα με την ικανότητά του. Ή μήπως όχι;
Earth Opera
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
