Τρελαίνομαι για συζήτηση...

Τρελαίνομαι για συζήτηση...

Να ομολογήσω αρχικά , ότι τρελαίνομαι γιά συζήτηση , αλλά παράλληλα με πιάνει η μανία τής αντίρρησης , με σκοπό να διατηρηθεί η ευχαρίστηση τής συζήτησης .Δέν ανήκω στούς πλούσιους ούτε στούς φτωχούς , όμως δέν μπορώ να καταδικάσω ασυζητητί τούς πλούσιους καί να αθωώσω , εξιδανικεύσω τούς φτωχούς . Ναί , είναι ένας καθοριστικός διαχωρισμός , όμως αφού θεωρούμε ότι κινούμαστε ελεύθεροι και αποκομμένοι από στερεότυπα , μάλλον δέν μπορούμε να στερήσουμε την δυνατότητα από έναν πλούσιο να είναι σωστός ( με ότι κριτήρια χρησιμοποιούμε για αυτό ) καί παράλληλα να απαλλάσσουμε έναν φτωχό από κάθε ευθύνη και εξ΄ορισμού να τόν θεωρούμε θύμα τής αρπακτικής διάθεσης τών πλούσιων .

Ο Πανούσης ( μας) χρησιμοποιούσε τον διαχωρισμό πλουσίων καί φτωχών , δέν ξέρω σε ποιό βαθμό τό εννοούσε ή τί ήθελε να σηματοδοτήσει , όμως δυσκολεύομαι να δεχθώ ότι οι αγαπημένοι μας συνθέτες-στιχουργοί-τραγουδοποιοί καθοδηγούνταν από βαθιές πολιτικές και φιλοσοφικές απόψεις . Το θαυμαστό , γιά μένα , είναι όταν η διάνοια κάποιων ( Σαββόπουλος,Πανούσης και μετά δυσκολεύομαι ) , όταν η έμπνευση τους , τό ταλέντο τους συγχρονίζεται με τήν ανάγκη και το συναίσθημα τής στιγμής .

Δηλαδή είναι χρήσιμοι καί γίνονται το μέτρο τής στιγμής , αλλά όχι το αιώνιο και μοναδικό μέτρο .Βάζω ποτάκι , ανάβω τσιγαράκι ( ο Κώστας θα πεί τα σωστά του ) κσι θα σού πώ κάτι πού άκουσα κάποτε από εντός ή εκτός εισαγωγικών πλούσιους και πού με ενόχλησε , η φράση ήταν περίπου " ΄άν δέν έχεις λεφτά είσαι βλάκας " καί η δεύτερη φράση ¨αν πράγματι αγαπούσες τα λεφτά θα τα είχες αποκτήσει " .

Αυτό πού με ενόχλησε ήταν ότι η πρώτη φράση είχε ψήγματα αλήθειας , αλλά ευτυχώς η δεύτερη φράση με απάλλαξε από κάθε ευθύνη . Ειλικρινά δέν ξέρω πού θέλω να καταλήξω , επέστρεψα στίς 10 πολύ κουρασμένος , οπότε σφυρίζω τήν λήξη τού μονολόγου μου ( καληνύχτα φίλε ) και αντί γιά τήν μπανιέρα τού Γερμανού πού κάθονται δυό-δυό ,

Neverwill