Στην Πανεπιστημίου, βγαίνοντας προς Ομόνοια απ' την πλευρά του ξενοδοχείου Excelsior, είχε ανοίξει στα μέσα της δεκαετίας του '50 ένα δισκάδικο που το όνομά του ήταν ΜΑΜΠΟ. Αργότερα άνοιξε και δεύτερο στο Σύνταγμα. Ο ιδιοκτήτης λεγότανε Ουζούνης και ο πεθερός του είχε τους καφέδες Bravo.
Στο Μάμπο της Ομόνοιας πήγαινα συχνά. Είχε την αντιπροσωπεία της Polydor κι έφερνε τους δίσκους της Κατερίνα Βαλέντε και της ορχήστρας Ρικάρντο Σάντος, που έπαιζε τους «Αλιείς μαργαριταριών». Είχε και εκπομπή στο ραδιόφωνο το Μάμπο, διαφημιστική, «Το αυτόματο των δίσκων», που την παρουσίαζε ο Τάσος Μαστοράκης, δημοφιλής ραδιοφωνικός παραγωγός της εποχής. Σε έναν διαγωνισμό του καταστήματος, βρεθήκαμε με τον νεαρό Νίκο Μαστοράκη στους Ραδιοθαλάμους του Ζαππείου, να έχουμε κερδίσει και οι δύο. Ο Τάσος Μαστοράκης μάς είχε δώσει το δικαίωμα να κάνουμε στο μικρόφωνο από μία ερώτηση ο καθένας.
Εγώ, πάντα καχύποπτος, ρώτησα αν μεταξύ Τάσου και Νίκου υπήρχε ίσως συγγένεια. Καμμία, με βεβαίωσαν και οι δύο. Απλή συνωνυμία. Εκείνη την ημέρα γνώρισα τον Νίκο Μαστοράκη. Αλλά φίλοι γίναμε αρκετά χρόνια αργότερα. Στις επιχειρηματικές δραστηριότητες του Ουζούνη, προστέθηκε γύρω στο 1958 και μία μικρή και βραχύβια δισκογραφική εταιρία που βγήκε στην αγορά ως Monte Carlo. Εκεί ηχογράφησε ο Δημήτρης Χορν τις Χάντρες, το Ποιος το ξέρει, το Αστέρι αστεράκι, το Μιας πεντάρας χαρά, όλα τραγούδια του Μίμη Πλέσσα και του Κώστα Πρετεντέρη.
Εκεί παρουσίασε και ο Αργύρης Κουνάδης τα πρώτα του τραγούδια με την Νινή Ζαχά και την Λόλα Τσακίρη, που τον έδειχναν να ακολουθεί κι αυτός, τον δρόμο που είχε ανοίξει ο Μάνος Χατζιδάκις. Εκεί ηχογραφούσε και ο Τζίμης Μακούλης τα τραγούδια του Γεράσιμου Λαβράνου, όταν άφηνε για λίγο την Γερμανία, όπου γνώριζε τεράστια επιτυχία, και ερχόταν στην Ελλάδα για να κάνει δίσκους στην πατρίδα του. Εκεί, τέλος, έβγαλε μια σειρά από δισκάκια και ο Γιώργος Ζαμπέτας με ένα νέο τότε τραγουδιστή που η Κολούμπια τον είχε ρίξει στα αζήτητα. Τον Πέτρο Αναγνωστάκη. Τού Γιώργου τού άρεσε πολύ και όπως ο ίδιος έχει αφηγηθεί στην Ιωάννα Κλειασίου, τον υποστήριξε όσο μπορούσε, όχι μόνο δίνοντάς του τα ωραία του τραγούδια, αλλά κρατώντας τον δίπλα του και στα κέντρα και στα ταξίδια εκτός Ελλάδας.
Ο Αναγνωστάκης είχε γεννηθεί στον Πειραιά, στα Ταμπούρια, το 1933. Όπως διηγείται στην Ιωάννα ο Ζαμπέτας, όταν γύρω στο '61 η Monte Carlo είχε κατεβάσει πια ρολά, πήγαν και τον βρήκαν εκεί που εμφανιζόταν, ο στιχουργός Χρήστος Κολοκοτρώνης και ο Μάτσας υιός, ο Μάκης, που ακόμη έκανε τη θητεία του στο Ναυτικό, για να τον παρακαλέσουν να πείσει τον Αναγνωστάκη, να πάει στην ΟΝΤΕΟΝ. Η εταιρία χρειαζόταν κι άλλες λαϊκές φωνές εκτός απ' τον Βαγγέλη Περπινιάδη και τον Σπύρο Ζαγοραίο, που ήταν τα αστέρια της. Τότε ηχογράφησαν μαζί Αναγνωστάκης και Ζαμπέτας το Ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου σε στίχους Χαράλαμπου Βασιλειάδη ή Τσάντα.
Το τραγούδι γνώρισε επιτυχία. Όμως και πάλι για τον Αναγνωστάκη τα πράγματα δεν τού ήρθαν όπως θά'θελε. Και μετά το 1967, απογοητευμένος έσκισε, λέει, το τελευταίο του συμβόλαιο, σταμάτησε τους δίσκους και περιοριζόταν πια μόνο σε κάποιες εμφανίσεις σε λαϊκά κέντρα του Πειραιά.
Το 1996 πέθανε στο Κερατσίνι ξεχασμένος. Όμως το Ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου που εκείνος το λανσάρισε δεν ξεχάστηκε, νίκησε τον χρόνο και γνώρισε και άλλες εκτελέσεις. Μάλιστα το 1984, το τραγούδησε ο Γιώργος Νταλάρας και στην δική μας εκπομπή της σειράς Οι παλιοί μας φίλοι, που με τον Κώστα Αυγέρη είχαμε αφιερώσει τότε στη Γιώτα Λύδια. Από εκεί είναι και το βίντεο που θα θέλαμε να σάς δείξουμε.
Γιώργος Παπαστεφάνου
ΥΓ Τα τραγούδια του Αναγνωστάκη δεν είναι επιλογή του Γιώργου. Κ.Ζ.
