Οι ωραιότερες «κόντρες» είναι στη μουσική. Ο μεγάλος νικητής είμαστε εμείς, αφού έχουμε την ευκαιρία να αγαπήσουμε ένα τραγούδι μέσα από διαφορετικές φωνές και μουσικές προσεγγίσεις. Ανάμεσα σε αναρίθμητες πρώτες εκτελέσεις και διασκευές, ξεχωρίσαμε τις καλύτερες.
Ακολουθούν δύο ενδεκάδες, μία ανδρών και μία γυναικών. H προτίμηση των ιδανικών εκδοχών, ερμηνευτικά και μουσικά, ίσως να αμφισβητηθεί ακόμα και από τον ίδιο μας τον εαυτό. Το var των αυτιών μας μπορεί να αλλάξει γνώμη, καθώς μεγαλώνουμε. Άλλωστε, υπάρχουν περισσότερες από μία υποδειγματικές εκτελέσεις. Ας δώσουμε πάσα στους πρωταγωνιστές και ας τους αφήσουμε να… σκοράρουν στην καρδιά μας.
I’ve got you under my skin – Ella Fitzgerald (1956)
Η αξέχαστη δημιουργία του Cole Porter έχει προσεγγισθεί τουλάχιστον από 570 καλλιτέχνες και δημιουργούς. Η πρώτη ηχογράφηση έγινε το 1936 από τη Frances Langford, με την ορχήστρα του Jimmy Dorsey. Η γυναικεία φωνή που τη «σημάδεψε» είναι της Ella Fitzgerald, το 1956.
I’ve got you under my skin – Frank Sinatra (1963)
Η ωραιότερη εκτέλεση από άνδρα είναι του Frank Sinatra, το 1963, μας κατέκτησε με τη μαεστρία του για μία ακόμη φορά. 30 χρόνια αργότερα, το 1993, κυκλοφόρησε ένα εκπληκτικό ντουέτο του Franky με τον Bono των U2 στο τραγούδι αυτό.
I wanna be around – Tony Bennett (1962)
H Wynona Carr το παρουσίασε πρώτη, τον Απρίλιο του 1962. Επτά μήνες αργότερα, το διασκεύασε ο Tony Bennett με αριστοτεχνικό τρόπο. Έδωσε άλλη πνοή στη σύνθεση και το έκανε επιτυχία.
I wanna be around – Aretha Franklin (1963)
Τον Αύγουστο του 1963 το ερμήνευσε η βασίλισσα της σόουλ Aretha Franklin, φροντίζοντας από την πρώτη νότα να το κάνει «δικό» της. Με τη δεινή της ερμηνεία, είναι σαν να είπε στις υπόλοιπες που το διασκεύασαν: «Κορίτσια βρείτε άλλο να γράψετε το όνομά σας. Αυτό θα λέει… Aretha». Το τραγούδησαν σημαντικά ονόματα, όπως οι: Julie London, Dinah Washington, Brenda Lee, Lena Horne, Peggy Lee.
Je t'attends – Charles Aznavour (1963)
Δημιούργημα του Gilbert Bécaud με τον Charles Aznavour, του 1963. Το ερμήνευσαν και οι δύο την ίδια χρονιά, αρχικά ο Bécaud τον Ιανουάριο, ενώ δύο μήνες αργότερα ο Aznavour. H ενορχήστρωση στην εκτέλεση του δεύτερου, μας βγάζει από τη δύσκολη θέση της επιλογής του καλλιτέχνη. Το τραγούδησε επίσης στα ιταλικά και στα ισπανικά.
Je t'attends – Τζένη Βάνου (1963)
Η πρώτη σκέψη για την καλύτερη γυναικεία εκτέλεση μας κάνει να αισθανόμαστε ότι ευλογούμε τα γένια μας. Η δεύτερη σκέψη όμως, επιβεβαιώνει την πρώτη. Η «δική» μας Τζένη Βάνου το διασκεύασε υποδειγματικά την ίδια χρονιά που το ερμήνευσαν οι δημιουργοί του, το 1963.
The shadow of your smile – Bobby Darin (1966)
Με περισσότερες από 700 εκτελέσεις, συμπεριλαμβάνονται και οι ορχηστικές, είναι δύσκολη η επιλογή. Ακούστηκε στην ταινία “The sandpiper” με την Elizabeth Taylor και τον Richard Burton, το 1965. Κέρδισε Grammy ως η «Ηχογράφηση της χρονιάς», καθώς και ο Tony Bennett που το ερμήνευσε. Ο Jack Jones στη συνέχεια θα παρουσιάσει ένα παραμυθένιο κινηματογραφικό αποτέλεσμα, ο Aaron Neville με λίγο παραπάνω ρυθμό και πνευστά θα του δώσει άλλη ατμόσφαιρα, ενώ ο Bobby Darin θα το αποδώσει με μία απίθανη ρούμπα. Όποιον κι αν επιλέξουμε, αισθανόμαστε ότι αδικούμε τους υπόλοιπους. Αξιοζήλευτες είναι και οι διασκευές, κατά χρονολογική σειρά κυκλοφορίας, των: Vic Damone, Andy Williams, Bobby Vinton, Paul Anka, Matt Monro, Engelbert Humperdinck. Ας μας συγχωρέσει η ακαδημία των Grammy, θα προτιμήσουμε την μετά των βραβείων εκτέλεση του Bobby Darin, εκπληκτική ενορχήστρωση, του 1966.
The shadow of your smile – Sarah Vaughan (1966)
Η Peggy Lee ήταν η πρώτη γυναίκα που το τραγούδησε, τον Ιούνιο του 1965. Τον επόμενο μήνα το διασκεύασε η Astrud Gilberto, ενώ τον Οκτώβριο η Barbra Streisand. Το 1966 ήταν ακόμα πιο ανταγωνιστική χρονιά, δεν ξέρουμε ποια εκτέλεση να πρωτοδιαλέξουμε. Της Nancy Sinatra, της Shirley Bassey, της Connie Francis, της Nancy Wilson που παρουσίασε την πιο χορευτική εκδοχή του, ή της Sharan Vaughan; Η εκτέλεση της τελευταίας, μουσικά και ερμηνευτικά, μας «κλείνει» το μάτι. Σε μία κυρία δε λες ποτέ όχι…
Can’t take my eyes off you – Frankie Valli (1967)
Η ανδρική φωνή που συνδέθηκε περισσότερο με τη χιλιοτραγουδισμένη αυτή σύνθεση, μεταξύ αυτών και όλοι εμείς που το «αποδώσαμε» χορεύοντας, είναι του Frankie Valli. Ήταν ο πρώτος που το ερμήνευσε και το έκανε επιτυχία, Νο.02 στην Αμερική το 1967. Την ίδια χρονιά γνώρισε εμπορική επιτυχία και από τον Andy Williams, Νο.05 στην Αγγλία.
Can’t take my eyes off you – Gloria Gaynor (1990)
Η διασκευή της Gloria Gaynor το 1990, είναι αδιαμφησβήτητα η πιο κυρίαρχη από γυναικεία φωνή. Άντεξε περισσότερο στο χρόνο, από άνδρα ή γυναίκα, παρόλο που δεν πούλησε όπως του Frankie Valli και του Andy Williams. Και μόνο στο άκουσμα του τίτλου, το όνομά της έρχεται πρώτο στη λίστα.
Windmills of your mind – Noel Harrison (1968)
Οι στίχοι των Αμερικανών Alan και Marilyn Bergman με τη μουσική του σπουδαίου Γάλλου συνθέτη Michel Legrand, «ταξίδεψαν» με περισσότερες από 320 φωνητικές και ορχηστρικές εκτελέσεις. Δημιουργήθηκε το 1968 για την ταινία “Tomas Crown affair”, με πρωταγωνιστές τον Steve McQueen και την Faye Dunaway και βραβεύτηκε με Όσκαρ. O Legrand ήταν υποψήφιος και για τη μουσική της ταινίας. Στο ριμέικ του φιλμ το 1999, με τον Pierce Brosnan και τη Rene Russo στους πρώτους ρόλους, το διασκεύασε εξαιρετικά ο Sting.
O Noel Harrison το ερμήνευσε πρώτος και το έκανε επιτυχία το 1968. Με ταχύτητα στη ροή της ερμηνείας του, κανένας και καμία από όσους το τραγούδησαν δεν επιχείρησε κάτι παρόμοιο.
Windmills of your mind – Dusty Springfield (1969)
Η γυναικεία φωνή που έδωσε την ωραιότερη εκτέλεση και το έκανε επίσης επιτυχία, ήταν η Dusty Springfield. Το παρουσίασε ένα χρόνο μετά τον Noel Harrison, το 1969. Αξίζει να ακούσετε επίσης την σπουδαία διασκευή της Alison Moyet του 2014, καθώς και της Sharleen Spiteri των Texas του 2010.
Without you – Harry Nilsson (1971)
Μία και μοναδική είναι η ανδρική ερμηνεία, αντίστοιχα και η γυναικεία, που μας έρχεται στο μυαλό. Οι Ουαλοί Badfinger το τραγούδησαν δικαιωματικά πρώτοι το 1970. Το έγραψαν τη μέλη του γκρουπ, ο Pete Ham με τον Tom Evans, οι οποίοι βραβεύτηκαν από τη βρετανική ακαδημία με Ivor Novello, ως το καλύτερο μουσικά και στιχουργικά. Ο Harry Nilsson φρόντισε να γίνει τεράστια επιτυχία το 1972, κυκλοφόρησε στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς. Έγινε Νο.01 στην Αγγλία για πέντε εβδομάδες, ενώ στην Αμερική παραμένοντας για τέσσερις πούλησε 1 εκατ. αντίτυπα. Ο Αμερικανός καλλιτέχνης κέρδισε Grammy ως η «Καλύτερη ανδρική ποπ εμφάνιση με φωνητικά», ήταν υποψήφιος και στην κατηγορία «Ηχογράφηση της χρονιάς».
Without you – Mariah Carey (1993)
Μονόδρομος η επιλογή. Η διασκευή της 24χρονης τότε Mariah Carey, είναι βασισμένη στην εκτέλεση του Harry Nilsson. Από τις πιο χαρακτηριστικές της μπαλάντες. Παρέμεινε για τέσσερις εβδομάδες στο Νο.01 της Αγγλίας, έγινε πλατινένιο από φυσικές πωλήσεις, κατέκτησε την κορυφή σε τέσσερις κατηγορίες του Billboard και κατέληξε επίσης πλατινένιο στην Αμερική, συνυπολογίζοντας και το streaming.
Wild is the wind – David Bowie (1976)
Ο Johnny Mathis το ερμήνευσε πρώτος, το 1957. Ο George Michael παρουσίασε μία ακουστική προσέγγιση το 1999, ο David Bowie όμως το 1976 του έδωσε άλλη οντότητα, τόσο μουσικά όσο και ερμηνευτικά. Χαρακτηριστικό το σημείο 10 δευτερολέπτων, από το 02:00 ως το 02:10.
Wild is the wind – Randy Crawford (2000)
Στις γυναικείες φωνές ο ανταγωνισμός είναι μεγαλύτερος. Ξεχωρίζουν οι διασκευές της Nina Simone το 1959, της Randy Crawford το 2000 και της Barbara Streisand το 2003. Η Streisand παρουσίασε μία αξιοπρεπή διασκευή, η Simone έβγαλε τη μελαγχολία ερμηνευτικά με συνοδεία ένα πιάνο, ενώ η Crawford με σύμμαχο την ενορχήστρωση, το πιάνο και τα βιολιά, έφτιαξε το μαγικό «κοκτέιλ»… στίχοι, μουσική, ερμηνεία. Κι ας μην έχει τη θλίψη της φωνής της Simone.
Με συνοδεία ένα πιάνο το ερμήνευσε και η δική μας Τάνια Τσανακλίδου, σε ζωντανή ηχογράφηση του 1996 που κυκλοφόρησε το 1998, με τίτλο “Το μαγικό κουτί”.
Tell it like it is – Don Johnson (1989)
Τραγούδι του 1966 που πρωτοερμήνευσε και έκανε επιτυχία ο Aaron Neville, έφτασε στο Νο.02 της Αμερικής την επόμενη χρονιά. 13 χρόνια αργότερα, το 1989, έγινε πάλι επιτυχία και μάλιστα διπλή. Στην Αμερική από τον Billy Joe Royal, Νο.02 στα “Hot Country songs”, ενώ στην Ευρώπη από τον Don Johnson, Νο.02 στη Γερμανία, Νο.06 στη Γαλλία, στην Ελβετία και στην Ολλανδία. «Οριακή» η επιλογή του Don Johnson.
Tell it like it is – Nina Simone (1998)
H τεράστια Nina Simone το ηχογράφησε την περίοδο 1967-1972, κυκλοφόρησε όμως το 1998, στη διπλή προσωπική συλλογή της “Sugar in my bowl”. Φεύγοντας από τη ζωή το 2003, συμπεριλήφθηκε σε μία ακόμα συλλογή της, με τίτλο “Tell it like it is – Rarities and Unreleased Recordings: 1967-1973”, που κυκλοφόρησε το 2008. Πόσο κρίμα θα ήταν να μην είχε βρεθεί αυτός ο ηχητικός θησαυρός. Θα αδικήσουμε την Etta James, αν δεν αναφέρουμε ότι το διασκεύασε μοναδικά το 1972.
Someone like you – Van Morrison (1987)
O Van Morrison το έγραψε και το ερμήνευσε με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο, το 1987. Η τρυφερή ρομαντική μπαλάντα ακούστηκε σε δύο ταινίες, “French kiss” το 1995 και “Someone like you” το 2001.
Someone like you – Dina Carroll (2001)
Η Dina Carroll το διασκεύασε υπέροχα, 14 χρόνια αργότερα από τον Van Morrison, το 2001. Αρχικά συμπεριλήφθηκε στο σάουντρακ της ταινίας “Bridget Jones’s diary” και στη συνέχεια κυκλοφόρησε ως σινγκλ, φτάνοντας στο Νο.38 της Αγγλίας.
Nature boy – Aaron Neville (2003)
Με περισσότερες από 670 διασκευές, αν αφαιρέσουμε τις ορχηστρικές εκδοχές, τα ντουέτα και τα συγκροτήματα, η μεγάλη πλειοψηφία ανήκει στις σόλο ερμηνείες ανδρών και γυναικών. Το ακούσαμε από πολλά σπουδαία ονόματα. Αρχικά ο Nat King Cole τον Μάρτιο του 1948, τον επόμενο μήνα ο Frank Sinatra και ακολούθησαν οι: Bobby Darin, Vic Dana, James Brown, Marvin Gaye, Engelbert Humperdinck, George Benson, David Bowie, Aaron Neville και άλλοι. Η «τρεμάμενη» φωνή του Neville το 2003, είναι καθηλωτική.
Nature boy – Jennifer Hudson (2021)
Μεταξύ των Sarah Vaughan, Mina, Natalie Cole, Shirley Bassey και Jennifer Hudson θα προτιμήσουμε την τελευταία, η οποία παρουσίασε ένα εντελώς διαφορετικό αποτέλεσμα. Το μεταμόρφωσε από μελαγχολικό τραγούδι σε υπέροχη ρούμπα. Η τραγουδίστρια και ηθοποιός το ερμήνευσε το 2021, στη βιογραφική ταινία για τη ζωή της Aretha Franklin με τίτλο “Respect”, όπου πρωταγωνιστούσε.
