Όλα μου τα βιβλία τα έχω γράψει κοντά στη θάλασσα.
Το σπίτι που έμενα στην Τήνο, ήταν 20 μέτρα από τη θάλασσα.
Όμως μετά από 40 σελίδες που είχα γράψει,
κατάλαβα ότι δε μπορώ να το γράψω στη θάλασσα.
Ήθελα κλεισούρα. Να μη βλέπω τίποτα.
Στην οδό Αναγνωστοπούλου συναντάω μια παλιά γνωστή μου.
Της λέω ότι ψάχνω ένα σπίτι για να κάτσω να γράψω,
αλλά να είναι τόσο ήσυχο που να μην ακούω και να μη βλέπω τίποτα.
''Σου έχω'', μου λέει, ''τον τάφο του Ινδού''.
Πάμε, το βλέπουμε.
Το σπίτι είναι μέσα στο δάσος, ούτε ακούς, ούτε βλέπεις τίποτα.
Είπα στη φίλη μου: ''Τώρα αρχίζει γράψιμο. Χοντρό γράψιμο''.
Πέρασε ένας χρόνος, δύο, τρία χρόνια.
Παιδεύτηκα πολύ να μπω στην παιδική μου ηλικία, να γυρίσω πίσω.
Έπρεπε κάθε πρωί να κάνω τυμβωρυχία, να ξεθάβω νεκρούς.
Τους άφηνα να μιλούν μόνοι τους.
Αλλά οι χαρακτήρες παρέμεναν χαρακτήρες.
Δε μπορούσα να αλλάξω
το χαρακτήρα της γιαγιάς μου, της μάνας μου ή του πατέρα μου.
Χθες ήρθε η γυναίκα που καθαρίζει.
Τρία χρόνια
δεν την άφησα να καθαρίσει το δωμάτιο που ήταν γεμάτο χαρτιά.
Χθες το καθάρισε και χάρηκε.
Μου λέει:
''Κυρ - Αντώνη, δε λυπάστε που φάγατε τρία χρόνια σ' αυτό το δωμάτιο;''
Μου το έλεγε με μια λύπη, σα να μου 'λεγε:
''Και τι κατάλαβες που ήσουν κλεισμένος τρία χρόνια εδώ μέσα''.
Το βιβλίο μου ''Το μονοπάτι στη θάλασσα'',
δε θα μπορούσα να το είχα γράψει νωρίτερα.
Τώρα έπρεπε να το γράψω.
Μέσα από το παρελθόν μου, είδα το μέλλον μου.
Συμφιλιώθηκα με τους νεκρούς,
με ανθρώπους που είχα μαλώσει μαζί τους κι έφυγαν,
με τους γονείς μου.
Όλα μου τα βιβλία τ' αγαπάω.
Αλλά για κανένα δεν είπα: ''Τώρα μπορώ να πεθάνω''.
Γι' αυτό μπορώ να το πω.
Αντώνης Σουρούνης
Έφυγε από τη ζωή τον Οκτώβριο του 2016
................................................................................................................
Πηγή: oanagnostis. gr - απόσπασμα από συνέντευξη στον Γ.Ν. Μπασκόζο
