ΚΑΘΑΡΟ ΚΟΚΚΙΝΟ
καμιά γιορτή δεν ήταν ακριβώς γιορτή
απών διαρκώς, πάντα απασχολημένος :
γυμναστική, ασκήσεις γιόγκα, φωνητική,
θάψιμο τηλεφωνικό με χώμα ζήλειας,
αναζητήσεις έφηβων πόθων,
το μάννα των φτωχών
δόξα νυχτερινής επαγγελίας,
μπάνιο με προβολείς και ξέπνοα γαρύφαλλα
κι έπειτα, τα κικιμπίνια
το σταλό, να πέφτει το μπαγιόκο
στις παλατιανές συναναστροφές
στου συναφιού τ’ ανεμομαζώματα
γιατί σαφώς δεν είναι αστείο πράμα
να είσαι ο γελωτοποιός του βασιλείου
τάλαντο είχε
χρόνο να δώσει χρίσμα είχε
χωρίς να θέλει στέμμα και τιμές
με το καθάριο αίμα της ανέλαβε
πορφύρα με επιμέλεια να μεταγγίζει
στου ονόματός του το ψόφιο σώμα
η κόρη που τον λάτρεψε
οι υπήκοοι την λένε
«καθαρό κόκκινο»
