Κριτική του ντοκυμαντέρ «McQueen», για τη ζωή του «κακού παιδιού της μόδας» Alexander McQueen...

Από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο

«McQueen»
8/10

Η ταινία προτάθηκε φέτος για δύο βραβεία BAFTA (καλύτερου βρετανικού φιλμ και καλύτερου ντοκυμαντέρ). Εξιστορεί το rollercoaster της ζωής του σχεδιαστή Alexander - Lee - McQueen (1969-2010), συνεργάτη της Bjork, της Lady Gaga, αλλά και του Michael Nyman, που η μουσική του αποτελεί το soundtrack του φιλμ. Σκηνοθετεί ο Ian Bonhote και ο Peter Ettedgui σε σενάριο του πρώτου. Το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα είναι καλό, γιατί υπάρχει ροή και το σενάριο είναι πυκνό. Δεν πρόκειται να βαρεθείς ή να κοιτάξεις το ρολόι σου. Η ιστορία χωρίζεται σε πέντε κεφάλαια (Jack the Ripper stalks his victims, The Highland Rape, It’s a jungle out there, Voss, Plato’s Atlantis), που βασίζονται σε ηχογραφημένες αφηγήσεις του ίδιου του αυτόχειρα.

Ο πιο ταλαντούχος σχεδιαστής της Generation X είχε σκωτσέζικες ρίζες, αλλά ανδρώθηκε στο East End του Λονδίνου από μία οικογένεια με έξι παιδιά και πατέρα ταξιτζή. Τα παιδικά ψυχολογικά του τραύματα επηρεάζουν την δουλειά του και σημαδεύουν την πορεία του. Ων κακός μαθητής, παράτησε το σχολείο και σπούδασε ράφτης, ακούγοντας Sinead O’ Connor και διακρινόμενος εξαρχής για την συνέπεια, την αποφασιστικότητα και το πάθος του. Η αγάπη για την δουλειά του τον οδήγησε στο Μιλάνο στο πλάι του Romeo Gigli και ξανά πίσω στο Λονδίνο για σπουδές στην σχολή St. Martins στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Ενσωματώνοντας στην πρώτη του κολεξιόν - μεταξύ άλλων - την αισθητική του Leigh Bowery (1961-1995) και την εποχή δράσης του μυθιστορήματος Το άρωμα (1985), εξυμνείται από την εκκεντρική μούσα του Philip Treacy (1967) Isabella – Issie – Blow (1958-2007), που αναλαμβάνει να προωθήσει τον νέο της αγαπημένο σχεδιαστή. Δείχνει να ευτυχεί και στην προσωπική του ζωή στο πλάι του συνεργάτη του Andrew Groves (1968).

Η αναγνώριση ολοκληρώνεται όταν καλείται το 1997 να αναλάβει τον οίκο Givenchy, αντικαθιστώντας τον ρατσιστή John Galliano, που μετακινείται στον Dior, κατά τις εντολές του ιδιοκτήτη των οίκων Bernard Arnault, έχοντας ερωτική σχέση πια με τον Murray Arthur. Οι Βρετανοί νέοι δημιουργοί, συμπεριλαμβανομένων της στυλίστριας Katy England και της σχεδιάστριας Sarah Burton, κατακτούν τον οίκο Givenchy, φρεσκάροντας οτιδήποτε παλιομοδίτικο και παρουσιάζοντας μία κολεξιόν επηρεασμένη από την ελληνική μυθολογία. Η θεατρικότητα είναι αυτό που χαρακτηρίζει τα ρούχα και τις πασαρέλες του McQueen. Ζει 6 μήνες στο Παρίσι και 6 μήνες στο Λονδίνο δημιουργώντας ρούχα για 2 οίκους. Εν τω μεταξύ έχει γίνει ένας αγχώδης, καταθλιπτικός και δυστυχισμένος εκατομμυριούχος, που έχει απομακρύνει από κοντά του την Issie και βρίσκει καταφύγιο στην λιποαναρρόφηση και στην κοκαΐνη, η οποία αλλάζει την προσωπικότητά του. Αναζητώντας οικονομικό σωσίβιο στην συνεργασία του με τον Tom Ford, φτάνει να δουλεύει ασταμάτητα, δημιουργώντας 14 κολεξιόν σε 12 μήνες, ενώ ο θάνατος της Issie και της μητέρας του σφραγίζουν το μέλλον του.