Από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο
«Phantom Thread»
7/10
Η ιστορία εμπνέεται από την ζωή του Βρετανού σχεδιαστή Charles James (1906-1978), τον οποίο υποδύεται ο Daniel Day-Lewis (ίσως στον τελευταίο ρόλο της καριέρας του). Ο παραγωγός, σκηνοθέτης, φωτογράφος και σεναριογράφος Paul Thomas Anderson (Boogie Nights, Magnolia, There Will Be Blood, Inherent Vice) ονομάζει τον εγωκεντρικό ήρωά του Reynolds Woodcock, δημιουργώντας έναν ταλαντούχο κινηματογραφικό ήρωα, που κρύβει όμως μέσα του μεγάλη καταπίεση, η οποία αποτυπώνεται στις καλλιτεχνικές του δημιουργίες. Και ενώ ο James είναι γνωστό ότι έκρυβε την ομοφυλοφιλία του, έχοντας μάλιστα αποπειραθεί να αυτοκτονήσει για έναν άντρα, ενώ τελικά πέθανε έχοντας ως τελευταίο σύντροφο έναν μαθητευόμενό του σχεδιαστή, ο Anderson αποφεύγει να φανερώσει την σεξουαλική ταυτότητα του χαρακτήρα. Ναι μεν δείχνει τον Woodcock να χρησιμοποιεί τις εκάστοτε συντρόφους του ως βιτρίνα, να τις έχει πιο πολύ ανάγκη ως κρεμάστρα παρά ως γυναίκες, να τις μειώνει, να τις τιμωρεί και να τις υποτιμά για το φυσιολογικό βάρος τους, ενώ ο ίδιος διατηρούσε τις ιδανικές συμμετρίες για τα ρούχα του, να μην τους κάνει έρωτα, να μην τους συμπεριφέρεται με τρυφερότητα, ο σκηνοθέτης τελικά δεν τολμά να αποτυπώσει στην ταινία του την πηγή της σκληρότητας του σεξουαλικά καταπιεσμένου σχεδιαστή.
Αυτό παραμένει το μεγάλο φάουλ της Αόρατης Κλωστής. Για αυτό πολλές στιγμές του φιλμ ίσως φανούν υπερβολικές, αφού δεν υπάρχει το επεξηγηματικό ψυχολογικό υπόβαθρο της προσωπικότητας του πρωταγωνιστή. Η αποθέωση του γυναικείου ρούχου από τον Woodcock, που φτάνει στο σημείο να το αφαιρέσει με την βία από την πελάτισσά του, όταν αυτός κρίνει ότι η συμπεριφορά της δεν ταιριάζει με αυτό, η άρρωστη σχέση που δημιουργεί στην ταινία με την σύζυγό του, φαντάζουν μετέωρες στο τέλος της ταινίας.
Τα χαρίσματα βέβαια του φιλμ είναι πολλά. Η ερμηνεία των πρωταγωνιστών σε αφήνει με ανοιχτό το στόμα. Ο λιπόσαρκος Day-Lewis ερμηνεύει όπως μόνο αυτός ξέρει τον ανυπόφορο καλλιτέχνη. Η Lesley Manville είναι όλα τα λεφτά ως δεξί χέρι του Woodcock, θυμίζοντας κάτι από Edith Piaf. Η Vicky Krieps είναι επίσης εξαιρετική, προσπαθώντας να βρει την θέση της στο ως άνω δημιουργικό δίδυμο. Στον ρόλο του γιατρού ο Brian Gleeson και ως πιο χαρακτηριστική πελάτισσα η Harriet Sansom Harris. Πρωταγωνιστές σε όλο το φιλμ η μουσική του Jonny Greenwood και τα κοστούμια του Mark Bridges. Μακάρι να κερδίσουν και το Όσκαρ.
Trivia: Ο τρόπος που αποτυπώνεται η σχέση ανθρώπου και φαγητού στην ταινία, θυμίζει μια άλλη ταινία με πρωταγωνιστή τον Daniel Day-Lewis, το The Age of Innocence του 1993.
Το φιλμ κυκλοφορεί στη 1 Φεβρουαρίου 2018 από την UIP.
