Ταξιδιώτης στον χρόνο και στον έρωτα, La Jetée μια ταινία που ζητάει να την δείτε
Συνηθίζω να διαβάζω μαζεμένες τις εφημερίδες μετά από καιρό, σήμερα διάβασα ένα άρθρο του Ηλία Μαγκλίνη στην Καθημερινή για μία ταινία και μου έκανε εντύπωση, έψαξα και την βρήκα, πιστεύω ότι αξίζει να την δείτε, είναι σχεδόν 30' χωρίς υπότιτλους. Την έχουν στις καλύτερες όλων των εποχών. Κώστας Ζουγρής
Ο Κύριος Γκρι
Ξέρω τι είναι ο χρόνος όταν δεν τον σκέφτομαι. Τη στιγμή όμως που θα με ρωτήσει κάποιος «τι είναι χρόνος;» δεν ξέρω να απαντήσω, λέει στις «Εξομολογήσεις» του ο Ιερός Αυγουστίνος. Αυτά τα λόγια σκεφτόταν ο κύριος Γκρι καθώς παρακολουθούσε ένα κλασικό γαλλικό ασπρόμαυρο φιλμ του 1962, το «La Jetée», του Chris Marker (απ’ όπου και η σημερινή φωτογραφία). Σύμφωνα με το Time, αυτή είναι η κορυφαία ταινία με θέμα τον χρόνο, μία από τις 50 καλύτερες όλων των εποχών κατά το British Film Institute και βασική επιρροή για τον Τέρι Γκίλιαμ στους «Δώδεκα πιθήκους» (1995).
Διαρκεί μόλις μισή ώρα και το κύριο χαρακτηριστικό της είναι πως διαρθρώνεται μέσα από μια συρραφή φωτογραφιών και μια υποβλητική voice over αφήγηση. Ενα δεξιοτεχνικό αφηγηματικό φωτομοντάζ, με άλλα λόγια. Η ονειρώδης ατμόσφαιρα θυμίζει κάπως το «Πέρσι στο Μαρίενμπαντ», γυρισμένη ένα χρόνο πριν, μονάχα που εδώ η ιδιότυπη αφήγηση είναι πολύ πιο γραμμική από την εμβληματική ταινία του Αλέν Ρενέ.
Σε ένα Παρίσι κατεστραμμένο από πυρηνικό ολοκαύτωμα, ομάδα επιστημόνων πειραματίζεται με ταξίδια στον χρόνο: στέλνουν ανθρώπους στο παρελθόν για να εμποδίσουν την επικείμενη καταστροφή. Ομως κανένας δεν βγαίνει με ακέραιη τη λογική του – εκτός από έναν αιχμάλωτο ο οποίος επιστρέφει σε μια στιγμή της παιδικής του ηλικίας· στο βροχερό αεροδρόμιο του Ορλί, ο άνδρας αυτός θυμάται να βρίσκεται με τους γονείς του όταν το βλέμμα του αιχμαλώτισε μια όμορφη άγνωστη γυναίκα. Η εικόνα της γυναίκας που σφράγισε τη μνήμη του, όμως, δεν ήταν το μοναδικό στοιχείο από εκείνη την ημέρα στο αεροδρόμιο: ο άνδρας είχε πάντοτε τη θολή αίσθηση πως εκείνη ακριβώς τη στιγμή σε εκείνο ακριβώς το μέρος δολοφονήθηκε μπροστά του ένας άνθρωπος.
Οταν καταφέρνει να επιστρέψει σε εκείνη τη χρονική στιγμή, προσεγγίζει τη γυναίκα, η οποία τον ερωτεύεται και ζούνε ένα πάθος. Ο άνδρας όμως πρέπει να γυρίσει στο παρόν του για να τον στείλουν αυτή τη φορά στο μέλλον, ώστε να αποκτήσει τεχνογνωσία πολύτιμη για τη σωτηρία του κατεστραμμένου κόσμου τους. Τα καταφέρνει, αλλά επειδή γνωρίζει πολλά, οι επιστήμονες θέλουν τώρα να τον εξοντώσουν.
Οι άνθρωποι του μέλλοντος του προσφέρουν την ευκαιρία να δραπετεύσει στον δικό τους κόσμο, ο άνδρας όμως επιλέγει να επιστρέψει στο παρελθόν, στη γυναίκα που ερωτεύθηκε. Μαζί του όμως έχουν διεισδύσει και πράκτορες των επιστημόνων οι οποίοι τον σκοτώνουν.
Πεθαίνοντας, ο άνδρας συνειδητοποιεί ότι εκείνη η μυστηριώδης ανάμνηση που είχε ως παιδί, όταν είδε να σκοτώνουν κάποιον μπροστά του, δεν ήταν παρά ο ίδιος του ο εαυτός...
Ο κύριος Γκρι λέει πως η ταινία είναι διαθέσιμη στο YouTube και ότι η γοητεία της δεν έχει να κάνει μόνο με το μυστήριο του χρόνου ή μάλλον με το φυσικό γεγονός πως ο χρόνος (λαβυρινθώδης μετά τα παράδοξα της σχετικότητας) είναι μια ισόβια φυλακή, όσο με το μυστήριο του έρωτα, με την εικόνα μιας γυναίκας που αιχμαλώτισε το βλέμμα σου για πάντα και στην οποία επιστρέφεις.
Πηγή: Καθημερινή
