Κριτική για το «Ήρεμο Πάθος/A Quiet Passion»

Κριτική για το «Ήρεμο Πάθος/A Quiet Passion»

Από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο

«Ήρεμο Πάθος/A Quiet Passion»
6/10

Ο Βρετανός σκηνοθέτης και σεναριογράφος Terence Davies δημιουργεί μία ταινία για την υπόκωφη, αλλά γεμάτη εσωτερικές εντάσεις ζωή της μεγαλύτερης Αμερικανίδας ποιήτριας Emily Elizabeth Dickinson (1830-1886), που έζησε απομονωμένη στο δωμάτιό της και φύλαγε το ογκωδέστατο, συναρπαστικό έργο της στα συρτάρια της. Ουσιαστικά πρόκειται για μία γυναίκα, που αρνήθηκε να γίνει θύμα της εποχής της. Μεγαλωμένη σε μία πουριτανή οικογένεια προτεσταντών η νεαρή γυναίκα έδειξε ότι δεν θέλει να ακολουθήσει το σενάριο, που επέβαλε η κοινωνία της στα θηλυκά. Μπορεί να ερωτεύτηκε πλατωνικά, αλλά δεν ενέδωσε σε έναν συμβατικό γάμο.

Έπεσε θύμα εκφοβισμού (bullying), αλλά κατάφερε να χτίσει μια ισχυρή προσωπικότητα. Αυτόν τον δυναμισμό της ποιήτριας προσπάθησε να αποδώσει στο πανί η Cynthia Nixon (Sex and the City). Η ηθοποιός, έχοντας δημιουργήσει ένα δυναμικό προφίλ, δεν θέλησε να παίξει μια φεμινίστρια, αλλά μια υποτιμημένη καλλιτέχνιδα σε μία εποχή, που θεωρούσε τις γυναίκες ανίκανες για λογοτεχνικά διαμάντια. Σίγουρα δεν πρόκειται για το πιο συναρπαστικό φιλμ του καλοκαιριού, αλλά το ενδιαφέρον του δεν είναι μόνο φιλολογικό.

Εξάλλου ο παραγωγός αποπειράθηκε να καταδείξει ότι ουσιαστικά γιοι και κόρες αγέλαστων οικογενειών υπήρξαν πιόνια της πατρικής εξουσίας, των μητρικών ονείρων, της εστίας που τους γέννησε. Οι γυναίκες ασφυκτιούν στους προκαθορισμένους ρόλους τους (μάνες, θυγατέρες, σύζυγοι) και οι άντρες ζουν ευνουχισμένοι, πραγματοποιώντας τα όνειρα των γονέων τους. Η πίκρα και η στωικότητα φαντάζουν δικαιολογημένες. Αν και τα όρια υπήρξαν προκαθορισμένα, η ποιήτρια πάντα αναζητούσε να τα ξεπεράσει, όπως και έκανε τελικά με την τέχνη της.

Trivia: Επίσημη συμμετοχή στα Φεστιβάλ Βερολίνου, Λονδίνου, Τορόντο και Σαν Σεμπαστιάν.

Η ταινία κυκλοφορεί στην 1 Ιουνίου 2017 από την Neo Films.